Dit is deel 2 van my stupid boss.
2 maanden zijn voorbij en Blaire heeft haar leven terug weten te herpakken. Ze is terug verhuisd naar België en het oude hotel van haar vader herstart. Ze probeert niet te veel te denken aan het verleden, al weet z...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Eerder: Chris loopt naar me toe en legt zijn hand op mijn onderrug en begeleid me naar buiten.
"Tot ziens Tyler."
Pov. Tyler
Ze mist me.
Ik zag het aan haar ook al wil ze het niet toegeven. Ik zag het gewoon in haar ogen, aan haar lichaamstaal en aan die verdomde brutale mond van haar. Ik weet dat ze me terug wilt maar alleen beseft ze het nog niet.
Het moment dat ik die kamer binnen trad zag ik haar staan en ging mijn direct twee keer sneller slaan.
Toen ik te horen kreeg dat ze gewoon weer in haar thuis land was, voelde ik me achterlijk voor het eerst in mijn leven laat een vrouw me zo voelen. Waarom had ik daar niet eerder aan gedacht. Nee ik heb eerst heel ons land doorzocht voordat ik pas begon te zoeken in haar geboorteland.
Ik moest en wou haar terugkrijgen.
Ze moest weten waarom ik het had gedaan. Waarom ze de enige voor me is en eeuwig bij me moet blijven. Dat alles wat ze gezien had allemaal een reden had. En het bovendien niet zo stalkerig eruit zag als het werkelijk was.
Ik heb gewoon de neiging en het gevoel dat ik haar moet beschermen. Alsof er altijd kwaad ligt op de vloer.
Maar toen ik haar eenmaal gevonden had en te horen kreeg wat ze allemaal bereikt had in die tijd zonder mij.
Dat ze wel op haar eigen benen kan staan, ze is niet meer de Blaire van vroeger.
Ze is een volwassen vrouw en dat besef ik me maar al te goed. Ze is de enige die me mijn controle kan laten bezwijken zonder dat ik het werkelijk wil. Ze heeft enorm veel invloed en macht over mij en dat weet ze verdomd goed.
Het moment dat ik Blaire voor het eerst weer zag wist ik gewoon dat het niet meer de onschuldige verlegen lieve Blaire was. Ze is veranderd, door mij.
Ik moet haar gewoon overtuigen dat er veel meer achter mij schuld dan hoe ik eruit zie. Ik moet een kans krijgen van haar om haar weer voor mij te laten vallen. En ik weet verdomd goed dat ik nu lijk als een of ander watje maar dat is nu eenmaal wat zij doet met mij.
Ze maakt me zwak.
Ik wist gewoon dat ze overtuigd was dat ik het haar allemaal kon uitleggen en dat alles een reden heeft. Haar fluisterende woorden waren mijn laatste trede die ik nodig had om van mijn oneindig lange trap tot bij haar te geraken.
'Ik beloof het'
Dat waren haar woorden voordat ik die imbeciel van haar zag. Dat was gewoon nog meer een overtuiging dat ze iemand als ik nodig had.
Hij was niet goed genoeg voor haar.
Dat was ik. En dat zal ik altijd blijven. Een man zoals hij kan haar niet laten voelen wat ze echt nodig heeft. Vanbinnen kookte het vuur in mij. Ik was kwaad op mezelf en op Blaire ook al weet ik dat Blaire hier niet kan aan doen.
