Dit is deel 2 van my stupid boss.
2 maanden zijn voorbij en Blaire heeft haar leven terug weten te herpakken. Ze is terug verhuisd naar België en het oude hotel van haar vader herstart. Ze probeert niet te veel te denken aan het verleden, al weet z...
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Eerder: "Oké dat is niet erg. Maar jij en Tyler?" Nu zet ik grote ogen op. Nog groter dan daarnet. Fuck. Daar had ik helemaal niet aan gedacht.
Pov. Blaire
Ik wil het niet geloven. Dit kan niet, toch? Tyler en ik zijn niet zo veel met elkaar naar bed geweest. En bovendien is het al 2 maanden geleden, ik zou toch allang iets gevoeld moeten hebben.
Het is nu daarvoor toch veel te laat.
Ik mag niet denken aan de gevolgen moest dit waar zijn. Ik wil niet denken aan de 'wat dan?' Ik ben samen met Chris en we zijn nooit samen met elkaar naar bed geweest. Ik wou ermee wachten omdat ik er nog niet klaar voor was na Tyler. Ik was bang dat ik er nog niet overheen zou zijn. Wat hij overigens aanvaarde.
Wat moet hij dan wel niet van mij denken?
Dat ik gewoon met hem niet naar bed wil maar met andere mannen wel? Ik maak hier allemaal zo hard een boeltje van.
Ik wil zijn gebroken gezicht niet zien. Het moment dat dit alles zou hypothetisch kunnen uitkomen. En daarbij ik mag niet zo denken. Ik moet positief denken. Zolang er geen bewijs is, is het niet waar. En dat is ook het gene waar ik me nu voorlopig wil aan vast klammen.
"Blaire?"
Sofie haalt me uit mijn gedachten en legt haar hand op mijn arm en kijkt me ongerust aan. Zachtjes draai ik me naar haar toe en kijk ik haar aan.
"Je bent het niet zeker hé?"
Ik schud mijn hoofd en plaats mijn ellebogen op mijn knieën met mijn handen die mijn gezicht ondersteunen. Ik kijk voor me uit.
Wat als het waar is? Wat moet ik dan doen? Wat moeten mijn ouders wel niet van me denken. Dat hun dochter de slet heeft uitgehangen in Amerika? Ik wil er niet aan denken.
Dan spring ik recht en loop peinzend heen en weer. Wat als? "Blaire!" Roept Sofie na een paar minuten voorbij te zijn gegaan. "Met een beetje geen en weer te lopen worden we er niet wijzer op. Vertel me alsjeblieft wat je aan het denken bent. Alleen zo kan ik je helpen en weten hoe je je voelt."
Ze kijkt me doordringend aan en ook een beetje smekend. Ik weet dat ze me niet graag zo ziet en me alleen wilt helpen maar toch.
"Eerlijk gezegd weet ik niet wat ik moet denken, ik weet niet wat ik moet voelen, ik weet niet wat ik moet doen. Het enige wat nu in me op komt is 'wat als?' En dat is iets wat ik voorlopig niet aan wil denken."
"Oké, dat is ook goed. Dan denken we niet aan 'wat als? Maar laten we eerst eens even alles doornemen om te kijken of het kan kloppen. Misschien zitten we er juist heel naast en heb je gewoon last van een buikgriep of heb je de plaag op gelopen."
"Laten we hopen dat het het laatste is."
"Heb je seks gehad met hem?" Ik kijk haar aan of ze dom is of het echt serieus meent. Maar ze meent het. "Sofie?" Ik kijk haar oogrollend aan.
