Creepypasta Fanıyız

25_

Pekala her şeyi anlatacağım. Bu olanları anlatmam gerekiyor. Kim bana inanır bilemiyorum ama ölmeme çok az kaldı. Bunu hissedebiliyorum.

Bu olaylar ne zaman başladı bilmiyorum. Belki bir sene belki de birkaç aydır oluyor. Olanlar yüzünden evden çıkamıyorum ve aklımı yitirmiş durumdayım.

Her şey okuldan eve döndüğüm bir gün başladı. O gün güzel geçmişti. Arkadaşlarımdan durakta ayrıldığım zaman başladı her şey.

İlk başta birisinin beni izlediğini düşündüm. Bilirsiniz şu izlenme hissini kimse size bakmaz ama biri size bakıyordur.

Otobüse bindiğimde o hissetten kurtulmuştum. Kendimi güvende hissediyordum. Otobüsten inince evimin yolunda ilerlemeye başladım ama lanet olası izlenme hissi tekrar beni buldu.

Her gün ayrı bir cinayet, taciz ve tecavüz haberi duyuyordum ve izlenme hissi beni deli etmek üzereydi.

Yol boyunca arkamı, sağımı, solumu bakabileceğimi her alanı kontrol etmiştim lakin kimse yok.

Eve geldiğimde kapıyı kilitlemiş ve mandalı çekmiştim. Babam eve geç gelirdi bazen de hiç gelmezdi. İşleri yoğundu ve annemi de ben 10 yaşındayken kaybetmiştik.

Yalnız yaşamaya alışmıştım. Bazen annemi özlüyor veya korktuğum oluyordu ama bu tür duyguları unutalı birkaç sene olmuştu.

İlk başta her şey normal gitmişti. Günlük işlerimi yapmıştım ve kendimi güvende hissetmeye başlamıştım.

Sonraysa koltuğun üzerinde kıvrılıp uyumuştum. Uyandığımda ev buz gibiydi. Size yemin ederim ağzımdan duman çıkıyordu.

Hiçbir cam açık değildi ve havanın sıcak olduğu bir gündü. Tekrardan o hisse kapıldım. Biri beni izliyordu.

Eve buz gibiydi ve birisi beni izliyordu. Çokça korku filmi izlemiş birisiyim bu olanları hayra alamet olmadığını biliyordum.

Kapının çaldığını duydum ve korkudan evin içinde siktir diye bağırdım. Kapıyı açtığımda kimsenin olmayacağını tahmin edebiliyordum. Bu yüzden ayağa kalmadım.

Bu sefer evin içinde zil sesi yankılandı. Korkarak da olsa kapıya yanaştım. Düşündüğüm gibi olmamıştı. Gelen kişi babamdı.

Babam geldiğinde kendimi bir nebze de olsa rahatlamış hissetmiştim.

İzlediğim korku filmlerinin etkisi olduğunu düşünmüştüm. Bir söz vardır. Yazın yediğin hurmalar kışın kıçını tırmalar, yaşadığım şeyin tam olarak bu şekilde düşünmüştüm.

Yanılmışım. O gece uykuya zor daldım. Ondan sonraki gece de ve ondan sonra bir sonra ve bir diğer sonraki gece de...

Ayrıca birisi sürekli beni izliyordu. Artık bu hissten kurtulamıyordum. Okulda, evde, sokakta ve hatta tuvalette bile beni birisi izliyordu.

Her şeyi anlayabiliyorum lakin tuvalette olmasına ne demeliyim. Sıçtığım delikten mi bakıyordu anlayamamıştım.

Sonraysa telefonuma gelen ölüm mesajları oldu. Benim fotoğraflarımı bana atıyordu. Beni tehdit ediyordu ve ben hiçbir şey yapamıyorum çünkü mesajlar ben okuduktan sonra yok oluyorudu. Aldığım ekran görüntüleri de aynı şekilde kayboluyordu.

Bu yüzden telefonumu ani bir sinirle su dolu küvete fırlattım. Bu yaptığım şey onu daha çok sinirlendirdi.

O elektronik aletlerin içinde olan bir şeydi. Hayalet, cin, ruh veya her ne demek istiyorsanız.

Beni telefonumdan, bilgiseyarımdan, televizyondan ve kim bilir başka nerelerden izleyebiliyordu.

Bunu fark ettiğimde kendimi odaya kapattım. Yanımda elektronik hiçbir şey yoktu.

Yine de onu gördüm. Onu gördüm. Aynada gördüm. O...

O çok korkunçtu. Beyaz teni ve sarı saçları vardı. Üstünde Peter Pan'nınkine benzer kıyafetler vardı. Gözleri iğrençti. Sesi bozuk bir plak gibiydi.

Onu tekrar göreceğimi biliyorum. Bu yüzden günlerdir odamdan çıkmıyorum. Babamdan haber alamıyorum ve burada yalnız başımayım.

O beni öldürecek ya da ondan önce ben kendimi öldüreceğim. Bu siktiğtim şeyin ne olduğu konusunda hiçbir bilgim yok.

Tek istediğin şey benim ölmem. Bunu biliyorum. Günlerdir ne uyuyor ne de bir şey yiyorum. Nasıl hayatta kaldığımı bilemiyorum. En son bir elma yediğimi hatırlıyorum.

O geldi. Kapının önünde.

Beni öldürecek. Eğer bu mektubu okursanız muhtemelen ben ölmüş olacağım. Eğer benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşarsanız kaçın.

Oramana gidin. Hiçbir yapay zekanın ulaşamayacağı bir yere gidin.

16 yaşındaki H.C. bu mektubu yazar evlerinde bulunan küvvette intihar etti. Polis kendisinin cesedini bilekleri kesilmiş bir şekilde buldu ve babası K.C. cesedi ise onun hemen yanındaydı. Babasının gözleri oyulduğu ve boğularak öldürdüğü ortaya çıktı.