wat is echte liefde? (Sequel op; ik vertrek) - One Direction fanfictie

Hoofdstuk 8

“STARBUCKS!” Met een noodvaart rent Lois naar de winkel. Ik hoor Kim grinniken, en kan het zelf ook niet laten een lach over mijn gezicht te gaan. Ik versnel mijn pas een beetje, en loop achter Lois aan Starbucks binnen. Ik kijk even rond, en zie dat het aardig druk is; zonnebril ophouden dus. Dan valt mijn blik op 5 jongens achterin de winkel. Allemaal hebben ze hun zonnebril, en een pet of muts op. Maar ook met pet, muts en zonnebril herken ik ze uit duizende; One Direction. Ik stoot Kim aan met mijn elleboog en wijs naar de jongens. Ze lacht, en begint richting de jongens toe te lopen. Louis is de eerste die ons opmerkt, en begint van oor tot oor te grijnzen terwijl hij Liam aanstoot. Hij fluistert wat, waarna Liams gezicht omhoog schiet. Ook hij begint te grijnzen en gaat staan. Ik loop naar hem toe, en geef hem een kus. “Hi babe!” Zegt hij. “Hi Li” Antwoord ik. “what are you guys doing here?” Ik kijk de jongens een voor een aan. “Orders from amanda.” Mompelt Zayn. Ik glimlach, en loop naar hem toe om hem vervolgens een knuffel en een kus op zijn wang te geven. Ik voel de ogen van Liam in mijn rug branden, maar trek me er niks van aan. “Are you okay?” Fluister ik in Zayn’s oor, waarna ik hem loslaat en aankijk. Ik kan zijn ogen niet zien, maar ik weet dat er iets fout zit. “Yes.” Zegt hij. Maar verbergen lukt niet; zijn stem breekt en ik zie onder zijn zonnebril een traan vandaan komen. “Zayn, what’s wrong!?” Vraag ik nu, een beetje dringend. Hij negeert mijn vraag en staat op, om vervolgens weg te benen, starbucks uit. Ik wil erachteraan gaan, maar wordt tegen gehouden door Liam. “Just let him go Jade, he’s going to be allright.” Ik voel hoe ik een beetje boos wordt; “Damn Liam, what’s your problem? He’s my best friend. Just let my arm go, so I can go after him.” Hij schrikt van mijn reactie, waardoor zijn greep iets verslapt. Mijn kans om me los te trekken dus. Ik ren starbucks uit, en kijk om me heen. Geen Zayn te bekennen. Ik trek mijn telefoon uit mijn zak, en draai het nummer van Zayn; voicemail. Ik ren terug naar binnen, naar het tafeltje achterin waar de rest druk met elkaar in gesprek is. Als ik bij het tafeltje aankom wordt het stil. “Zayn is Zayn was suddenly gone, I do not know where he has gone.” Ik weet dat hij niet in zeven sloten tegelijk loopt, maar het voelt op een een of andere manier niet goed. Er zit hem iets aardig dwars, en ik wil graag weten wat. “Let’s go search, maybe there’s really something wrong.” Liam kijkt te groep rond, waarna iedereen bevestigend knikt. Hij wil weglopen, maar ik hou hem tegen. Vragend kijkt hij me aan. “Li i’m sorry what I just sayd, It’s just-“ “It’s alright babe, I understand you, it’s not your fault, I shouldn’t have stop you.” Ik glimlach lichtjes, en geef hem een kus. “I love you Li” Fluister ik tegen zijn lippen aan. “I love you to gorgeous” Fluistert hij terug. Ik maak mijn lippen los van zijn lippen, en pak zijn hand om hem vervolgens mee te trekken naar buiten. Ik zie net hoe de rest van de groep rechtsaf gaat ergens een straatje in. Ik ren hun kant op, terwijl ik Liam met me meetrek. In alle haast zie ik niet dat er een tegel omhoog staat, en struikel ik. Ik knijp mijn ogen dicht wachtend op de klap, als ik ineens twee warme handen om mijn heupen heen voel. “Gotcha” Grijnst Liam. Ik glimlach naar hem, en trek hem vervolgens weer mee naar de rest van de groep.

“We are searching for hours now, where can he be?” Vraagt Harry. We zijn al uren door de straten van Londen aan het zoeken, maar nog geen spoor te bekennen van Zayn. Louis, Lois en Niall zijn richting huis gegaan, om daar rond te zoeken, en om te kijken of hij niet gewoon thuis is. Ze zouden zo snel mogelijk contact met ons zoeken als ze hem hadden gevonden. Ik grijp mijn telefoon uit mijn jaszak, en draai nog een keer het nummer van Zayn. Weer voicemail. “Li I’m worried” Fluister ik. “Don’t worry babe, everything is going to be fine.” Ik wil wat terug antwoorden als ik mijn telefoon in mijn zak voel trillen. Zo snel als ik kan grijp ik hem uit mijn zak, en kijk op de display; Lois. “Hello?” Neem ik op. “Jade?” Hoor ik aan de andere kant. “Yeah? Whatsupp.” Vraag ik. Ik zie hoe alle blikken vragend naar me kijken. “We found nothing. We thought; maybe we have to search tomorrow. I don’t think we’re gonna find him. And we all know Zayn, he won’t do anything stupid.” Ik knik, maar bedenk me dan pas dat Lois dat niet kan zien. “Yeah, fine, see you in 5 minutes.” Ik klik op het rode knopje, en kijk naar de andere. “We are going back, they didn’t found anything. So we are going to search further tomorrow.” De andere knikken.

 “Jade, don’t search further for me, I’m not worth it. I just wanna be with Amanda. So that’s what I’m going to do. You can’t stop me. You don’t know where I am. so just leave it, and go further without me.” Mijn handen beginnen te trillen, en ik voel hoe ik helemaal slap wordt. Ik zak op de grond, en begin te huilen. “No zayn, don’t do that. Please, i need you. We all need you. Please i beg you.” “Sorry Jade, it’s to late.” Met dat wordt er opgehangen. Ik begin nog harder te huilen, en hoor hoe voetstappen naar me toe komen. “Jade!?” Hoor ik de stem van Kim. Ik hoor hoe er iemand bij me neerknielt, en hoe er iemand over mijn rug wrijft. “Whatsupp babe?” Hoor ik Harry vragen. “He’s going to end he’s life.” Zeg ik door mijn tranen door. Ineens voel ik woede in me opkomen, maar ook pijn, en verdriet. Ik spring overeind, ren naar de kapstok, gris mijn jas er vanaf, en ren naar buiten. Ik hoor meerdere voetstappen achter me aankomen. Ik versnel mijn pas, en hoor ook hoe de voetstappen achter me dit doen. Ik kijk om en zie Liam, Niall en Louis aankomen. “We gonna help you to find him.” Zegt Niall, met tranen in zijn ogen. “Where are the others?” Vraag ik. “Lois and Kim are totaly upset. Harry is with them to comfort them.” Ik knik.

Al dik een halfuur lopen we rond in londen. Mijn ogen en oren heb ik open gezet. De tranen die ik had, zijn helemaal op. Ik heb gehuild als ik nog nooit eerder heb gehuild. Ik wil hem vinden, maar de moed zakt me steeds meer in de schoenen. Ook hoor ik hoe Liam, Niall en Louis hun neuzen ophalen. Ineens schiet me iets te binnen; de haven! Dat was Zayn’s favoriete plek. Hij was er altijd met amanda. “The port! “ Schreeuw ik naar achter, en begin te rennen. Hopend dat het nog niet te laat is. Ik ren langs alle mensen, ik duw ze op zij, of loop vol tegen ze aan. Ik ren alsof de duivel achter me aanzit. Eindelijk bij de haven aangekomen ben ik helemaal buiten adem. Maar ik negeer het. Ik kijk om me heen, en zie een gestalte, ik ren er naar toe, en zie dat het Zayn is. Hij draait zijn hoofd om, en mijn pas vertraagt. Zijn gezicht, onder het bloed. Ik kan even niet meer helder nadenken, totdat ik doorheb waar hij mee bezig is. Hij staat bij de rand van de haven. Onder hem zijn rotsen. Hij gaat springen. Ik zie hoe de pijn in zijn blik versterkt. “Sorry Jade, remember; i’ll always love you.” “NOO ZAYN PLEASE DON’T DO IT!” Mijn stem slaat over, en ik begin te rennen, naar hem toe. Maar het is te laat; hij springt.