wat is echte liefde? (Sequel op; ik vertrek) - One Direction fanfictie

Hoofdstuk 1

Vandaag is het een jaar geleden dat Amanda overleed. Nog elke dag ben ik er kapot van. Ik mis haar stem, ik mis haar geruststellende knuffels, ik mis haar geur, Ik mis haar fijne peptalks, ik mis de schop die ze onder mijn kont geeft als ik hem dringend nodig heb, kortom; ik mis alles van haar. Zayn is nog steeds gebroken. Ik heb in het hele jaar zijn echte glimlach maar zelden gezien. De meeste glimlachen die hij gaf, waren hartstikke nep. Iedereen ziet aan hem dat hij gebroken is. Zelfs zijn fans. Het doet me pijn om hem zo te zien. Hij is mijn allerbeste vriend, en ik wil dat hij gelukkig is. Hij is een van de 2 belangrijkste jongens in mijn leven. En ik gun hem het allerbeste.

Een jaar later betekend natuurlijk ook een jaartje ouder, en een jaartje wijzer. Ik ben sinds ik de x Factor heb gewonnen doorgegaan met zingen. Amanda was hierbij mijn inspiratie. Het leek wel alsof ze vanaf boven op me toekeek, en me hielp met mijn beroep. Ik had sinds een maand mijn eerste eigen cd, en had daar nu al platina mee gehaald. Ik was er trots op. Tegelijkertijd ging het ook super met One Direction. Ze werden steeds een beetje populairder. Ik baalde wel dat ik doordat Liam en ik beide bekend zijn, en het heel druk hebben, we elkaar heel weinig zien. Maar zodra we tijd hebben, spreken we af.

Kim en Harry zijn uit elkaar sinds ongeveer een maand. Toen ze vertelde dat ze uit elkaar gingen baalde ik heel erg, maar het was waarschijnlijk beter voor beide. Het belangrijkste is dat ze nog steeds goed met elkaar kunnen opschieten, en dat ze elkaar nog vaak genoeg zien.

Loïs en Louis daar in tegen, zijn samen nog hartstikke gelukkig, net als Liam en ik!

"Welcome Jade! Take a seet!" Zegt Alan. Ik glimlach naar hem, en laat me zakken op de paarse bank die op het podium staat. Ik kijk in de rondte en zie allemaal meisjes giechelen en gillen. De glimlach op mijn gezicht wordt alleen maar groter. Zonder deze mensen zou ik hier niet hebben gezeten. Als zij mij niet zouden supporten, zou ik waarschijnlijk nu thuis op de bank zitten huilen met een grote bak Ben&Jerry omdat ik Liam zo mis. Ik heb hem al dik 3 maanden niet gezien. Hij is op tour voor zijn nieuwe album, en ik kon niet mee in verband met mijn werk. Ik baalde wel, maar over 2 weken ben ik vrij, en kan ik naar hem toe vliegen. Nog 2 weken, hoe ga ik dat volhouden? Ik voel een brok in mijn keel vormen, maar slik hem snel weg als Alan begint te praten. "Hi Jade, how are you?" Ik kijk naar zijn pret gezicht die hij trekt, ik moet stiekem in mezelf om hem lachen. Hij is zo homo als het maar zijn kan, en hij is zo onwijs grappig. "Yes I'm fine, and you?" antwoord ik. Hij knikt; "Nice to hear Jade. I'm fine too, thanks for asking." Ik merk hoe de zaal stiller wordt, en hoe ze aandachtig luisteren. "And how is it going with you and Liam?" Vraagt hij. Ik voel weer een brok in mijn keel vormen, en de tranen branden achter mijn ogen. Ik had deze vraag al aan zien komen. Snel slik ik de brok in mijn keel weg, en knipper mijn tranen weg. "eh.. Yeah, haven't seen him in a long time, but beyond that, it's going very well." Alan luisterd aandachtig naar me als ik mijn antwoord geeft. Hij knikt heel langzaam, en vraagt dan: "Do you miss him?" "With my whole heart." Zeg ik half fluisterend. Weer voel ik de tranen achter mijn ogen branden, en dit keer kan ik ze niet tegenhouden. Uit beide ogen glipt een traan uit mijn ooghoek. Snel wrijf ik hem weg. Alan ziet het, en komt naast me zitten met een arm om me heen. "I have a surprise for you, what probably can brighten up a bit." Zegt hij. Ik kijk hem aan en knik. Zijn blik gaat langs me, en kijkt naar een plek achter me. Ik draai me om, en kijk naar de plek waar hij naartoe kijkt. Mijn hart mist een slag, en ik geef een gil, waarna ik gelijk mijn handen voor mijn mond sla. De meisjes in de zaal beginnen als een gek te gillen. En terecht; One Direction komt van het trappetje afgelopen, en het podium op. Ik zet het op een lopen naar ze toe, en vlieg in Liam's armen. De tranen hou ik nu niet meer binnen. Ze stromen over mijn wangen. Ik voel hoe zijn hand over mijn achterhoofd wrijft. "I've missed you so so so much babe" fluisterd hij in mijn oor. "Missed you too." Fluister ik terug. Ik maak me los uit zijn armen, en kijk hem in zijn ogen. Zijn geur, zijn vertrouwde geur, de perfectie in zijn gezicht, zijn gespierde armen, zijn lieve lach, zijn mooie ogen. Wat heb ik deze dingen allemaal gemist. Hij buikt zich naar voren, en drukt een kus op mijn mond. Ik hoor aahw-geroep uit het publiek, en glimlach door de kus door. Als ik mijn lippen van die van Liam aftrek, loop ik door naar Niall, Harry, Louis en Zayn. Ik geef ze allemaal een knuffel en kus op hun wang. Vervolgens ploffen 5 jongens op de paarse bank. Liam pakt mijn hand, en trekt me op zijn schoot. Ik kijk Alan dankbaar aan. "And? Happy?" Vraagt hij. "Yes! Thank you so much!" Antwoord ik. Hij knikt, en vervolgens gaat hij door met het interview.