wat is echte liefde? (Sequel op; ik vertrek) - One Direction fanfictie

Hoofdstuk 2

"babe we are leaving in one hour" Ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van Liam. Ik voel een lach op mijn gezicht verschijnen. Niks beter wakker worden dan als aller eerste Liam's gezicht te zien. Hij buigt zich nog iets verder naar beneden, en drukt een kus op mijn mond. Als hij mijn lippen loslaat spring ik uit bed, grijp wat kleren bij elkaar, en ren de douche in. Ik trek mijn pyjama en ondergoed uit, en ga onder de warme straal staan. Ik sluit mijn ogen, en geniet even van het moment. Een herinnering van Amanda komt in me naar boven;

"I'm going to take a shower." Ik kijk Amanda aan, en knik. "I do not lock the door, because otherwise I get him later not open. I'm totally not handy with those things." Ik glimlach en knik. "I promise no one will get in there when you are showering." Ze lacht, en loopt de badkamer in. Ik plof op mijn bed neer, en doe even mijn ogen dicht. Ik lach in een halve slaap, als ik ineens een keiharde gil hoor. Haastig komt Harry mijn kamer in rennen. Ik kijk hem verbaast aan. "Whatsupp? " Vraag ik. "Amanda was getting dressed, but I did not know she was in the bathroom. And let's just say amanda was not that far with changing clothes..." Net als Harry klaar is met uitleggen komt Amanda binnen. Ik kijk haar even aan, en begin dan keihard te lachen.

Ik voel weer een traan over mijn wang lopen. Ik veeg hem weg, en draai vervolgens de douche uit. Ik stap uit de douche, waar het gelijk een stuk kouder is. Een rilling loopt langs mijn ruggengraat. Kippenvel schiet op mijn hele lichaam. Snel pak ik een handdoek, en sla die om me heen. Ik blijf even 5 minuten met de handdoek om me heen staan, en besluit dan om me maar aan te kleden. Ik moet ook nog mijn make-up en haar doen, en aangezien ik daarin niet snel ben, heb ik de tijd dringend nodig.

We stappen het grote gebouw bij het vliegveld heen. De hele weg baal ik al als een stekker dat ik Liam maar zo kort heb gezien. Gelukkig blijft de deal dat ik hem over 2 weken kom opzoeken staan. Maar ondanks dat ik hem, voor ons doen, weer best snel zie, voel ik me totaal ongemakkelijk. Het liefst heb ik Liam alle dagen van de week, elk uur, elke minuut, elke seconde bij me. Helaas kan dit niet, door de banen van ons beide. Liam en de jongens gaan vandaag door naar Portugal om daar hun tour verder door te zetten. Terwijl ik straks hier in Londen een interview heb. Gelukkig heb ik Loïs, en gaat ze met me mee.

Als we bij de douane aankomen, laat ik Liam's hand los. Hij draait zich om en kijkt me aan. "I'm going to miss you." Zegt hij. Ik zie aan zijn gezicht dat hij het moeilijk vind om afscheid te nemen. Ik wrijf met mijn duim over zijn wang, en druk daarna een kus op zijn mond. Na een minuut laat ik hem los, en draait hij zich om. Ik wil nog wat roepen, maar wordt abrupt verstoort door een meisje dat keihard begint te gillen: "LOOK THERE ARE ONE DIRECTION, JADE AND LOÏS!" Dit had ik niet aan zien komen. Liam kijkt me hulpeloos aan. Ik wenk hem dat hij door moet lopen, en hij trekt de andere jongens met zich mee. "Ehm, Jade?" Hoor ik Loïs vragen. "I think it's time to run" Ik knik, grijp haar arm, en draai als een speer om, om met Loïs naar de uitgang te rennen. Ik hoor dat de meisjes achter ons aankomen. Ik wist niet dat het zo vermoeiend was om beroemd te zijn. Gelukkig staat mijn auto aan het begin van de parkeerplaats, dus hoeven we niet ver te rennen. Ik gris tijdens het rennen mijn sleutels uit mijn zak, en klik op een knopje dat mijn auto opent. Ik ren naar de bestuurders kant, en spring naar binnen, terwijl Loïs aan de andere kant naar binnen springt. Ik rijd met volle gas achteruit, en kan nog net optijd een draai maken om vol gas weg te rijden. De grote groep gillende meiden laten we achter ons.

"Let's take a drink somewhere?" Stel ik voor. Loïs knikt instemmend. Ik parkeer mijn auto'tje op de parkeerplaats voor de Starbucks, en gris alvast mijn zonnebril uit het kastje in het dashboard. Ik druk mijn Ray-Ban op mijn hoofd, en zie in mijn ooghoeken dat Loïs haar Chanel bril op doet. Ik pak een zomer hoedje uit mijn tas, en zet hem op mijn hoofd. Ik hoop dat zo niemand ons herkent. Ik stap uit de auto, en loop samen met Kim de Starbuck in. We bestellen beide een koffie, en gaan aan een tafeltje ergens achterin zitten waar we niet zoveel opvallen. Net op het moment dat ik zit voel ik mijn telefoon gaan.