In la kesh✔Jayhoon

1

Elimdeki telefonu kaç kere bırakıp geri almıştım bilmiyorum Hışımla yatağın bir ucuna fırlattığım telefonu tekrar aldım.
Evet bu sefer ona yazacaktım sonuçta numarasıni kendi verip iletişim geçmemiz gerekebilir demişti.

Hızlıca mesaj yerine girip bekledim ama yine bir şey yazamadan öylece ekrana bakıyordum.
Başımı iki yana sallayıp sertçe yastığa bastırdım.

Elimdeki telefonun titremesiyle hemen gözlerimi açıp refleksle dikildim bu gözlerimin kararmasına sebep olmuştu.

Ondan mesaj geldiğini gördüğümde kalbim teklemişti.

Jay-ya♡: Selam sunghoon.

Jay-ya♡: Jay ben. Numaramı kaydetmemişsen.

Hızla parmaklarımı kılavyede dolaştırdım.

: Selam jay. Kaydetmiştim numarını.

Jay-ya yazıyor...

Jay-ya♡: Ah tamam.
Rahatsız ettiysem özür dilerim. Yarın ki pratik için yazmıştım.

                         : ne rahatsız etmesi 
                                             şapşal|  
                            ne rahatsız etme-|
            :hayır etmedin sorun değil:)

Jay-ya♡: ah sevindim.
Yarın kaç gibi müsaitsin?

   :senin için her zaman müsaitim|
                                3 gibi olur mu?        
                             sanada uygunsa.

Jay-ya♡: evet uygun ses dersim 2.30'ta bitiyor.
Jay-ya♡: o zaman 3 te dün ki pratik odasında buluşuruz.

                           :olur orda olurum.

Jay-ya♡: çok iyi, yarın görüşürüz o zaman
İyi geceler.

                     :Sanada iyi geceler jay.

Telefonu yavaşça komidinin üstüne bıraktım. Konuşmanın bu kadar kısa sürmesine hem üzülmüş hemde mesaj atan o olduğu için karnım kıpır kıpır olmuştu.

Hızlı olmaya gerek yoktu. Nasıl olsa uzun uzun konuşup mesajlaşacağımız geceler olacaktı yada ben kendimi buna inandırarak mutlu etmeye çalışıyordum.

Yinede kısada olsa mesajlaşmanın mutluluğuyla gözlerimi kapattım.
Yarın onu görmenin heycanıyla ne kadar uyuyabilirdim orası meçhul.

                ⏳⏳⏳⏳

Aynada hızlıca kendimi kontrol ettim. Siyah kot pantolonum ve beyaz sweatimle sade ama hoş gözüküyordum.
Annemin hediyesi olan bilekliğimede hafif bir tebessümle bakıp taktım.

Sırt çantamı ve vestiyerde asılı olan şapkamıda alıp hızlıca evden çıktım.

Çoğunlukla bisiklet kullanıyordum. Kalabalık ortamlarda olmayı pek sevmiyordum. Temas halinde olmaktan nefret ediyordum. Hastalık seviyesinde olmasada bir fobi olarak oldukça zordu bazen panik atak bile geçirmeme sebep oluyordu.
O yüzden olabilidiğince kalabalıktan uzak durmalıyımdım.