ခရီးၾကမ္းသို႔ အစျပဳျခင္း,
" ကဲ.....ပစၥည္းေတြ ေသခ်ာစစ္ၾကေဝ့....ခဏေန အဆင္သင့္ျဖစ္ရင္ သြားၾကမယ္ ။ ဒါထက္ တို႔လူေတြေရာ စုံၿပီလား ။ "
" စုံၿပီ ဆရာႀကီးေရ....."
ဆရာႀကီးရဲ႕ အေမးကို ခြန္စိုင္းေနာ္ ကပင္ အသံဝဲဝဲႏွင့္ျပန္ေျဖေလသည္။ ဆရာႀကီးက ေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္လုပ္ရင္း ေဆးတံကို ပါးစပ္မွာ ခဲလိုက္ကာ.......
" က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ သြားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ ကိုစိုင္းဆမ္ေရ..... ခင္ဗ်ား သမီးအတြက္လဲ မပူပါနဲ႕...."
" မပူပါဘူးဗ်ာ....ကိုစိုင္းခမ္းေရာ ေမာင္မင္းေအာင္ ပါ ပါေနမွေတာ့..... က်ဳပ္စိတ္ခ်ယဳံၾကည္ပါတယ္....ကဲကဲ အခ်ိန္ရွိတုန္း သြားၾကေတာ့....."
ရတီတို႔ အုပ္စုလဲ ပစၥည္းမ်ား ကိုယ္စီ ကိုယ္စီ သယ္ကာ ႐ြာမွစထြက္ၾကေလသည္။ ႐ြာ ထိပ္သို႔ေရာက္ေသာ္ မင္းဒင္တို႔ အုပ္စုအား ေတြ႕ရေလသည္။ သူတို႔ အုပ္စုမွာ အားလုံး ၁၀ေယာက္ခန့္ရွိေလသည္။ မင္းဒင္ဆိုသူက ေသနတ္ကို ပုခုံးေပၚေျပာင္းတင္ကာ.....
" ဒီလို ေတာလမ္းခရီးဆိုတာ အုပ္စုေတာင့္မွ အဆင္ေျပတာေပါ့.... ဟုတ္တယ္မလား ဆရာႀကီး......."
ဆရာႀကီးက မင္းဒင္ကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္ၿပီးေနာက္....
"ေစာေထြးနဲ႕ စံလွက ေတာအေၾကာင္း နားလည္ေတာ့ ေရွ႕ကေန လမ္းျပသြားၾကကြယ္.....မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အလယ္မွာထား....ေမာင္မင္းဒင္တို႔ အုပ္စုကေတာ့ လူစုေတာင့္ေတာ့ ေနာက္ကေနပဲ လိုက္ခဲ့ၾက.....။ "
ဆရာႀကီးရဲ႕ စကားဆုံးတာနဲ႕ ေတာထဲသို႔ တက္ညီလက္ညီဝင္ၾကေလသည္။ ႐ြာသူႀကီး ၏ တပည့္ေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ေစာေထြးနဲ႕ စံလွက ေရွ႕ကသြားကာ ဓားကိုယ္စီနဲ႕ရွင္းလင္းလ်က္ လမ္းေဖာက္ေပးၾကေလသည္။ ရတီတို႔လဲ သူတို႔ေနာက္မွ ထပ္မံ ရွင္းလင္း၍ သြားၾကရသည္။ ကလ်ာကလဲ ရတီ့ကို တစ္လမ္းလုံး ဂ႐ုတစိုက္ရွိလွေပသည္။ မရပ္မနား သြားၾကၿပီးေနာက္ ေနမြန္းတည့္ခ်ိန္တြင္ ထမင္းစား ခဏ နားၾကရေလသည္။
အရိပ္ေကာင္းေသာ သစ္ပင္ေအာက္တြင္ ေနရာယူၿပီးေနာက္ ပါလာေသာ ပစၥည္း မ်ားခ်ကာ စားေသာက္ရန္ျပင္ၾကေလသည္။ ဟင္းအတြက္ကေတာ့ အသားေျခာက္မ်ားႏွင့္ အျခားေသာ အေျခာက္အျခမ္းမ်ား ပါေသာေၾကာင့္ အဆင္ေျပလွေပသည္။ ထမင္းကိုေတာ့ ကိုခြန္စိုင္းေနာ္ကပင္ တာဝန္ယူခ်က္ျပဳတ္ေပးေလသည္။
BẠN ĐANG ĐỌC
အတ္တမဲ့ ချစ်ခြင်း
Phiêu lưu( Unicode ) " မင်း စိတ်ကြိုက် ရွေးချယ်လိုက်ပါ ရတီ.....။ မင်းအလို ရှိရာ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် သူဟာ ငါပါ.....။ မင်းဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင် မင်းရှာနေတဲ့အရာတောင်မလိုပဲ ငါမင်းကို ပြန်ပို့ပေးနိုင်ပါတယ်။ အမြဲတမ်း အနိုင်ရနေတဲ့ ငါလို ဘုရင်မတစ်ပါးက အချစ်ရဲ့နွံမှာ နစ်မိလ...
