" ဘုရင္မႀကီး......."
တိတ္ဆိတ္လ်က္ရွိေသာ နားေနေဆာင္အတြင္း ကိုမင္းေအာင္ရဲ႕အသံၾသၾသက ဟိန္းထြက္လာသည္။
" ကြၽန္ေတာ္တို႔နဲ႕အတူ လိုက္ခဲ့မလား......။ "
" လိုက္ခဲ့ပါလားဗ်ာ....ဒီမွာ အထီးက်န္ေနရစ္မယ့္အစား ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္အဆန္းမွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကည့္စမ္းပါ"
ကိုမင္းေအာင္ရဲ႕စကားကို ကိုခြန္စိုင္းေနာ္က ေထာက္ခံ၍ ဝင္ေရာက္ေျပာဆိုေလသည္။ နဒီေဒဝီက စကားတစ္စုံတစ္ရာမေျပာပဲ ၿပဳံး၍သာေနေလသည္။
စကားဝိုင္းက တစ္ဖန္ျပန္၍ၿငိမ္သက္သြားျပန္သည္။ကလ်ာက သူမရဲ႕ဓားကို ဓားအိမ္ထဲကထုတ္လိုက္ထည့္လိုက္ လုပ္ရင္လုပ္ မလုပ္ရင္ လက္ေခ်ာင္းေတြကိုခ်ိဳးလိုက္နဲ႕ တစ္ေယာက္တည္းအလုပ္ရႈပ္ေနေလရဲ႕......။
ရတီကေတာ့ ကလ်ာရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကို ဘာရယ္မဟုတ္ လိုက္ေငးၾကည့္မိေနတယ္။ ကိုကိုတို႔စကားသံေတြက ရတီ့နားထဲမွာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္မၾကားလိုက္ပဲ။
" ကြၽန္မလဲ ရွင္တို႔နဲ႕အတူ လိုက္ခ်င္ပါတယ္ ကိုမင္းေအာင္ရဲ႕....ဒါေပမယ့္ ကြၽန္မဟာ ဒီတိုင္းျပည္ရဲ႕ဧကရီတစ္ပါးျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ခ်င္ဘူး........"
ဘုရင္မႀကီးက လက္ထဲက လက္ဖက္ရည္ပန္းကန္လုံးကို ေအာက္ခံပန္းခံျပားေပၚသို႔ေျဖးညင္းစြာခ်ၿပီးမွ ဆက္ေျပာတယ္။
" ဒီေနရာက ရွင္တို႔ထင္ေနသလို က်ိန္စာသင့္ေနတယ္လို႔ေျပာရရင္လဲမမွားပါဘူး။ ထူးဆန္းစြာျဖစ္တည္ေနတဲ့ ဒီေနရာမွာ ကြၽန္မဟာ ဘုရင္မတစ္ပါးအေနနဲ႕မ်ားျပားတဲ့ေယာက္်ားထုႀကီးကို အုပ္စိုးေနရတယ္။"
ကိုမင္းေအာင္တို႔က ဘုရင္မႀကီးရဲ႕စကားကိုေခါင္းတညိမ့္ညိမ့္နဲ႕နားေထာင္ေနၾကတယ္။
"ကြၽန္မမွာ ဒီေနရာကို စြန့္ခြာပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ ဒီေနရာကို မသနာသူေတြလက္ထဲမေရာက္ေအာင္ ကာကြယ္ရတယ္။ ကြၽန္မသာ ဒီေနရာကို စြန့္ခြာမယ္ဆိုရင္ အျပစ္ေပးခံရလိမ့္မယ္......."
" ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ့.....တိုက္ဆိုင္မႈရွိရင္ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျပန္ဆုံခ်င္ပါေသးတယ္......."
YOU ARE READING
အတ္တမဲ့ ချစ်ခြင်း
Adventure( Unicode ) " မင်း စိတ်ကြိုက် ရွေးချယ်လိုက်ပါ ရတီ.....။ မင်းအလို ရှိရာ ဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် သူဟာ ငါပါ.....။ မင်းဆန္ဒရှိတယ်ဆိုရင် မင်းရှာနေတဲ့အရာတောင်မလိုပဲ ငါမင်းကို ပြန်ပို့ပေးနိုင်ပါတယ်။ အမြဲတမ်း အနိုင်ရနေတဲ့ ငါလို ဘုရင်မတစ်ပါးက အချစ်ရဲ့နွံမှာ နစ်မိလ...
