MEYUS

2.Bölüm

Saat 06.00'da uyandı Alya. Yine en fazla iki saat uyumuştu. Neyse ki işe geç kalmaması için güneş bir alarm görevi görmüştü. Yatağında biraz döndükten sonra kalkıp esnedi. Masa başında çok vakit geçirdiği için bir süredir her sabah bel ağrısı ile uyanıyordu. 

  Dün gördüğü mesaj uyurken bile aklından çıkmamıştı. Ama fazla düşünmek istemiyordu. Odasından çıkıp duşa girdi soğuk suyun onu kendine getirmesi için altında bir süre hareket etmeden kaldı. Erken uyansa da geç ayılanlardandı Alya. Uyandığı zaman bir süre kimse ile iletişime geçmemesi karşısındaki insan açısından daha iyiydi.

Duştan çıkıp odasına giderken mutfaktan gelen sesler ile Nihal'in çoktan uyanmış olduğunu anladı. Alya nasılsa Nihal onun tam zıttıydı . Rüzgar ise bambaşkaydı. 

    Alya çok halsiz ve yorgun uyanır yataktan çıkmak için adeta kendi ile savaş verirdi. Uyanır uyanmaz bir şeyler yemekten hoşlanmazdı. Hatta konuşmak bile istemezdi. En sinirli olduğu an bile denebilirdi.

    Nihal ise sanki hiç uyumamış yada dünyanın en güzel uykusunu almış gibi dinç ve mutlu uyanır. Biraz esneme ve yoga hareketi yapar. Daha sonra da kendisine güzel bir kahvaltı hazırlardı.

Rüzgar mı? O ise adeta başka bir dünyanın insanı gibiydi. Kızlar evden çıktıktan sonra 9 gibi uyanır üstünü bile değiştirmeden işe giderdi.  Bu yüzden de her akşam Nihal ile evi dağıttığı için tartışır kendi odasından başlayarak tüm evi temizlemek zorunda kalırdı.

 Bu üç farklı karakter ilk okul günlerinden beri hep birliktelerdi. Belki de birbirlerine katlanabilmelerinin sebebi buydu. 

 Alya 5 yıl önce üniversiteyi İzmir'de kazandıktan sonra ayrılacaklarını düşünmüştü. Ama tatlı baş belası arkadaşları onunla birlikte İzmir'e gelmişlerdi. Rüzgar liseyi bitirdikten sonra zaten okulu bırakmış babasının dükkanında adeta çıraklık yapıyordu. Nihal ikisinden de 2 yaş büyüktü. 2 yıllık muhasebe bölümünü okuduktan sonra memleketleri Isparta'da bir tanıdıklarının şirketinde muhasebe işleri ile ilgileniyordu. Şirketin İzmir'de de bir şubesi olması ise adeta işlerine yaramıştı. Rüzgar'ın babası biraz zorlasa da onu ikna etmeyi başardılar. Nihal'in ailesi ise baştan razıydı bir süredir kızlarını İzmir ya da İstanbul'a gitmesi için ikna etmeye çalışıyorlardı. Fakat Nihal arkadaşlarını bırakmamak için gitmek istemiyordu.

Bu şekilde üç yakın arkadaş İzmir'e taşındılar. Gelir gelmez Nihal'in işi hazırdı . Nihal ne kadar çalışmaması için ısrar etse de Alya  üç kişi aynı evde yaşamak zor olduğu için arkadaşını dinlemeyip yarım gün çalışacağı bir iş arıyordu. Rüzgar ise çoktan tatlı diliyle henüz yoldayken yaşlı bir adamı ikna etmiş restoranına kendisini garson olarak aldırmıştı. 

Alya kayıt dönemini hallettikten sonra haftada üç gün bir çocuğa bakıcılık yapmaya başladı. Annesi bir ilk okul öğretmeniydi en geç 16.00'da evde oluyordu. Alya ise saat 17.00'da olan derslerine son dakika yetişiyordu.

Bu şekilde 4 yıl hem okul hem iş, arkadaşları ile su gibi geçip gitti. Dokuz Eylül üniversitesi Türk dli ve edebiyatı bölümünü güzel bir ortalama ile tamamladı ve mezun oldu.  Fakat sonuç beklediği gibi olmadı. Burada bir düzen kurmuşlardı ve geri dönmediler. Nihal ve Rüzgar ilk gün ki işlerine devam ederken Alya çocuk bakıcılığını bıraktı. Bir kitap kafe de çalışmaya başlamıştı ve bir yandan da sınava hazırlanıyordu.

     Alya mutfağa gidip kendisine bir kahve yaparken tüm bu süreci düşündü.  Nihal yeni ütülenmiş gömleği ve kalem eteği ile tam bir iş kadınına dönüşmüştü. Arkadaşının daldığını gören Nihal;

''Günaydın diyebilir miyim acaba ?'' dedi. 

Arkadaşına doğru dönen Alya

''Günaydın kendime geldim korkma.'' diyerek güldü. O sırada kahve makinesinden gelen sesle kupasına kahvesini alıp mutfak masasında arkadaşının karşısına oturdu. 

''Yine tam bir iş kadını olmuşsunuz Nihal Hanım. Nasıl üşenmiyorsun bu kadar uğraşmaya?''

'' Canım birilerimiz hala yaşamayı seviyor doğal bir güzelliğin olmasa ben seninle kendimle uğraştığımdan daha çok uğraşırım. Genetiklerine dua et.''

'' Bu uğraşmamış halinse...'' diye cümlesinin sonundaki e harfini uzatıp elini havada sallayarak arkadaşı ile uğraştı Alya.

''Aşk olsun ben sana ne yapıyorum sanki?'' dedi Nihal alınmış numarası yaparak.

Alya kahvesinden bir yudum alıp dışarıya baktı.

''Ceket almayı unutma yanına.'' diyerek arkadaşını uyardı.

''Tamam anneciğim merak etme sen:''

Nihal'e kaşlarını çatarak bakan Alya arkadaşının kendisini izlediğini gördü.

Nihal Alya'nın gerçekten güzel olduğunu düşünüyordu. Bunu her dile getirişinde

''Abart Nihal abart. Kahverengi gözlü koyu kumral saçlı ortalama boy kilo da her sokağın başında bir adet bulunan kız tipiyim:'' diye bir cevap alırdı. 

Nihal Alya'nın solsa bile kendini belli eden yanaklarını ,  göz altları çökmüş olmasına rağmen farklı bir havası olan badem gözlerini seviyordu. Düşündüğü kadar sıradan değildi arkadaşı. Hem de hiç...

Onu düşünürken aklına bir anda dün iş çıkışı markette sırada beklerken gençlerin konuştuğu ama Alya'ya söylemekten çekindiği konu geldi. 

Aniden arkadaşının yüz ifadesinin değiştiğini fark eden Alya dikkatini Nihal'e yönelterek;

''Ne oldu ?'' diye sordu.

Nihal söyleyip söylememek konusunda kararsız kaldı. Acaba arkadaşı nasıl bir tepki verecekti? Yoksa daha önce de duymuş olabilir miydi? Daha fazla düşünüp hem kendini hem Alya'yı germeden cevap verdi.

''Meyus bayağı popüler olmuş markette bile gençler konuşuyordu.'' 

Alya bu kadarını beklemese de düşününce kendi iş arkadaşları bile keşfetmişti sonuçta şaşırmadı. Kahvesinin bitmesine az kalmışken büyük bir yudum alıp arkadaşına cevap verdi.

''Aynen bende duydum. Bizim dükkandakiler bile keşfetmiş.''

''Hmm yani bir sorun yok mu senin için ?''

''Yok gayet olağan bir durum sonuçta.''

Bu cümleyi söylerken Alya'nın sesi biraz da olsa kısılmıştı. Sanki Nihal'e değil kendisine söylüyordu. Arkadaşının gözleri masaya takılınca istemsizce boynunu kontrol etti Nihal evet tahmin ettiği gibiydi. Alya söylediği kadar umursamaz değildi bu konu hakkında hatta kafasına taktığı bir gerçekti. Peki ne yapacaktı?