Remember {TAEJIN}

Trece

Biraz daha sarıldıktan sonra Taehyung yavaşça çekildi. Yanına oturdu.

"Neden ağlıyorsun?"

"Herşey çok karışık. Herşey üzerime geliyor. Ne yapacağımı bile bilmiyorum."

"Jin, sana yardım etmeme izin ver. Kafanı toparlaman için sana kimsenin olmadığı bir yer verebilirim. Biraz orada kalabilirsin. Kendini çok daha iyi hissedersin belki? Bir şeyler hatırlarsın belki? Ne olur kabul et bunu."

Aslında düşününce fena bir fikir değildi. Jin kafasını sallayarak onayladığını belli etti. Taehyung ayağa kalktı. Jin'e elini uzattı. Bir Taehyung'a bir de uzattığı ele baktı Jin. Elini tutup ayağa kalktı. Taehyung onun bavulunu alıp arabasına doğru gitti. Jin de peşinden gitti.

Biraz gittikten sonra Taehyung onu küçük kasaba tarzı bir yere getirdi. Küçük bir evin önünde durdular.

"Burası benim. Bu kasabada ki herkes beni tanır. Bir ihtiyacın olursa benim adımı ver onlara. Ne zaman hazır hissedersen, bir şeyler hatırlarsan ya da sadece konuşmak istersen beni ara. Numaram burada"

Jin kafasını salladı. Taehyung'un onunla bıkmadan usanmadan bu şekilde ilgilenmesi onun hoşuna gitti.

"Hatırlamaya çalış Jin. Lütfen. Onlar bizim anılarımız çünkü. Onları boşlukta bırakma."

Jin yine kafasını salladı. Taehyung evin anahtarını ona uzattı. Jin eve girdi. Taehyung ise arabası ile uzaklaştı oradan.

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Taehyung arabasını Namjoon'un evine sürdü. Şu anda onlar ile konuşmak en iyi çözüm olabilirdi.

Evlerine geldiğinde Amy onu karşıladı. Içeri geçtiğinde Ağlayan bir Jimin, onu sakinleştirmeye çalışan bir Yoongi ve konuşmaya çalışan Namjoon gördü.

"Ne oluyor burada?"

"Jin'den haber alamıyoruz. Aslında bunu sana söylememem gerekirdi ama bilmen lazım Taehyung."

Yarım ağız gülümsedi Taehyung.

"Boşuna merak etmeyin onu. Gördüm ben onu"

Jimin hemen Taehyung'un yanına gitti.

"Nerede gördün? Ne dedin? Bir şeyler mi hatırlamış?"

"Kafasını dinlemek için gitti"

"Nereye gitti hemen gidelim."

"Bende bilmiyorum, sadece onu merak etmememiz gerektiğini kendisinin iyi olduğunu söyledi."

"Sen nerede gördün?"

"Sahilde"

"Peki sen neden bu kadar sakinsin?"

"Neden sakin olmayayım ki Hyung?"

"Sen Jin söz konusu olunca dünyayı yakıp yıkan birisin şimdi gayet sakin kalıyorsun. Ne oluyor böyle?"

"Yoongi haklı Taehyung. Seni çok iyi tanıyoruz ne oldu?"

"Ona sarılmama izin verdi bugün. Ona sarılmak bile benim için çok güzeldi, umut doluydu. "

"Belli oldu bunun nedeni"

"Sen neden ağlıyorsun peki Jimin?"

"Jin hyung ile tartıştık. Her şeyi başından anlatmadığım için kızdı bana. Sonra çok sinirlenip çıktı. Bana Kore'ye geri döneceğini söyledi."

"Sana olan  kızgınlığı geçmiştir bence Jimin. Sana kızgın kalamaz ki o. Jin çünkü o. Siz her zaman beraberdiniz"

"Amy haklı."

"Keşke benim için de en baştan beri bu cümleleri kursaydınız.
'o Jin seni unutması imkansız çünkü siz birbirinizi tamamlıyorsunuz' deseydiniz. belki o zaman çok daha güçlü olabilirdim"

Hepsi pişmanlık ile yüzlerini eğdi. Sonrasında ise oturdular. Şimdilik sakindi ortam.

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Jin ise kalacağı eve bakmıştı. Evi dolaştıktan sonrasında salonda oturuyordu. Yaşadığı şeyleri düşündü. Ne hissetmeliydi? Bir şeyler biraz hatırlayabilse belki çok daha iyi olacaktı.

Flashback

"Taehyung yarım saattir gözlerim kapalı benim beni nereye götürdüğünü de bilmiyorum. Sana güveniyorum ama korkmaya başladım."

"Yaa azıcık kaldı. Hem alındım gücendim neden öyle diyorsun?"

"Tamam bekliyorum sadece"

Araba şehire yakın ama gözden uzak olan bir evin bahçesinde durdu. İlk önce Taehyung indi. Sonrasında Jin'i indirdi.

"Şimdi birazcık yürü açıcam gözlerini"

"Tamam"

Evin tam önüne geldiklerinde Taehyung Jin'in gözlerini açtı.

"Aman tanrım bu gerçek mi?"

"Evet. Bizim evimiz!"

"Taehyung burası harika gözüküyor!"

"Beğendin mi gerçekten?"

"Hemde çok"

Sarıldı ona hemen. Burası tamda onlar içindi. Kimsenin onları yargılayamayacakları kadar uzaktaydı. Sadece kendileri vardı. Başka hiç kimse yoktu.

Flashback end

Taehyung Jin için bir çok şey yapmıştı. Kendini özel hissediyordu.
Mutlu hissediyordu. Huzurluydu. O zamanlar neler hissettiğini hatırlamaya çalıştı Jin. Onu da başarmadı maalesef.

Inanıyordu ama Jin. Bir şeyler hatırlayacaktı ve sonrasında eski hayatına kavuşabilecekti. Kendini hatırlamak için çok zorluyordu. Kendini insanların anlattığı gibi değilde kendisi gibi bilmek istiyordu.
Kendini tanımak istiyordu. Kendini hatırlamak istiyordu. Ve onu istiyordu. Onu hatırlamak, ona güvenmek istiyordu. Onu tanımak istiyordu. Zaman ona çok daha iyi gelecekti. Zaman ona verecekti istediklerini.