Real life thinkings

Ik.

Ik voel me enorm eenzaam. Ik heb heel veel gedachtes en gevoelens die ik kwijt wil aan iemand maar ik heb niemand die me zal snappen. Ik probeerde het mijn vrienden te vertellen maar ze zeiden dat ik teveel over mezelf praatte. Ik kan niks goed doen! Het lijkt alsof ik langzaam aan gek wordt. Serieus, zo noemen ze me, gek. Dan vragen ze: 'wanneer zijn die testresultaten er die zeggen of je gek bent?' Hoe moet ik daar in hemelsnaam op reageren?!

Ben ik gek? Is dat überhaupt wel een term voor "mensen zoals ik". Ik weet dat ik anders ben, geloof me, dat wist ik jaren geleden al. Maar dat ik echt anders ben en anders denk en anders reageer en anders kijk op situaties. Dat maakt me bang. Wat als ik eeuwig anders zal zijn. Hoe moet dat later. Is er voor mij een later?

Ik wil even zeggen dat als mensen die mij kennen dit lezen, ze niet moeten schrikken of medelijden hoeven te hebben ofzo :/
Byee x