3.BÖLÜM

59 11 3
                                    


Merhabaaaa.

Nasılsınız?

Bölüm geç geldi kusura bakmayın araya çok şey girdi ve ben daha yeni toparlanıyorum. Sonunda size geri döndüm.

Şaşıracağınız bir bölüm oldu.

Neyse sizi çok bekletmiyim bölüme geçelim.

İyi okumalar...

***

" Evet arkadaşlar size söyleyeceklerim bu kadar. Sorusu olan" kimseden ses çıkmamıştı. Herkes dağılınca hemen lavaboya girdim. Elimi yüzümü yıkadım.

Gıcık herif bana ne yaptırmıştı. Kahveleri alıcam diye canım çıkmıştı resmen. O kadar uzağa kim kahve dükkanı açardı ki zaten. Lavabodan çıktım. Yanıma Çisem geldi.

" N'aber yeni kız?" dedi gülerek.

" Ya Çisem bari sen yapma" ikimizde gülüşerek yürümeye devam ettik.

" Ee geliyor musun?" dedi.

" Nereye?"

" Ne demek nereye kızım. Tabi sen hemen lavaboya girince duymadın bugün Cansu hanımın doğum günü evinde parti vericekmiş. Geliyorsun di mi?" şaşkınca ona döndüm. Cansu hanım şirketin ortağı idi. 1.70 boylarında karamel saçlara sahip çok güzel bir kadındı.

" Bilmiyorum Çisem belki gelmem. "

" Ne demek gelmem. Gelmelisin kızım sana anlatıcaklarım da var hem üniversiteden beri görüşemiyoruz. Lütfen gel." dudağını büzünce ona göz devirdi. Hiç değişmemişti.

" Bakarız Çisem"

" Aman sende babam gibi her şey bakarız diyip duruyorsun. Hayatı akışına bırak artık." dedi.

*

Şirketten çıktığımızda Çisem ile otobüslere yürüdük. Bana bakıp bakıp duruyordu. " Söyle Çisem. Ne diyeceksen de" dedim sonunda.

" Leman ben şey diyecektim sana. Şu ortak varya herkesten gizlenen bugün o da partiye gelicekmiş işte o kişi kim miş biliyor musun?"

" Hayır kim miş?"

" O kişi-"

" Abla!" Safanur'un sesi ile Çisem'in cümlesi bölünmüştü. Babam ile arabadaydılar. Araba mı? Neyse buna sonra odaklanırdım. Çisem'e döndüğümde.

" Sonra konuşuruz o zaman. Görüşürüz partide " dedi ve hızla yanımdan ayrıldı.

Babamların yanına gidip arabaya bindim. Eve doğru sürdü arabayı. Kim miş ki?

Eve geldiğimde annem ile çarşıya çıktık. Annemin yardımı ile kendime güzel bir elbise bulmuş ve süslenmiştim. Ucuz ama pahalı zannedilen bir hediye aldım.

" Bak kızım çok sapıtma, çok içme, salak saçma düşünme en son düşündüğünde ne oldu biliyoruz"

" Anne!"

" Tamam tamam sustum." annemi., babamı ve kız kardeşime veda edip taksiye bindim. Yollar ilerledikçe villaları izliyordum. Keşke benim de bu kadar param olsa da bende böyle büyük evlerde yaşasam.

Ama olmamıştı. Deli dolu zamanlarımda çok güzel bir hata yapmıştım ama sonu pek iyi bitmemişti. Yine de özlüyor insan o günleri. Gözlerim dolunca derin bir nefes aldım ve verdim. Geçmişi hatırlamak istemiyordum.

KARA SEVDA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin