AYA'S POV
Lumipas ang mga araw
At patapos na ang school year kaya ngayon ay busy sila sa pag handa sa Paparating na Recognition.
Di pa rin sila makapaniwala na Next year ay Graduating na sila.
Obviously they are turning onto the grade 6 level in Elementary.
Kasalukuyan na nagchecheck ng attendance ang kanilang adviser upang ma check kung andito na ba lahat ng mga estudyante sa venue na pinag prapractisan nila para sa seremonya.
"ZAHLIA XHYLLE V. MILLIAMAR"
"PRESENT"Sabi ko nung tinawag ako ng aming guro
At Nagpatuloy sa iba pa niyang kaklase
{5hr Later}
"OKAY EVERYONE! ATTENTION! LUNCH BREAK NA. SEE YOU THIS AFTERNOON 1:30PM SHARP"Sabi ng aming Adviser.
Fast Food Chain* {Lunch Time!}
Napapalibutan ako ng mga gwapong lalaki kaya naman pagpasok palang namin ay nagtinginan na kaagad ang mga tao kahit sa murang edad
palang kasi namin ay mukha na kaming mature well.... ako medyo baby Face pa at sila di halatang elementary.
Madalas nga silang napagkakamalan na highschool students o binata na.
Pano ba naman kasi kay taas at tatangkad nila.
Matangkad naman ako di nga lang aabot sa tangkad nila.
Klarc was one who volunteered to order our food for lunch.
Parang sya ang kuya tas andami niyang dala dalang makukulit na mga kapatid. Well siya naman talaga ang pinakamatandang saamin at pinakamature mag isip kumpara sa aming iba.
Tinanaw ko ang counter at nakita kong papunta na table namin si klarc.
"Guys ih- Seserve nalang daw yung mga foods natin" Klarc Said at umupo sa katabi ni Derix.
Seat arrangement namin.
Zahlia Dos Jozua
Klarc
Derix Dielo Davien
Mga Ilang minuto ay Dumating naman din ang aming pagkain.
"Aya you look pale" sabi ni klarc
Napaangat naman ako ng tingin sa kanya. At napatigil sa pagkain di lang ako kundi ang iba pa naming kasama.
"Okay lang ako" Sabi ko at ngumiti ng matamlay.
"Are you sure?"
"Ayos ka lang ba talaga?"
"I don't think that your Fine"
Sunod sunod na tanong nilang lahat
"Thanks for your guys concern, but I'm Fine"
Natapos din kami kumain at bumalik na sa venue.
Lumipas ang ilang oras ay alas tres na ng hapon ibig sabihin ay oras na upang umuwi na ang lahat.
Sa kasalukuyan ay nag aayos ako ng aking mga gamit at naghahanda ng umuwi. Susunduin kami ng aming Family driver.
Kami? Eh sa gusto daw mag sleep over ni Dos saamin eh.
Kaso mukhang di ko siya ma i-entertain at medyo masama ang aking pakiramdam.
Sabay sabay kami sa elevator pababa sa Lounge area. Nasa Isang Mamahaling Hotel ang Venue para sa aming Recognition.
YOU ARE READING
FEELINGS {ON GOING}
RomanceMONTEVISTA SERIES#1 They started as Strangers to friends and best Friends but ended up as strangers again it's like neither of them didn't exist... but will Love change their story?