{Zawgi}
"ကိုကို ငယ္သြားရေတာ့မယ္"
"အင္း အစစအရာရာဂရုစိုက္"
"ကိုကိုေရာ"
ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ဝယ္ခဲ့ၾကတဲ့အိမ္ေလးကေန တစ္ေယာက္ေယာက္ ထြက္သြားရမဲ့ဆိုတာ အေတြးပင္မရိွခဲ့။ လာႀကိဳတဲ့ကားေပၚတက္သြားတဲ့ ငယ္ကေရာ သိပါ့မလား။
"ဦး အဆင္ေျပရဲ့လား"
"ေျပပါတယ္ ရားးး မင္းအခုထိ စာလုပ္ဖို႔မျပင္ေသးဘူးလား"
"ဟီး အဲ့တာကေလ ဂိမ္းေဆာ့ေနတာနဲ႔"
"မင္းလာစမ္း လာခဲ့ အရိုက္ခံရမွာ သိေရာ့မယ္"
"ဦး ဦး မလုပ္ရဘူးေနာ္"
လြမ္းေဆြးျခင္းေတြကို အၿပံဳးနဲ႔ေဖ်ာက္မယ္။ နာက်င္မႈေတြကို အခ်ိန္ေတြနဲ႔ကုစားမယ္။ ကိုယ့္ရင္ခြင္နဲ႔ေဝးရာအရပ္မွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါငယ္။
***********
"ေမေမ"
"သားေလ လာလာ"
ေမေမက အၿပံဳးေလးနဲ႔ႀကိဳၿပီး လက္ဆြဲေခၚသည္။ အင္း ေမေမလည္းသိၿပီးေလာက္ေရာေပါ့။
"သားေလး အဆင္ေျပရဲ့လား ပိန္သြားလိုက္တာ"
"အခုတေလာ ထမင္းစားမေကာင္းလို႔ပါ ၿပီးေတာ့ ေမမေ့လက္ရာ လြမ္းလာလို႔"
"အခြၽဲေလး ခဏေစာင့္ ေမေမျပင္ေပးမယ္"
ေမေမမီးဖိုေခ်ာင္ကိုထသြားၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ေဖေဖကအိမ္ေပၚကဆင္းလာသည္။ မ်က္ႏွာက လိုတာထပ္ပိုတည္တံ့ေနေတာ့ဘေနရခက္လာသည္။
"သား"
"ဗ်ာေဖေဖ"
ေဖေဖက သက္ျပင္းတစ္ခ်ိဳ႕ရိႈက္ၿပီး ေျပာသင့္မေျပာသင့္ ခ်ိန္ဆေနသၫ့္ပံု။ ကိုယ္ဘက္ကိုနားလည္ေပးႏိုင္ေသာ မိဘေတြပါဘဲ။
"အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့သား ၿပီးေတာ့ေဖေဖ မိတ္ေဆြရဲ့သမီးနဲ႔ ေတြ့ၾကၫ့္"
"မေတြ့ခ်င္ဘူးေဖေဖ သားဘဝမွာသူတစ္ေယာက္ဘဲရိွခဲ့တာမို႔ မပိုင္ဆိုင္ရရင္ေတာင္ ေငးၾကၫ့္ေနခ်င္တာ"
"ဟင္း အိမ္ကိုေတာ့ေျပာင္းလာခဲ့သား"
"ဟုတ္ေဖေဖ"
