{Zawgi}
"မဟုတ္ဘူးလား"
"ဟုတ္တယ္"
"အဲ့တာကို ဘာလို႔ျပန္မလာခဲ့တာလဲ"
လြယ္လိုက္တာ။ ဘယ္သူကမသြားပါနဲ႔လို႔ ဆြဲထားခဲ့လဲ။ ခံစားခ်က္ေတြမျပတ္သားခဲ့တာ ဘယ္သူလဲ။ ထြက္သြားေအာင္လုပ္ခဲ့တာေရာ ဘယ္သူလဲ။
"အဲ့တုန္းက ကိစၥေတြကအမ်ားႀကီးေတြ ျဖစ္ခဲ့တာေလ။ ျပန္မလာေတာ့ဖို႔ အစကလုပ္ခဲ့ေသးတယ္ ေမေမတို႔ကရွင္းျပၿပီး ျပန္လာခဲ့ပါဆိုလို႔"
"ကြၽန္ေတာ့္အေပၚစိတ္ရွင္းသြားၿပီးလား။ တကယ္ပါ ကြၽန္ေတာ္ ကိုကို႔အေပၚနည္းနည္းေလးမွ သစၥာမေဖာက္ခဲ့ပါဘူး။ ကိုကိုအသက္ကိုပါ.."
"သိတယ္ငယ္ သိၿပီးၿပီ။ ဘယ္အရာမွအထင္မလြဲခဲ့သလို နာလည္းမနညက်ည္းႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္သားေလးေမြးခါနီးေတာ့ ျပန္လာဖို႔လုပ္ခဲ့ေသးတယ္။ သူမ်ားငါ့ကိုမလိုခ်င္ရင္ဆိုၿပီး အေတြးမ်ားၿပီး ဒီအခ်ိန္ထိ"
တုန္ယင္ေနတဲ့လက္ေတြဟာ ထိုအခ်ိန္ဟာ ေၾကာက္လန႔္မႈေတြကို ျပန္ေတြးမိလို႔လား ထိုလူသားကိုျပန္ေတြ့ရလို႔လား မေရရာ။
"အခုခ်ိန္ကစၿပီး ကိုကို႔ေဘးမွာငယ္အၿမဲရိွေနေတာ့မွာ ခြာထုတ္ရင္ေတာင္ ေကာ္လိုကပ္ေနမွာမို႔ မရက္စက္ပါနဲ့ေနာ္ကိုကို"
"ေစာင့္ၾကၫ့္ဦးမွာေနာ္ အရင္အခ်ိဳးေတြခ်ိဳးၾကၫ့္ ၿငိမ္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္ေယာက္လံုးအေသဘဲ"
"ဟားဟားေၾကာက္ပါတယ္ဗ်ာ"
*************
ေသခ်ာၾကၫ့္မွ သားသားကသူနဲ႔အေတာ္တူသည္။ ကိုကိုဆီကအသားျဖဴတာနဲ႔ မ်က္ဝန္းၾကည္ၾကည္ဝိုင္းဝိုင္း ေလးေတြအေမြရထားၿပီး က်န္တာသူနဲ႔တူသည္။ ပ္ရိေသသပ္နဲ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကခပ္ရဲရဲ။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြက လူးေနက်cream အနံသင္းသင္းေလးရေနေသးသည္။
သားသားေလးႏွစ္ထိေရာက္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့ ကိုကိုက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ခက္ခဲခဲ့မလဲ။ ပုခံုးေပၚပါးအပ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ သားသားကိုၾကၫ့္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်ိဳ႕ခ်မိသည္။ ဒယ္ဒီက သားသားကိုေရာ သားသားေဖေဖကိုေရာ အမ်ားႀကီးခ်စ္ေပးပါ့မယ္။
