Liselinin Maceraları

Kendine Dikkat Et Periliçe

...Derya...

Sea kamkiler.
Bölüm çok da geç gelmedi.Bu bölümü yb bekleyen ve sürekli yb ne zaman diye soran sınıf arkadaşlarımın tümüne ithaf ediyorum.

Ayrıca sizin için uzun yazmaya çalıştım. Yazım hatalarını mazur görün.

Edit: Lütfen bölüm sonu bana sövmeyin. :D

Ve şimdi sizi bölümle başbaşa bırakıyorum, iyi okumalar.

*******

Alarmın çalmasıyla uyandım.Bugün kesinlikle okula gitmek istemiyordum.Hem farklı birşeyler yapmak istiyordum hem de Akın ile görüşmek istemiyordum.Derken, telefonumun çalması ile tüm keyfim bozuldu.

"Ne var?"

"Pelin bu kadar kaba olmak zorunda mısın gerizekâlı?"

"Sende farklı değilsin Eda."

"Neyse işte sana çekmişim.Ben diyecektim ki bugün Akın ile-

"Görüşürüz Eda."

"Pelin bi dur y-

Cevap vermesini bile umursamadan telefonu kapattım ve laptopumun ekranını iterek açtım.Bugün okula gitmeyecektim, her ne olursa olsun.

"Kııııızz Peliiin! Madem evdesin şu sabun kolilerini taşımaya yardım etsene yavruuum!"

Al işte ya. Yine sabun kolilerini doldurmuş manyak kadın.

"Anne git başımdan ya." dedim ve odamın kapısını kilitledim. Bugün sanki 'depresyon' dedikleri şeyi yaşamak istiyordum.İğrenç hissediyordum ve sebebini de bilmiyordum.Belki sol tarafımdan kalkmışımdır.Hani öyle diyorlar ya.

"Pelin kapıyı aç kızım.Sende birşey var."

Anneme cevap vermedim.Ve yine konuşmaya başladı.

"Pelin aç yavrum ben taşıdım sabun kolilerini. Senin derdine çözüm bulayım aç hadi."

Kapıyı açtım ve gidip tekrar yatağıma oturdum ardından laptopumu kucağıma aldım.

"Pelin neyin var kızım?"

"Birşeyim yok anne."

"Seni tanımıyor muyum sence ben kızım?"

"Anne gerçekten konuşmak istemiyorum,keyfim yok."

"Arkadaşınla kavga mı ettin? Okulla ilgiliyse müdüre söylerim ben o halleder-

"Anne, konuşmak istemiyorum.Lütfen odamdan çık."

Anneme bakmadığım halde bana iç çekerek baktığını hissetmiştim.Gerçekten bende neden böyle yaptığımı bilmiyordum, sanki duygularım beni ele geçirmişti.Laptopuma gelen ses ile annemin odadan çıktığını anladım ve düşüncelerimi bir kenara bıraktım.

Bu...Olamazdı...

Laptopumun ekranında şuan kanlar içinde yatan bir Berke vardı...Gözlerime inanamıyordum.Şoka girmiştim.Ağlayamıyordum.

Kuzenim, benim tek çarem şuan ölü gibiydi!

Bu haber Almanya Ajanslarından birinden geliyordu.Kuzenime Almanya'da ne halt yapmışlardı bilmiyordum,fakat şuan sinirliydim ve kendime hakim olamıyordum herşeyi yıkmak istiyordum.

"Berke!" Artık çığlık atıp bağırıyordum, boğazlarım yanıyordu.

"Kızım Pelin! Ne oluyor?"

"Anne! Berke..." dedim ve devam ettiremeden laptopu işaret ettim.

ΔΔΔΔΔ

Ağlamaktan gözlerim şişmişti ve şimdi Eda salağı karşımda duruyordu.Annem ben fenalaşınca onu çağırmıştı.

"Pelin yeter artık üzülme bu kadar, belki bir yanlış anlaşılma vardır.."

"Ya sus Eda.Ne yanlış anlaşılması? Kuzenimin çalıştığı ajansta bile haberi vardı!"

"Tamam, tamam sakin ol."

Başımı ellerimin arasına aldım ve düşünmeye başladım.

Tam o anda, aklıma gelen fikirle telefonu aldım ve kulağıma götürdüm.

"Alo, baba. Bana yarına kadar, bilet alacaksın."

"Pelin, ne oluyor kızım?"

"İlk uçakla Almanya'ya gideceğim."

ΔΔΔΔΔΔΔ

2 Gün Sonra.

ΔΔΔΔΔΔΔ

Berke'nin halini gördüğümden beri perişan bir haldeydim.Yemekten bile kesilmiştim.Resmen vir ceza gibiydi.

Babamla her ne kadar konuştuysam da, onları Almanya'ya gidebilmem için ikna edememiştim.Zaten ne zaman konuşmaya başlasak fenalaşıyordum ve doktor çağırıyorlardı.

Artık ilaç içmekten bıkmıştım.Benim ilacım, Berke'yi görmek olacaktı.Ve ben, bu gece gizlice Almanya'ya gidecektim.

Öyle ya da böyle, gidecektim.

Saat: Gece 02.00

Bavulumu aldım ve sürükleyerek odamdan çıktım. Şimdide merdivenlerden gürültü yapmadan inmem gerekiyordu.Yavaş adımlarla indim.

"Kendinize iyi bakın." diye fısıldadım ve kapıyı çekip evden çıktım.

ΔΔΔΔΔΔΔ

Uçağın saati gelmişti. Bavulumu teslim ettikten sonra uçağa ilerledim.Bunu yapmam ile birlikte telefonuma bir mesaj gelmişti.Hızlıca açtım.

"Bunu yapma."

Ne? Numara yoktu. 'Çığlık' diye bir not vardı ve yeterli bir açıklama sayılmazdı. Bu garip mesaj,beni engelleyemezdi.
Bir adım daha attım.Ve yine aynı şey.

"Bunu yapma."

İnadımı takınarak son sürat ilerlemeye başladım.Ta ki, birinin beni kolumdan tutup çevirmesine kadar.

Yok artık!

Akın'ın burada ne işi vardı ya?

"S-senin ne işin var burda?"

"Ya o uçağa bende binerim, yada sen gidemezsin."

"Sana mı sorucam lan ben gidip gidemeyeceğimi?"

"Gerekirse evet!" yükselen ses tonu beni korkutmuştu.

"Bak, lütfen gelme.Kuzenimin başına neler geldiğini bilmiyorsun.Lütfen, tek gitmek istiyorum."

Suratıma 5-10 saniye baktıktan sonra konuştu.

"Tamam. Ama bilmiş ol, birden geleceğim ve emin ol kesinlikle geleceğim."

"Tamam."

Arkamı döndüm ve uçağa binerken bir fısıldama duydum.

"Kendine dikkat et Periliçe."

Bende 'ederim'  diye fısıldadım ve koltuğuma doğru ilerledim.

**************

Yeees, bölüm sonuu <3

İnşallah sövmüyorsunuzdur kdfjhsdj ama napalım biraz ekşın katalım ;)

Hee, bir de not, 'Denizden Gelen Kız' kitabıma yb geç gelicek. (Profilden bulabilirsiniz)
Bkz.: Jenniesy    :)

Seviliyosunuuz, yorum ve vote unutmayalım :)

-Derya