ဒီနေက ကျွန်တော့ရဲ့ အဆိုးအပေလေးရဲ့ မွေးနေ့စိုတော့ Suprise လုပ်ရအောင် စောစောထွက်လာတယ်။ မျက်နှာထက် အလှဆုံးအပြုံးတွေ ပန်ဆင်လျက်။
အခန်းရှေ့အရောက် အင်းးး တံခါးမခေါက်တော့ဘူး ဒီတိုင်းဝင်သွားလိုက်မယ်။
"အားးးးးးးးး"
"အားးးးးးး"
ပထမအော်သံက KPA ဆီကထွက်တဲ့အသံ ဒုတိယအသံက မင်းခန့်လေးဆီကထွက်လာတာ။
"ခွေးကောင် မင်းမရှက်ဘူးလား အိမ်သာထဲသွားလုပ်ပါလား "
"ငါ့အခန်းထဲငါလုပ်တာလေ မင်းကရော ဘာကိစ္စတံခါးမခေါက်ပဲဝင်လာတာလဲ "
ဒီကောင့်ပစ္စည်းကနည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး ၁၇နှစ်ပဲရှိသေးတယ် ဒီကောင်လူရောဟုတ်ရဲ့လား ဘယ်အရွယ်ထဲက စ ထန်လာလဲမသိဘူး။ ငါတောင်၉တန်းနှစ်မှ လက်သမားစလုပ်တာ။
ရှေ့ကရှက်နေတဲ့ ပိုးဟပ်ဖြူလေးကိုစချင်လာတာနဲ့
"ပိုးဟပ်ဖြူလေး ခုနကဘာမြင်လိုက်သေးလဲ"
" ဘာ ဘာမှမမြင်မမြင်ဘူး"
"သေချာလို့လား ဘာမှမမြင်တာ "
"သေချာတယ်ကွာ"
"အာ့စို ဘာလို့ပါးလေးတွေရဲနေတာလဲ"
ဟာ သွားပြီ အသားဖြူတာကိုဒီတခါတကယ်စိတ်ပျက်တယ် အရမ်းသိသာသွားပြီလား ငါဘယ်လိုပြောရမလဲ အားးး မေကြီးရေကယ်ပါ။
"ဒီနေ့ မင်းမွေးနေ့ ငါလက်ဆောင်လာပေးတာ ငါ့ဘာပြန်ကျွေးမှာလဲ"
ရှေ့ကနေရှက်ရမ်းရမ်းပြီး စကားလမ်းကြောင်းလွဲပစ်တဲ့ ပိုးဟပ်ဖြူလေးကိုကြည့်ပီး စချင်စိတ်ကိုဘမြိုသိပ်ကာ။
"ညနေကျ အိမ်က ခေါက်ဆွဲကြော်ပြီးလာပို့ပေးမယ်"
"ဟွန့်"
သူ့ရှေ့မှာချစ်စရာကောင်းအောင်လုပ်ပြနေတဲ့ ပိုးဟပ်ဖြူလေးကို အပိုင်သာလိုချင်လိုက်တာ ဟင်းးး မလွယ်ပါလား ဘာဆက်လုပ်သင့်လဲ။
"ဒါနဲ့ မနေ့က မြနှင်းဆီ ငါ့အကြောင်းလာမေးသေးလား"
ကျွန်တော်မြင်လိုက်ပါတယ် ပိုးဟပ်ဖြူလေး မျက်နှာသိသိသာသာ ပျက်ယွင်းသွားတာ ။ ဒီကောင်မလေး ဘာပြဿနာရှာသွားပြန်ပြီလဲမသိဘူး။
YOU ARE READING
The End (Complete)
Short Storyရန်ကုန်မှာ ၁၀တန်းကျပြီး မြောင်းမြမှာလာတတ်တဲ့ခန်းဘုန်းအောင်နဲ့ ပိုးဟပ်ဖြူလေးတို့ရဲ့ကတောက်ကဆလေးတွေကိုအသဲတယားယားနဲ့ဖတ်ရမှာပါ....
