SHAMANS

Chapter 1 : Destiny

Chapter 1 : Destiny

"One cup of cappuccino for Miss Alonzo!"

Kaagad akong tumayo upang kunin ang order ko. Nakangiting inabot sa akin ng sale's lady iyon. I only nodded and went back to my sit.

Kinuha ko ang dala dala kong laptop saka ito nilapag sa lamesa ngunit nilibot ko muna ang aking paningin sa loob ng coffee shop. Ako ang unang customer nila dito at mga isang oras na siguro akong nandirito. 'Yung order ko kanina, pangatlong order ko na iyon. Masyado naman yatang nakakahiya if I stay here for too long for only one order.

Medyo marami rami na'rin ang sunod sunod na pumapasok. Tumutunog kasi ang push door sa tuwing ito'y bubukas. Hindi ko alam 'kung ano 'yung tawag 'dun sa kling kling na nasa itaas nito. I usually see that in Chinese restaurants.

Karamihan ay mga  office workers na dumadaan lang para bumili for take out. May iba 'ring dine in ngunit tulad ko ay meron 'din itong pinagkakaabalahan. It's either on their phone or laptop.

Muli kong ibinaling ang aking atensyon sa laptop. I was searching for a new job. Kaka resign ko lang sa huli kong trabaho. Actually, I love the job but the salary isn't enough to sustain my bills and daily needs.

Nangunot ang aking noo nang biglang tumunog ang phone ko. I immediately check it. I'm expecting for message from any company. Ngunit, mensahe iyon galing kay Cris.

Cristina :

"Trich, Where are you? Wala ka sa apartment mo."

Nagtipa ako ng reply, I send her my location. Tumingin ako sa labas ng shop at marami ng mga sasakyang dumadaan. Mataas na'rin kasi ang sinag ng araw. Ala sais ng umaga nang ako'y pumarito. I looked at the clock on the wall and it's already seven in the morning.

Bumukas ang push door at si Cristina na iyon. Mabilis niya akong natagpuan.

"Nandito kalang palang Gaga ka!" She complained. Inikutan niya ako ng mata habang inaayos niya ang kaniyang buhok na humaharang sa kaniyang mukha. Padabog itong umupo sa harapan ko.

"I told you to at least trim your hair, Cris."

"Tsk, Huwag mo akong sermunan ng maaga. You bitch.." Maarte nitong saad. Kahit kailan walang preno ang bibig ng babaeng ito.

"At huwag mo akong pagdabugan ng napaka aga Cristina.." Narinig ko itong bumuntong hininga. May inabot siya sa aking mga papeles. Kaagad ko itong tinanggap since I already have the idea what's inside of it.

Pagbukas ko bumungad sa akin ang dahilan ng sunog. 'Kung bakit ganuon kalaki at kabilis kumalat ang apoy kahit pa umuulan. Nakumpirma ko ang aking hinila. Hindi iyon simpleng sunog lamang, someone caused to it. At hanggang ngayon naghahanap parin ako ng impormasyong makatuturo 'kung nasaan si Lola. It's been a five months since that was happened.

"Why don't we try to asked some help?" She asked. Tinignan ko siya saka nilapag ang mga papel.

"We already did that.." I answered

"Yes, but not in a private investigator." She suggested and crossed her legs. Inagaw nito ang mocha cake na hindi ko pa nakukulangan.

"Wala akong pera and don't tried to spend your money, Cristina. Sa ngayon nahihirapan pa akong maghanap ng part time job. Karamihan ay hindi tumatanggap ng wala pang natatapos." Saad ko. 4th year college na ako at kailan ko pa ng maraming oras bago ako makapagtapos. Medyo nahihirapan na akong pagsabayin ang lahat.

"I offered you to stay with me but you're freaking hard headed bitch and neglected me."

"Dalawang buwan akong nanatili sa inyo. That's too much and binigyan mo pa ako ng laptop."