SHAMANS

Chapter 8 : Safe

Chapter 8 : Safe

Nakakabingi 'din pala ang sobrang katahimikan. I kept on trying to figure out what's the best position para makatulog ng maayos! Kulang nalang ata ay baliktarin ko 'tong igahan.

"Damn it" Kinuha ko ang night robe na nakasabit bago ako bumaba patungo sa kusina.

Buti talaga maagang natulog Manang. Pagdating namin kanina tulog na siya sa loob ng kwarto niya pero hinanda na nito ang pagkain namin.

Nagtimpla ako ng gatas bago umakyat muli. I turned on the light inside my room, kahit siguro pilit kong matulog hindi ako aantukin. It's 1:30 in the morning.

Hinila ko ang isang monoblock chair malapit sa bintana. Pagbukas ko ng ng sliding window, liwanag ng buwan ang sumalubong sa akin. I comfortably rested my back sa monoblock na kinuha ko.

Bakit kaya pag malungkot ang isang tao sometimes we rather be alone that telling people what's bothering inside our minds. Maybe because we knew that not all people will understand us.

Nakakalungkot isipin na parang mag isa nalang ako sa buhay ngayon. I have no one beside me, it's just me. Hindi ko nga alam 'kung ligtas ba ako ngayon. Siguro 'kung hindi sana ako nag bulagbulagan noon at naghanap ako ng paraan para alamin 'kung sino ang mga magulang ko ay baka sakaling hindi ako mag isa ngayon.

But I couldn't blame myself at all. I have my Lola before, even though kami lang she never failed to making me feel that I'm special, that I deserve love no matter what.

Ang dami daming bumabagabag sa akin. I promised to myself na kapag nahanap ko na si Lola I want my normal life back. Hindi ko kailangan ng special ability. I don't need to be intelligent para alamin ang isang kaso. Hindi ko pinangarap ang maging detective o maging parte ng polisya. I know marangal na trabaho iyon at saludo ako sa kanila pero hindi ito ang buhay na gusto ko.

Pa unti unti kong hinihigop ang aking gatas habang nakatingin sa buwan.

"Ang ganda mo" Nakangiti kong saad habang nakatingala sa maliwanag na buwan. May tao kaya na nakatingin 'din sayo sa mga oras na ito? I hope there is, you deserve to be seen.

"I am watching with you brat"  Muntik na akong mapaso sa iniinom kong gatas sa sobrang gulat. That voice!

Kaagad kong hinanap ang kinaroroonan niya at natagpuaan ko siya sa labas ng bahay. I our eyes met at inis kaagad ang bumalot sa akin. Kanina pa kaya siya nakatingin sa akin? And wait!

"Damn you, how dare you read my mind!"
Nanlilisik ang mata ko habang nakatingin sa kaniya. Pakiramdam ko ang lapit lapit ko sa kaniya dahil kitang kita ko ang bawat detalye ng kaniyang mukha. I can see him so close at hindi ko maiwasang mapalunok. His face was so daring to stare at..

"Thanks" He said and playfully blink at me.

"Playboy!"

"I'm not a boy. Hindi ako bata brat"

"Edi manwhore!"

"Stop acting like a kid. Kanina lang nag dadrama ka ngayon umaakto kang bata."

Natahimik ako sa sinabi niya. Although we're just communicating through our minds even though I'm still curious how does works. I can still hear his voice and I don't like the way he talk to me. Yes, I'm aware na walang preno ang bibig niya at wala siyang pakialam sa mararamdaman ng isang tao pero sana matuto siyang makiramdam.

"Don't you know how to respect someone's privacy, Dark?"

Biglang nagbago ang emosyon sa kaniyang mukha na para bang nagulat.