SHAMANS

Chapter 7 : Victim

Chapter 7 : Victim

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako sa byahe. Naramdaman ko na lamang na biglang tumigil ang sasakyan. Bumaba si Bright kaya agad akong sumunod. I'm not expecting him to open the doors for me. He's not his type to be gentleman.

Pagbaba ko kaagad akong namangha sa napakalaking mansion. It is a white mansion in the middle of the forest. Sa tingin ko'y napaka layo nito sa sentro ng bayan. Moderno ang disensyo nito 'cause some parts of the walls are made by reflective blue glass. It's so beautiful. The one who designed it has a very good skills.

"This is the place where we stay.." Saad ni Rica nang tumabi ito sa akin. Kasabay lang namin sila dumating.

"Kayong tatlo?" I asked. She nodded. Kung ganun kasama niya si Bright at ash sa iisang bubong?

"Tsk, Yes. I'm staying here with the idiots you're thinking of.."

Am I that easy to read?

"Nahh, the question in your mind is written all over your face. " She said. I looked away from what she said.

Isa sa mga bagay na napansin ko sa kanilang tatlo ay pagiging observant nila and they're also intelligent. Parang may kakaiba sa kanilang tatlo na wala sa kakayahan ng isang normal na nilalang. They're beyond with those..

"No worries, may isa pa naman kaming kasamahan. Si Manang selya. She's with us and magiging parte ka na'rin ng mansiong ito starting today." She looked at me saka ako hinatak papasok.

Pagpasok namin..Tama nga ang hinala ko. Maging sa loob ay moderno ang disensyo ng bahay.

"Manang!" Masiglang tawag ni Rica.

"Rica! Dumating na pala kayo." Galing ito Mula sa kusina. Sa tingin ko nga'y mukhang nagluluto ito. She's wearing apron and holding a path holder. Nabaling ang tingin niya sa akin.

"Ah Trich po" Tumango ito sa akin. Matagal niya akong tinitigan na para bang may kakaiba sa akin. Sandali akong hindi naging kumportable sa pamamaraan ng tingin niya ngunit pagkalaunan ay ngumuti lamang ito.

Sandali kaming umakyat sa pangalawang palapag para iakyat ang mga gamit namin. I thought mag sha-share kami ng kwarto ni Rica pero may nakalaan na pala para sa akin. The room was so huge, sa tingin ko nga ay kasyang kasya ang limang tao. It's only plain white at kumpleto ang mga gamit. I decided to put my things inside the cabinet, hindi naman ako nahirapan dahil kaunti lang ang dala kong damit. The rest are just personal necessities. OA lang talaga 'kung maka react ang isang 'yun.

I was distracted by a sudden knock. Namuo agad ang inis ko nang makita kong si Bright lang pala.

"Kakain na" he said without even a single emotion. Pinaglihi ata itong lalaki na'to sa robot.

"Susunod ako" maikling tugon ko.

"Don't make her wait. She wouldn't like it."
His last words and shut the door.

Bumuntong hininga ako pagkatapos ayusin ang gamit. Pagkalaunan ay kaagad 'rin akong bumaba. When I went down, ako lang pala ang hinihintay. Matalim ang tingin sa akin ng matanda. Damn, so Bright was really right huh?

Tumabi ako sa tabi ni Rica dahil 'yun lang naman ang bakante.

"I forgot to remind. She doesn't like eating late." Bulong ni Rica sa akin.

Sinulyapan ko ng tingin ang matanda at mapahanggang ngayon ay matalim pa'rin ang tingin. As if I let them wait for an hour? Segundo lang ata ang lumipas 'nung sumunod ako kay Bright pagkatapos niya akong sabihan.

Habang kumakain si Rica lang ang maingay. Ang dami niyang kwento and I'm so thankful because of that. The atmosphere gradually change while she kept on talking. Kanina kasi parang ang bigat ng nakapaligid sa akin. Dalawang tao ba naman ang nakatingin sa akin ng masama.