Sıfırdan Başlamak (Tendou X Reader)

Bölüm 5

evet medya harika degil mi😩😏

............................................................................

"Ne?"
"Kıyafetlerini at."
"Ne demek istediğini hala anlamadım. Kıyafetlerimde ne var ki?"
"At işte. Sana yenisini almak istiyorum."
"Bunun altında bir sebep var. Yanlış mıyım?"
"..."
"Abini özledin değil mi?"
"..."
"Kıyafetler sana onu hatırlatıyor değil mi?"
*başını evet anlamında sallar*
"Heeey sakın ağlama."
"Ağlamıyorum."
"Gözlerin niçin sulandı o zaman?"

Elini yanağına uzatıp gözünden düşen damlaları baş parmağıyla silip yavaşça sarıldı Satori. Bir bakıma haklıydı. Neredeyse 6 ay olacaktı o burada kalmaya başlayalı. Gerçekten kendi için bir şey yapmadığını fark etti. Kendisine bir şey aldıysa bile ya Ebi'nin isteğiyleydi ya da Ebi ile paylaşmak içindi. Ona minnettardı. Belki o gün onunla orada karşılaşmamış olsaydı, şu an ikisi de ölüydü. Her şey çoktan bitmiş olabilirdi. Sonsuza dek.

"Artık onun gibi kokmuyorlar ama yine de görmek bile acı çekmeme yetiyor."
"Peki neden bunu 5 ay önce söylemedin?"
"Bilmiyorum, o zaman her şey güzeldi gibi."
"Tamam nasıl istersen."

Ebi'nin başı Satori'nin dizlerine düştü yavaşça. Bir eliyle Ebi'nin saçlarını okşarken diğer elini alnına yaslamıştı.

"Sen bana her şeyin ilk başladığı zaman her şeyi unutmamız gerektiğini söylemiştin ama ben yapamadım."

Eliyle hala saçlarını okşamaya devam ederken konuşmaya başladı.

"Hiç önemi yok."

Yavaşça Satori'nin dizlerinden doğruldu.

"Seni alışverişe götürmek istiyorum. Hadi alışverişe gidelim."
"Ne? Emin mis-"
"Evet eminim o kıyafetleri bağışlamak istiyorum. Beni üzmelerindense, başkası için bir gülümseme olması güzel olmaz mıydı?"
"Gerçekten harika bir kalbin var."

Kollarını uzatıp yanına gelmesini bekledikten kısa bir süra sonra kocaman kollarıyla ona sarıldı. Bu son birkaç aydır onun sürekli sarılabileceği biri vardı. Derdi ne olursa olsun anlatabileceği, onu yargılamayan biriydi. Bazen geceleri kendi kendine bunu hak etmediğini düşünüp dururdu ama bunu gerçekten hak ediyordu.

...

  *Alışverişten dönerler*
 
 
  "Bir arabaya ihtiyacımız var."
  "Kesinlikle."
  "Sanki biri kollarımı yerinden çekip koparıyormuş gibi."
  "Belki de daha az şey almalıydık-"
  "HAYIR. Yani güzel oldu böyle demek istedim. Hem, hepsi sana çok yakıştı."
 
  Satori, utanan bakışlarını kaçırmaya çalışırken bir yandan da koca tatlı gülümsemesini saklamaya çalışıyordu ama başaramadı.
 
  "Ne kadar da tatlı gülüyor" diye geçirdi içinden.

  "Satori, biliyor musun? Hayatıma yeniden neşe geldi ve bu senin sayende oldu. Hayatıma girdiğin için gerçekten çok mutluyum. Her şey için çok teşekkür ederim."

  "Böyle konuşmandan nefret ediyorum."

  "Ne?"
 
  "Duydun işte. Benimle böyle konuşmandan nefret ediyorum. Çünkü tıpkı şey gibi. İntihar mektubun gibi konuşuyorsun. Sadece 6 ayda koskoca 24 senedir ailemin veremediği mutluluğu verdin. Gerçekten benim için fazla değerlisin ve böyle konuşunca gerçekten çok korkuyorum. Seni kaybetmek benim için dünyadaki en kötü şey olurdu."

  Bir eliyle yaşarmış gözlerini silerken bir yandan da gülümsemeye çalıştı. Ebi ona kocaman bir şekilde sarıldı. İlk defa biri ona bu kadar değerli olduğundan bahsetmişti.

  "Emin ol ben de senin için aynı şeyleri hissediyorum. Benim için çok değerlisin."

  Derin bir iç çektikten sonra cesaretini toplayıp konuştu.