Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"I CAN DO THIS ALL DAY"
Bu muhtemelen Chris'in yaptığı en zor şeydi.
Aynı şekilde hissettiği halde seninle birlikte olma isteğini görmezden gelmek.
Ama olmazdı. Sana bunu yapamazdı.
Korkuyordu. Daha önce böyle bir şey başına gelmemişti. İnsanlar, hayranları, daha önceki sevgililerinden ayırmak için her şeyi yapmışlardı ve Chris aynı şeyin sana da olacağını düşünüyordu.
Kalbini kırmanı istemiyordu, seni tehlikeye hiç atmak istemiyordu.
Sense dikkatini çekmek ve duygularını ona itiraf etmek için birçok kez denedin, ama sana izin vermedi. Onunla her konuştuğunda bir tuğla duvarla karşılaşmış gibiydin. Ve böylece, diğer insanların ne yapacağını düşündün, senden nefret ediyordu.
Neden seni tamamen görmezden gelsin ki?
Sen içeri girdiğinde neden odadan çıksın ki?
Ama o bunları sesli bir şekilde cevaplayamayacak kadar kibar biriydi.
Bu düşünceyi garip buldun, çünkü en başından beri, onunla ilk tanıştığında, seninle gerçekten ilgileniyor gibiydi. Öyle ki senden hoşlandığını bile söyleyebilirdin. Bu yüzden davranışlarının garip olduğunu düşünüyordun.
İş konusunda ona yakınlaştığınızda bile, seni engellerdi. Ve bu seni en çok rahatsız eden şeydi.
Bugün yine seni terslediği günlerden biriydi.
Neyse ki etrafta kimse yoktu.
Çok sinirlendin ve artık kısa atışmalardan bıkmıştın.
"YETER ARTIK!!! Benimle çıkmak istemediğini anlıyorum Evans. Beni hep terslemenden bunu anlıyorum. Ama bu kadarı yeter! Benimle iş hakkında bile konuşmuyorsun! Bu çok saçma. Benden nefret etmeni anlıyorum, ama lanet olsun, biz yetişkiniz!ÖYLE DAVRAN!"aslında sonda ona bağırmak istememiştin, ama hayal kırıklığın o kadar fazlaydı ki....
Bu sözlerin onu şaşırtmıştı. Ve o da biliyordu ki artık ne kendine yalan söyleyebilirdi ne de sana.
"Senden nefret etmiyorum."dedi, Bu sözler üstüne gözlerini devirdin, kollarını bağladın ve arkana yaslanıp onu dinlemeye başladın. "Senden nefret etmiyorum, Y/N. bir çocuk gibi davrandığım ve seni engellediğim doğru, ama korkuyorum. Yaralanmandan korkuyordum. Senden hoşlanıyorum, Tanrım, senden çok hoşlanıyorum. Sen kapıdan o gözlerin ve gülümsemenle içeri girene kadar hiçbir kadının üzerimde hiçbir etkisi yoktu. Ama medyayı ve insanları tanıyorum, konuşuyorlar ve hatta bazıları bundan daha ileri gidiyor. Eğer çıkmaya başlarsak, ki bunu gerçekten istedim ve hala istiyorum, insanlar sana zarar verebilir diye korktuyorum. Ve hayır, gizli bir ilişki istemiyorum, bunu saklamamız gereksiz ve saçma. Senin yetişkin biri olduğunu biliyorum ve muhtemelen bununla başa çıkabileceğini söyleyeceksin, ama senin için endişeleniyorum. Ben de seni korumak için kendimden uzaklaştırıyorum, senin güvenliğin için."
Ne diyeceğini bilmiyordun. Sana verdiği değer çok fazlaydı, kendini topladın ve senden hoşlanıyordu. Seni medyadan ve nefret dolu hayranlardan korumak için seni uzaklaştırmıştı
Ve sonra beklemediği bir şey yaptın.
Güldün.
Sana sen delirmişsin gibi bakıyordu.
"Chris. Zaten benden nefret eden çok fazla kişi var ve tek sebepleri vralığım. Bazı insanlar hiçbir şey yapmasan bile saçma sapan konuşurlar. Bu yüzden beni uzaklaştırman... üzgünüm ama, bu sadece aptalca. Anlıyorum beni korumak istedin, güvende tutmak istedin, ama tek yaptığımız sinirlenmek ve zamanımızı boşa harcamaktı."
"Eğer gitmek zorunda kalırsam ve sen yalnız kalırsan..."
"Ve şimdi, yaptıklarının senin yanında olmadığım zaman bana saldıracaklarından korktuğun için olduğunu mu söylüyorsun? Saçmalama. Kendimi çok iyi koruyabilirim. Onlar güçlü ve kaslı olabilirler, ama beni hafife alma!"ona gülümsedin, Chris'in kafası çok karışmıştı ama sonunda ne kadar aptal olduğunu fark etti.
Korkuların seni ele geçirmeye çalışıyordu ama o buna izin vermemeliydin. Bu ani güvenin nereden geldiğini bilmiyorsun, ama bildiğin şey, onun artık seninle olduğuydu. Chris derin bir nefes aldı ve sana sarıldı.
"Üzgünüm."dedi. "Hala gitmene izin vermiyorum. "
"Bunu bir daha asla yapma."
"Yapmayacağım."
Sana sarıldığında, bu konuda seni güvende tutamayacağı bir şey olmadığını biliyordun ve o da biliyordu, olanlara başa çıkmak için ona güvenmeliydin.
Ama ikinizin de bildiği şey, bunu birlikte yaşadığınız sürece bunu yapabilmenizdir.
