HEMŞİREM

/6/

İyi Okumalar

Elimden düşen anahtarın sesiyle birlikte annemle abim bana döndü. Annemin gözlerinde kırgınlık vardı, abimin gözlerinde ise anlamdıramadığım  bir duygu , benim gözlerimde ise öfke olduğuna emindim.

"Odama gelir misin abicim?" dedikten sonra sinirli bir şekilde odama doğru ilerleyeceğim sırada Yiğit kolumdan tutup durdurdu.

"Ben annenle konuşurum ama sende sakin olacaksın söz mü?" diye fısıldadığında tebessüm ettim.

Odama doğru ilerlediğimde abimin de arkamdan geldiğini hissedebiliyordum. Odama girdikten sonra oda girdi ve kapıyı kapattı.

"Senin amacın ne abi?"

" Bak Selin biliyorum bunu söylememeliydim ama özür dilerim ağzımdan çıktı çok sinirliydim o an."

"Peki diğer dediğin?"

"O konu da ciddiyim Selin İzmir'e geri döneceksin.Hem annem yalnız kalmamış olur."

"Ben İzmir'e geri falan dönmeyeceğim!" diye bağırdığımda bu sesin benden çıktığına emin olamamıştım.

" Konu kapanmıştır." dediğinde arkasını dönüp tam odadan çıkacakdı ki 

"Bu sefer senin sözünü dinlemeyeceğim. 24 yaşında bir insan olarak kararları mı kendim alabilirim abi. Eğer annemi çok düşünüyorsan ki konunun onunla alakalı olduğunu düşünmüyorum, Doğu'dan tainini buraya çıkarttırırsın ya da ben onu yanımda götürürüm." dediğimde yüzünü tekrar bana döndü.

"Sen beni niye anlamak istemiyorsun? Ben senin iyiliğini düşünüyorum. O kurşunla ölebilirdin Selin. Orda mesleğini yapman çok tehlikeli."

" Sen yüz kere vuruldun, bir keresinde komaya girdin, kalbin durdu zor çalıştırdılar, doktor kurtulamaz dedi ama kurtuldun. Kalbinin yakınındaki o yara izi hala duruyor. Canım çıkana kadar ağladım ben o gün. Melek Abla'yı kaybettik, o ne kadar tehlikedeyse biz de öyleydik ama bir kere bile sana mesleğin hakkında karşı çıkmadım.Annemler ne kadar karşı çıksa da ben yanında durdum. Bana tehlikeden bahsetme abi. Hayalimi gerçekleştiremedim bırak bari buna karşı çıkma." dediğimde gözlerim dolmuştu ama ağlamadım, tuttum kendimi. 

"Tamam gelme buraya ama annemi ikna et. Çünkü pek gitmene izin verecekmiş gibi durmuyor."

" Hallederim ben o işi." deyip odadan çıktım. Salona geçtiğimde annemle Yiğit sohbet ediyordu. Annemin yanına gidip oturduğumda ikisininde gözleri bana döndü.

"Anneciğim." 

"Sen hiç konuyu açmadan ben söyliyeyim. Normalde gitmene asla izin vermezdim ama Yiğit oğlum beni ikna etti ve sana sahip çıkacağına söz verdi. Bir daha benden böyle bir şeyi gizlersen çok kötü olur Selin."

"Bence Selin kendine sahip çıkabilir anne, kimseye ihtiyacı yok. He eğer olursa da Fatih de orda zaten." dediğinde ters bakışlarıma maruz kalmıştı.

"Anneciğim benim seninle konuşmak istediğim başka bir şey daha var."

"Dinliyorum seni."

"Eğer sende istersen  ben seni yanımda götürmek istiyorum. Burada yalnız kalman pek senin için iyi olmaz. Hem yanımda olursan benim ve abimin aklı sende kalmaz olur mu?"

"Kızım ben buradan ayrılamam ki. Bütün anılarımız burada gerçekleşti. Hem ben yalnız değilim teyzen burada, halan var. Nazlı'da burada, ara sıra ailesiyle o da gelir. Siz beni merak etmeyin ben burada iyiyim."

"Peki sen bilirsin. " 

" İzninizle benim kalkmam lazım akşam da uçağım var. Havaalanına gitmeden bir arkadaşıma uğramam gerekiyor." dedi Yiğit