Stelle Cadenti

Κεφάλαιο 1o

Πράξη Ι: Φθινόπωρο

Το φθινόπωρο ήρθε,
γεμάτο άνεμο και χρυσό.

Henry David Thoreau

***

Η ξανθιά κοπέλα έγυρε το κεφάλι της ελαφρώς προς το μέρος του, ίσα για να μπορέσει να παρατηρήσει καλύτερα τις εκφράσεις του. Έμοιαζε κατάκοπος, με το βλέμμα του έτσι στυλωμένο στο πάτωμα και τα άλλοτε αεικίνητα άκρα του πεσμένα άνευρα στα πλαϊνά του σώματος του. Τον πλησίασε ακόμα λίγο και ακόμα λίγο, ώσπου τα χείλη τους απείχαν πλέον εκατοστά, ώσπου ανάσαιναν τον ίδιο αέρα.

"Πως μπορείς..." είπε διστακτικά, τολμώντας επιτέλους να κοιτάξει το πορσελάνινο πρόσωπο της "πως μπορείς και μ'αγαπάς μετά από ότι σου έχω κάνει; Μετά από οπό όσες φλόγες σε έχω αναγκάσει να διαβείς, μετά από όσο σε έχω κάψει;"

Το γαλανό της βλέμμα τον κοίταξε για μια στιγμή έκπληκτο και στην συνέχεια γεμάτο συμπόνια.

"Ξέρεις τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Ακόμα και οι φλόγες που διασχίζουμε. Ακόμα και εκείνες έρχεται η στιγμή που μετατρέπονται σε βροχή"

Ε είσαι ηλίθια.

Η ενοχλημένη αναγνώστρια έκλεισε απότομα το βιβλίο που ήταν αφημένο στα γόνατα της, ενώ άρπαξε με μια κίνηση το ψηλό ποτήρι που στηριζόταν επάνω στο μπράτσο του καναπέ. Έφερε αργά την γυάλινη επιφάνεια στα χείλη της, επιτρέποντας στο κοκκινωπό υγρό που υπήρχε μέσα της να χυθεί στο στόμα της.

Μια απρόσμενη έκφραση αηδίας χαράχτηκε στο πρόσωπό της.

Τα ξηρά κόκκινα κρασιά αποτελούσαν ανέκαθεν μια αδυναμία της. Όταν δε συνοδεύονταν από ένα καλό βιβλίο και κάποιο γαλλικό κομμάτι να παίζει χαμηλά στο στερεοφωνικό, αποτελούσαν τον προσωπικό της παράδεισο, τη μόνη δυνατή διέξοδο από τους παλιούς και νέους δαίμονες που τριγύριζαν ακάλεστοι στους λαβύρινθους του μυαλού της.

Αυτή τη φορά όμως, το σκηνικό απλώς δεν ήταν όπως έπρεπε.

Το κρασί ήταν φτηνό, από εκείνα που προμυθεύεται κανείς σε χαμηλή τιμή από το σούπερ μάρκετ, βαμμένο σε ένα ανοιχτό κόκκινο χρώμα που δεν θύμιζε ούτε στο ελάχιστο το αγαπημένο της Cabernet Sauvignon.

H φωνή της Εντίθ Πιάθ ήταν αδύνατο να ακουστεί επάνω από τις τεράστιες ποσότητες νερού που έπεφταν με δύναμη έξω από το διαμέρισμά της, όσο και αν ανέβαζε την ένταση του στερεωφωνικού. Το δε βιβλίο, δώρο μιας συμφοιτήτριάς της, μόνο καλό δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ήταν ακόμα ένα χιλιογραμμένο χολιγουντιανό ρομάτζο, με χαρακτήρες δίχως βάθος, ανύπαρκτη πλοκή και πολύ περιγραφικές ερωτικές σκηνές.