~ YOK OLUŞ ~

"2.Bölüm"

   Geçmişten*

Defne, elindeki test'e bakıyordu.Elindeki test'in sonuç vermesini bekliyordu. Yaklaşık beş dakika sonra test sonuç vermişti. İki çizgi yani pozitifti. Defne , inanamıyordu. Büyük bir sevinçle zıpladı. Hamileydi. O ve Emir'in bir bebeği olacaktı. Bu anı Emir'le paylaşmak istedi ve aşağıya indi.
Çalışma odasına doğru gitti. Emir, bir haftadır sürekli bu odadaydı. Artık Defne'nin yüzüne bile bakmıyordu. Defne, işleri var diye onu sıkmak istemiyordu. Kapıyı açtığında Emir'i telefonla konuşurken gördü. Emir , Defne'nin içeriye girdiğini görünce hemen telefonu kapattı.
"Noldu Defne? "dedi. Defne Emir'in bu tavırlarını anlamıyordu. Kavga bile etmemişlerdi. Bir haftada o gitti başka bir insan geldi sanki. Defne , ona hamile olduğunu söylemekten vazgeçti.
"Yok birşey , seni meşgul etmeyeyim."dedi ve odadan çıktı.
Yaşadığı hayal kırıkları kalbini acıtıyordu. Ne yapması , nasıl davranması gerektiğini bilmiyordu. Kime derdini anlatabilirdiki. Zaten babası ile konuşmuyorlardı. Abisi artık Londra'da yaşıyordu. Onun canını bu olaylarla sıkmak istemiyordu.
Kahvaltı masası hazırlanmıştır diye bahçeye çıktı.
Emir'in ailesi birşeyler konuşuyordu ama Defne gelince hepsi sustular. Defne,bunu fark etmişti . Görmezlikten geldi ve yerine oturdu. Bir süre sonra Emir'in de sofraya gelmesiyle kahvaltı yapmaya başladılar. Kahvaltı yaparken , birden bir bağırış duyuldu. Bahçeye bir kadın geldi. Emir , hemen kalktı. Kadın bağırmaya devam ediyordu. Emir kadının kolundan tutup çekiştirmeye başladı. Kadın bağırarak,"Size anlatmam gereken bir şey var."dedi. Halid Baba ayağa kalktı ve Emir'e dönüp ,
"Kızı bırak, Defne elbet bir gün öğrenecekti. "dedi. Defne , anlamıyordu. Neyi bilmesi gerektiğini bilmiyordu. Emir kadının kolunu bıraktı ve başını öne eğdi. Kadın, şişkin karnını tutarak,
"Emir'le bir bebeğimiz olacak. "dedi. Defne bunu beklemiyordu. Olduğu yerde kaldı. İnanamıyordu. Böyle bir şey nasıl olurdu? Emir , onu aldatmıştı. Üstelik kadın hamileydi. Defne , ayağa kalktı ve Emir'in yanına gitti.
"Başını kaldır! Gözlerimin içine bak."dedi. Emir , başını kaldırdı.
Defne , bağırarak "Bunu yaptın mı? Beni aldattın mı? "dedi. Emir 'evet ' anlamında başını salladı. Defne kendini tutamadı ve Emir'e tokat attı. Ardından ,"Senden iğreniyorum Emir Tunçbilek. Allah belanı versin."dedi ve hızlı adımlarla odasına gitti. Bavulunu çıkartıp , içine eşyalarını yerleştiriyordu. İşi biter bitmez ceketini giydi. Bavulunu alıp aşağıya indi. Halid Baba üzgün bir şekilde Defne'ye bakıyordu. Defne , Halid babanın yanına gitti .
"Siz başınızı eğmeyin sakın. Sizin bir suçunuz yok. Bu ayıbı oğlunuz işledi. Allah'a emanet olun." dedi ve elini öpüp başına koydu. Bavulunu da aldı ve evden çıktı. Arabasına bindiğinde artık kendini tutamadı ve ağlamaya başladı. Araba'yı nereye gideceğini bilmeden sürüyordu.