ခူ{Completed}

🏔Chapter (7)🏔

*Zawgyi*

အတူတူေနဖို့ ဘယ္ေလာက္ထိေဝးရမလဲ

အတူတူေပ်ာ္ဖို့ ဘယ္ေလာက္ေၾကကြဲရမလဲ...။

အနည္းငယ္သာေအးခ်မ္းေသာ နတ္ေတာ္လမွသည္ အေအးဓာတ္အနည္းငယ္အကဲပိုသြားသည့္ "မီးပူပူ ကင္မဝ လျပာသိုေဆာင္း"သို့ေရာက္ရွိလာခဲ့ေလျပီ။

ျပာသိုေဆာင္းက ခ်မ္းတုန္ေနရသည့္အထဲ မနက္ေစာေစာ မြန္းတည့္မေရာက္တေရာက္အခ်ိန္တြင္ ေတာင္ေပၚေစတီေလးေပၚမွာ လိုတာထက္ပို၍ အေအးပိုေနေလေတာ့သည္။

ေဆာင္းေလတျဖဴးျဖဴးတိုက္ခတ္ေနသည့္ ရန္ေျပျငိမ္းဟုေခၚေသာ ေတာင္ေပၚေစတီေလးအေပၚသို့ေရာက္ေအာင္ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္အတူတူ အျဖဴေရာင္ေလွကားထစ္မ်ားမွတစ္ဆင့္တက္လွမ္းလာခဲ့သည္။

ဒီမနက္ သဟာက နက္ကိုဘုရားသြားမယ္ဆိုျပီးအတင္းဆြဲေခၚလာတာ။ မေန့ကအျဖစ္မွန္ကိုေျပာျပျပီးေနာက္ပိုင္း သဟာတစ္ေယာက္ အေတာ္ၾကာစဥ္းစားေတြေဝဆြ့ံအသြားခဲ့ေသာေၾကာင့္ တစ္ေယာက္နဲ့တစ္ေယာက္လံုးဝစကားမေျပာျဖစ္ခဲ့ၾက။ဒီမနက္ေရာက္မွသာ သဟာက နက္၏ဂူေရွ့ကိုလာျပီး ဘုရားသြားဖို့လာေခၚျခင္းျဖစ္သည္။

လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းလွေသာ ဘုရားေစတီေလးကို ကရနက္က အခါၾကီးရက္ၾကီးမွျဖစ္ျဖစ္ ထူးျခားေသာေန့မွျဖစ္ျဖစ္ ထုိေန့မ်ားမွသာလာေလ့ရွိသည္။အေမ့ေမြးေန့တို့၊သူ့ေမြးေန့တို့မွသာ ဒီဘုရားကိုလာျပီး ကုသိုလ္ျပဳေလ့ရွိတာ။အခုေတာ့ ကရနက္မွာ သဟာ့ပူဆာမွဳေၾကာင့္ ဘုရားေပၚေရာက္လာခဲ့ရျပီ။မိတ္သဟာက ဘာစိတ္ကူးေပါက္မွန္းမသိဘဲ နက္ကိုဘုရားကိုဆြဲေခၚလာခဲ့တာ။ကမန္းကတန္းသြားမယ္ထလုပ္ေတာ့ ကရနက္မွာရိုးရာပလိုင္းေလးတစ္လံုးကို ဆြဲမိဆြဲရာေကာက္ဆြဲ၍ ထထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

ဘုရားရင္ျပင္ေရာက္ေတာ့ တနလၤာေထာင့္မွာ အတူတူထိုင္ခ်လိုက္ၾကသည္။ ကရနက္ကထံုးစံအတိုင္း ဘုရားေရာက္ျပီဆိုေတာ့ ဦးသံုးၾကိမ္ခ်ကာ ဘုရားအရင္ရွိခိုးသည္။သဟာလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္း။

ကရနက္က ဘုရားရွိခိုးတာၾကာတတ္တာမို့ သဟာဘုရားရွိခိုးျပီးသည္အထိ ကရနက္မွာမျပီးနုိင္ေသး။ထိုအခါ သဟာက ဘုရားရွိခိုးေနေသာကရနက္ကို တစ္လွည့္၊ဆည္းလည္းသံတညံညံနွင့္သပၸါယ္လွစြာေသာေစတီေလးကို တစ္လွည့္ေငးၾကည့္ေနေလသည္။