Umarım hepiniz Devrim kitabımı seversiniz. İlk defa bir kitap yazacağım. Buarada başlama tarihinizi buraya bırakabilirsiniz.
Keyifli okumalar🥀 ______________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giriş
"Hasta ölüm saati 18:19." Yüzümdeki maskeden ve doktor eldivenlerinden kurtulup ameliyat haneden çıktım. Çıktığımda direkt yanıma içeride ölen hastanın ailesi koşarak geldi. Hastanın ailesi; uykusuzluktan, üzgünlükten bitap düşmüşlerdi. Annesinin gözlerinde umudun kırıntıları vardı, babasında ise umutsuzluk.
"Doktor kızım, oğlum iyi mi?" Hastanın annesinin sesinde bile şefkat vardı. Umutsuzca nefes verip kimsenin duymak istemediği sözler, dudaklarımdan döküldü. "Biz elimizden gelen her şeyi yaptık ama malesef." Bir annenin yüreğinin yangınını bu, hastanede her hasta kaybedeşimden sonra net bir şekilde görmüştüm.
Hastanın annesi, oğlunun adını acılı bir şekilde bağırarak yere düştü ve bende yanlarından uzaklaştım. Arkamda bir enkaz bırakmıştım. Doktorların kalbi her hasta öldükten sonra iyiyice kararıyor, ve taşlaşıyordu. Üstümde ki bütün ameliyata dair parçaları atıp odama girdim. Masama doğru yürürken birden bir el velime dolanıp ağzımıda kapadı. Öylece kalmıştım.
Ne oluyordu?
İlk bir dakika konumu anlamaya çalıştım ve anladıktan sonra çırpınıp bağırmaya başladım, ama nafileydi. Beni tutan kişinin gücü benimkinden fazlaydı ve sadece güç kaybediyordum, öylece durdum illaki kim olduğunu görecektim. Ben debelenmeyi bırakınca elini gevşetip beni duvara yapıştırdı, acıyla izlediğimde gözlerimi kapadım ve boynumda bir nefes alış hissetim.
Gözlerime açıp kafanın sahibine bakınca dudaklarım şokla aralandı bu oydu. "Sen..." kafasını kaldırıp gülümseyerek bana baktı.
"Ben...Bora Devrim." Gözlerimi kırpıp açtım bu oydu; Bora Devrim. _______________________
