Ik handel het gesprek snel af en laat hem achter in de stallen.
Die avond kan Olivia niet slapen. Het is warm en ik lig wat te woelen Tot mijn mobiel plots piept. Een bericht van anoniem... Dat is niet zo goed. Ik lees het snel: kom naar de stallen. Nu! Ik schrik. Wat nu?
Ik trek mijn pantoffels aan en sluip naar beneden. Het is stil en zelfs op het erf zijn de lampen uit. Ik weet de weg met mijn ogen dicht nog te vinden dus in het donker ook wel. Mijn mobiel bliebt op nieuw. Mijn hart trekt samen van angst. Ik hoop dat afscheid hebt genomen van Funni... Mijn keel knijpt dicht. Ik heb nog nooit tegen iemand gezegd dat ik Fundamental Funni noem... Maar de verstuurder van dit bericht wel... Ik tik het nummer van de politie in en hou mijn mobiel vast. Als het nodig is kan ik met een druk op de knop de politie bellen. Ik ben ondertussen bij de stallen aangekomen. De groen geschilderde deur staat op een kier. Mijn adem raspt door mijn keel en ik voel mijn oksels doorweekt raken van koud zweet. Ik loop op mijn tenen naar de stal. Van een afstand zie ik al dat de deur openstaat. Het halster is ook weg. De stal is leeg... Ik druk op het knopje bellen en hoor hem overgaan. De tranen prikken in mijn ogen. Is Funni weg!? Het galmt na in mijn hoofd. Dan val ik flauw...
