Ik word s'ochtends wakker in mijn bed. De zon is al op een mijn wekker zegt dat het 10 uur is. Ik gaap en zie een dampende kop thee staan met daar naast een boterham. Buiten is het onrustig, Ik hoor allemaal stemmen. De gordijnen zijn nog dicht dus trek ik ze open. Er lopen mensen in politie uniform rond en ze praten met ons personeel. Wolfie, een van onze 2 herders, staart strak naar de vreemde mensen. Dingo, de andere herder, ligt piepend op de grond met zijn kop op zijn poten. Er zitten ook wat mensen in een soort ruimte pakken gehurkt dingen te bestuderen. Ik weet wat er is gebeurt maar ik wil er niet aan denken. Ik houd mijn pyjama aan een sluip naar beneden. Ik ril van de kou en loop naar de garage. Zo geluidloos mogelijk pak ik mijn fiets. Ik klim er op en zet mijn blote voeten op de trappers. Achterom fiets ik door het bos weg. Na een half uur bereik ik een grote wei. De paarden die er in staan worden beschenen door de zon. Een witte merrie draaft naar het hek en hinnikt laag. Ik zet mijn fiets tussen de struiken en kroop onder het hek door. De merrie briest en laat mij rustig op haar rug klimmen. " Hallo White Pearl" fluister Ik in haar zachte manen. Ik spoor haar aan met mijn benen en ze springt moeiteloos over het hek. Dat doen we wel vaker. De terug weg gaat veel sneller, White Pearl galopeerd hard door het bos. En paar honderd meter voor ons huis laat ik haar stappen. We lopen schuin door het bos naar de stallen en ik neem haar via de achterzijde de stallen in. Ik heb geluk, de onderzoeker heeft net de deur gesloten. Ik kan rustig White Pearl in haar box zetten. Ze zoekt in mijn pyjama naar wortels en ik lach zachtjes. Bix is vast ook goed. De ton staat nog open en ik pak er een handje uit. White Pearl pakt het heel voorzichtig van mijn hand. Ik aai haar nog even en ren weer naar huis. De thee is nog warm en ik drink hem op. Kort daarna val Ik weer in slaap.
