MERT' İN AĞZINDAN DEVAM
Doruk sinirle kafasını kaldırıp Melodi'nin boğazından tutup duvara dayaması bir olmuştu ben hemen yerimden kalkıp ne bok yediğini sanıyorsun lan sen kızı bir dinle lan bağırışımla Doruk Melodi'den ayrıldı koltuğa oturdu...
MELODİ'NİN AĞZINDAN
O bana ne demeye çalıştı ben onun yanındaki kızlara benzemem benim annem ve babam hastanedeyken bana dediklerine bak sinirle kendimi sakinleştirmeye çalışırken ona döndüm ve sinirle son sesimle bağırdım ÇIK EVİMDEN! Doruk sinirle bana doğru gelip ''sana nerede olduğunu sordum Melodi bana düzgün cevap ver lan!!'' diye bağırıştık artık gücüm kalmamıştı ''piç kurusu benim annem babam şu an hastanede ve senin dediklerine bak ben yanındaki o sürtüklere benzemem Doruk bey ben annemin babamın yanında yaşamaları için dua edip ağlarken sen beni erkeklerin altında mı düşün...'' dememe kalmadan benim dudaklarımla kendi dudaklarını birleştirmişti evet bunu istiyordum ama sinirle ittirdim ''Defol evimden Doruk!'' diye tıslamama devam edip annem ve babamın odasına girmiştim..
DORUK'TAN
Siktiir ben napmıştım siktir siktir siktir...Mert'i beklemeden arabaya binip motorun sesini dinlemeye başladım yarım saatlik yol sonrası durduğum yere Fresh bar idi kendimi soğuk havaya teslim ellerim ceplerimde içeri girdim öğlen olmasına rağmen bir 20 kişi vardır sandalyeye oturup shot atmaya başlamıştım.2 saat geçmişti 1 saat önce shot ları bitirmiş bira ile devam ediyordum ben onu neden merak ettim ki o benim birşeyim değil salak Doruk niye gidip kıza orospu gibi davranırsın niye gidip öpersin ki mal ben sinirle parayı masaya koyup kalkmaya çalışmamla yeri öpmem bir oldu bu kadar dayanmam bile anormaldi duvarlara tutunarak taksi tuttum arabamı Mert'e aldırırım düşüncesi ile taksi ile yola koyuldum
MELODİ'DEN
O kim ki bana orospu gibi davranır o kim beni öper o dudakları kaç kız inletti şimdi o iğrenç dudaklarıyla beni kirletiyor sinirle elime geçen bütün eşyaları dağıtarak annemlerin odasına gittim annemin ve babamın bir kaç kıyafetini alarak evden çıkıp arabama bindim.
4 saat tam DÖRT saatir babamla annemin ameliyattan çıkmasını bekliyorum korkuyorum onları kaybetmekten korkuyorum yalnız başıma güçsüz kalmaktan anneme sırlarımı anlatamamaktan babamla maç izleyememekten korkuyorum.Duvara dayanıp yere oturdum çaprazdaki hemşire benim adımı söleyene kadar kalkıp hemşirenin yanına bakınca Doruk'u görmem bir oldu sen nerden çıktın be sinirle Doruk'un yanına ilerledim tam itmek için harakete geçmişken doktor lar çıktı koşarak yanına koştum ''annem babam nasıl?!'' sağda olan doktor Doruk'a sonra bana bakarak ''üzgünüz efendim ikisini de kaybettik.'' birinin bana sarılmasıyla kendimi ona bıraktım
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Değişim
ChickLitHep mutlu olamıyoruz ya da hiç mutlu olamıyoruz.Bazı zamanlar vardır mutlu olduğumuzu zannederiz ama mutluluk 2 saniye bile sürmez ve kaybedicek bişeylerimizin olmadığını anlamak zaman alır anlarız hayatın adaletsiz olmasını işte Melodi ve Doruk'un...
