တိမ်တွေကခန့်မှန်းရခက်သလို
တစ်ခါတစ်ရံ စိတ္တဇဆန်သလိုထင်ရသည်
ထိုအမျိုးသမီးကရော....
▫
" ကိုယ့်တူမကိုသွားကြိုရတာကို အဲ့လောက်ကို
မကြိုက်တာလား JiAh "
JiAh ၏တစ်ဦးတည်းသောတူမဖြစ်သူတက်နေတဲ့ကျောင်းရှိရာလမ်းဘက်သို့ကားကိုချိုးကွေ့ရင်း
ယူဂျယ်ဟွန်းကမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
အင်း တူမကိုသွားကြိုရတာကိုမကြိုက်တာ
မဟုတ်ဘဲ ဂျယ်ဟွန်းနဲ့အတူသွားရတာကို
JiAh မကြိုက်တာ။ ဘွဲ့တွေရလို့ ကုမ္ပဏီမှာ
အလုပ်စဝင်တည်းက ဂျယ်ဟွန်းနဲ့နေ့တိုင်းတွေ့
နေရတာကိုစိတ်ကုန်နေပြီ။မိဘချင်းသဘောတူ
စေ့စပ်ပေးထား၍အတူသွားလာနေရတာကိုလည်း
စိတ်ကုန်နေပြီ။အချိန်တန်ရင်လက်ထပ်ရမှာပဲ
ဆိုတဲ့အသိကို JiAh စိတ်ကုန်နေပြီ။
တူမဖြစ်တူကိုေကျာင်းနေ့စဥ်အကြိုအပို့လုပ်ရသော
တာဝန်ကို အစ်ကိုနဲ့ယောင်းမ accident နဲ့
ဆုံးသွားပြီးစဥ်တည်းကဖြစ်သည်။ JiAh တစ်ယောက်တည်းမဟုတ်ဘဲ ဂျယ်ဟွန်းကိုပါ
Appa ကတာဝန်ပေးထားလေတော့ အိမ်ပြန်ချိန်
တောင်လွတ်လပ်မှုမရှိ။
ပုံမှန်အတိုင်း JiAh ကကားထဲမှာပဲစောင့်နေခဲ့သည်။
ဂျယ်ဟွန်းကကျောင်းအဝင်ဝမှာ တူမဖြစ်သူကို
စောင့်နေလေသည်။ အဲ့လိုနေ့ရက်တွေကအမြဲလို။
တစ်ရက်တော့ ကျောင်းကပွဲအတွက်မိဘဖြစ်သူ
တွေကိုခေါ်တွေ့ကြသည်။ ထိုအခါ JiAh က
လူကြီးအဖြစ်လိုက်ရသည်။ထိုနေ့ကဂျယ်ဟွန်း
အစည်းအဝေးရှိ၍လိုက်မလာခဲ့ပါ။
ဆရာမတွေပြောတဲ့စကားတွေကို နားထောင်ရတာကို
JiAh ညည်းငွေ့လာတာကြောင့် အခန်းအပြင်ဘက်ကို
လစ်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။မထူးခြားတဲ့စကားတွေနဲ့
အစီအစဉ်တွေကိုထပ်ခါတစ်လဲလဲပြောနေကြတာ
စိတ်ပျက်ဖို့ကောင်းနေသည်။
ကျောင်းဝန်းထဲမှာတော့ကလေးတွေပြေးလွှား
ဆော့ကစားနေကြတယ်။ကော်ရစ်တာတစ်လျှောက်
လျှောက်ရင်း ထောင့်နားကအခန်းဆီက ဂစ်တာသံ
လိုလိုလေးကြားရတာကြောင့် JiAh ရပ်ပြီး
အခန်းထဲကိုလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
YOU ARE READING
You Are My Cloud
Fanfictionအချစ်က ကမ်းစပ်ကိုရိုက်ခတ်လာတဲ့လှိုင်းလေးတွေလို ပင်လယ်ပြင်ကိုကူးခတ်လာတဲ့လေပြေတွေလို နူးညံ့စွာဖန်းတီးထားတဲ့ပန်းချီကားတစ်ချပ်လို ပျောက်ကွယ်သလိုရှိနေသလိုနဲ့တိမ်တွေလို...
