Evet, sayın seyirciler! Son dakika gelişmeleri ile karşınızdayız. Şu an aldığımız bilgiler doğrultusunda Eski Savunma Bakanı Howard Stark'ın oğlu Anthony Edward Stark'ın Mextyln yakınlarında bulunan bir kulübede çıkan yangında baygın olarak bulunduğ...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
❝where're you, tony? where're you?❞
★★
Virginia Potts ne kadar okursa okusun bir türlü anlayamadığı dosyadan sonunda pes ederek gözlerini ayırdı ve koltuğunda geriye yaslandı. Ağır işlerinin hediyesi olan başındaki ağrı her zamankinin aksine katlanılacak sınırı çoktan aşmış, okuduğunu anlayamayacağı bir hâle getirmişti onu. Sol elinde belli bir ahenkle çevirip kendini biraz da olsa sakinleştirmesini umduğu kalemi çevirmeye devam ederken sağ eliyle şakaklarını ovmaya başladı.
Virginia dayanılmaz baş ağrısının sebebini bir türlü anlayamamıştı. Güne diğer günlerinden pek de farkı olmadan başlamıştı oysaki. Her zamanki gibi sabah erken bir saatte kalkmış, uykusu tam olarak açılmadan bugünün programında olan koşusuna çıkmıştı. Her şey ondan sonra başlamıştı. Uykusu koşuyla birlikte açılırken her zaman orada bulunan baş ağrısı da git gide artmaya başlamıştı. Baş ağrısının sebebi aç karnına ve tam uykusu açılmadan yaptığı koşu yüzünden olabilirdi. Tabii kendini bildi bileli bu düzeni uygulamış olmasaydı.
Sporcu bir anne ve disiplinli bir babanın kızı olarak muhteşem bir uyum yakalamıştı hayatında. Vücudu her zaman aç karnına yapılan antrenmanlara, erken kalkmaya ve uzun süren toplantılara alışıktı. Annesinin verdiği fiziksel dayanıklığın yarı sıra babasından edindiği psikolojik ve mental dayanıklılık her zaman dik durmasını sağlamıştı. Eğer babası olmasaydı şu an ki işlerle nasıl başa çıkacağını bilemiyordu. Ve son beş aydır yaşananlarla...
Tony gittikten, bütün işleri ona bırakıp ortadan kaybolduktan sonra Virginia ne yapacağını şaşırmıştı. Onu mental olarak yoran şey artan iş gücü değildi. Her zaman Tony'nin asistanı olmak dışında daha fazla sorumluluğu olmuştu. Tony işlerin hiç bir zaman diplomatik ve sosyal yönüyle ilgilenmemişti. O bir mucit, ya da kendi değimiyle tamirciydi. Sorunu bulur ve tamir ederdi, bu kadar. Gerisi kesinlikle onu ilgilendirmezdi.
Virginia sert, alaylı bir nefes verdi. Onu şaşırtan ve endişelendiren şey patronu olan Tony'nin gitmesi değil, arkadaşı Tones'ingitmesiydi. Virginia onun için endişeleniyordu ve bu beş ayda onun hakkında tek bir haber alamaması, endişesinin azaltılması yönünde hiç de yardımcı değildi. Fark etmesi biraz geç olmuştu ve kendine hala sesli bir şekilde itiraf edecek gücü olmasa da Tony onun hayatı olmuştu. Hayır, Virginia ona âşık değildi, Tony'le kendini aynı yatakta bile düşünemiyordu. Bu hissettiği şeyler daha derin, daha farklıydı. En yakın ifade bir annenin çocuğuna olan ilgisi ve sevgisi olabilirdi. Aslında düşününce gerçekten öyleydi. Çalışmaktan yemek yemeği unuttuğu için belli saatlerde ona yemeğini götürdüğü, uykusunu takip ettiği ve aptal erkek arkadaşı yüzünden—
Virginia elindeki kalemin kırılması ile gözlerini açtı ve elini başından çekerek parçaları yere dağılan kaleme gözlerini devirdi. Tony'yi düşünmek bile her zaman kontrolü altında olan sinirlerini geriyordu. Bruce, bir gün adamın üstüne atlamasından korktuğunu söylemekte haklıydı. Bu gidişle olacak şey buydu ve dürüst olmak gerekirse bu düşünceden hiç rahatsız olmuyordu.
