Hayalini yaz , bir kenara ölmeden önce ... Şimdi bana söz ver o gerçek olmadan ölme..
Hayatimdaki çoğu anı bir kaç satıra sığdırmaktir amacım. O bir kaç satırımda kendini bulan insanların ruhlarına dokunmak . Hayat ... Gerçekten bir kaç satır mı...
Ben bir balkon karesinde oturmuşum. Benim sensiz paylaştığım bir anım yok gibi ama ne çok sensizlik gördüm öyle . Sensiz olan anlarım var olmuş sayılıyormu ki ? inan bana bende bilmiyorum bu sorunun cevabını seni yanımda hissederken. Bu balkon karesinden çıkıp binanın en tepesine tırmanmak istiyorum . O çatıya çıkıp seni görmeye çalışmak istiyorum . Hissediyorum yanımdasın ama neden görünmüyorsun bana ? Düşüncelerimde bana saniye kadar yakın insan ! neden gözümü kapattığımda yoksun orda.
Suan seni görmek için çatıdayım. Bakıyorum yoksun halen , neden simsiyah bu gökyüzü seni görmem gerekirken ... Neyden saklanıyorsun o siyah bulutların arkasında. Siyah bulutların arasından çıkar mısın yavaş yavaş . Çünkü şuan sana dokunabilicek kadar yakınım, bu çatının tepesinden.Lütfen sana dokunmama izin ver. Sen kendini göstersen bile sadece , ben sana dokunuyorum biliyor musun? Sen çok uzaktasın .Seni yanımda hissedebiliyorum kalbimde . Seni düşünebiliyorum aklımda. Ve sana dokunabiliyorum seni gördüğümde! Seni görmek o kadar uzaklığı yok ediyor.
Ve inanır mısın her geceye bu çatıya tırmanıyorum seni görmek için . Bazen sen gelmediğin için ağlıyorum yağmurla birlikte. Yağmurun bana eşlik etmesi daha da acıtıyor canımı , seni görmek varken.
Siyah bulutlar ...ne can sıkıcı ama Onlar bile benden bıktı sen daha çıkamadın ordan.
Çık ortaya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
