Dünya soğuk , akşam serinleşir.
Ben bir balkon karesinde oturmuşum. Benim sensiz paylaştığım bir anım yok gibi ama ne çok sensizlik gördüm öyle . Sensiz olan anlarım var olmuş sayılıyormu ki ? inan bana bende bilmiyorum bu sorunun cevabını seni yanımda hissederken. Bu balkon karesinden çıkıp binanın en tepesine tırmanmak istiyorum . O çatıya çıkıp seni görmeye çalışmak istiyorum . Hissediyorum yanımdasın ama neden görünmüyorsun bana ? Düşüncelerimde bana saniye kadar yakın insan ! neden gözümü kapattığımda yoksun orda.
Suan seni görmek için çatıdayım. Bakıyorum yoksun halen , neden simsiyah bu gökyüzü seni görmem gerekirken ... Neyden saklanıyorsun o siyah bulutların arkasında. Siyah bulutların arasından çıkar mısın yavaş yavaş . Çünkü şuan sana dokunabilicek kadar yakınım, bu çatının tepesinden.Lütfen sana dokunmama izin ver. Sen kendini göstersen bile sadece , ben sana dokunuyorum biliyor musun? Sen çok uzaktasın .Seni yanımda hissedebiliyorum kalbimde . Seni düşünebiliyorum aklımda. Ve sana dokunabiliyorum seni gördüğümde! Seni görmek o kadar uzaklığı yok ediyor.
Ve inanır mısın her geceye bu çatıya tırmanıyorum seni görmek için . Bazen sen gelmediğin için ağlıyorum yağmurla birlikte. Yağmurun bana eşlik etmesi daha da acıtıyor canımı , seni görmek varken.
Siyah bulutlar ...ne can sıkıcı ama Onlar bile benden bıktı sen daha çıkamadın ordan.
Çık ortaya...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
After Death
Não FicçãoHayalini yaz , bir kenara ölmeden önce ... Şimdi bana söz ver o gerçek olmadan ölme.. Hayatimdaki çoğu anı bir kaç satıra sığdırmaktir amacım. O bir kaç satırımda kendini bulan insanların ruhlarına dokunmak . Hayat ... Gerçekten bir kaç satır mı...