Crossover (CHB Vs Hogwarts)

පළමු පරිච්ඡේදය

මේ දේවල් සිද්ධවෙනකොට මමයි ඇනබෙතුයි හිටියේ කඳවුරට යන ගමන්... කඳවුරට යන ගමන අතරමඟ මදකට නැවතිලා අවන්හලකින් ආහාර ඇණවුම් කලේ ඈත් එක්ක නිස්කලංකව ටිකක් ඉන්න ඕනි නිසාමයි. මොකද මේ වතාවෙ කොයි ලෝකෙ යන්න වෙයිද කියලා කවුද දන්නෙ? ඇනබෙත්ගෙ අතින් අල්ලගෙන ඈ දිහා බලාගෙන පීසා කෑල්ලක් කන අතරේ තමයි මම දැක්කේ කෝට්ට ගානෙ සාක්කුවෙ දාගත්ත මනුස්සයො දෙන්නෙකුයි තව කෙල්ලෙකුයි පාර දිගේ දුවනවා. කෙල්ලනම් ලස්සනයි තමයි. ඇයට තිබුනෙ දුඹුරු පාට ලස්සන කොණ්ඩයක්. ඒත් ම⁣ට දිවුරලා කියන්න පුලුවන් මගේ ඇනබෙත් ඒ ගෑනු ළමයට වඩා ගොඩක් ලස්සනයි කියලා... එ් දිහාවට වැඩි අවධානයක් යොමු කළේම ⁣ටිකක් අමුතු දෙයක් වගේ පේන්න තිබුන නිසයි. මොකද අමුතු විදියට හැසිරෙන මිනිස්සු එකපාරම වෙස් මාරුවෙලා අපිව දවල් කෑමට ගන්න ඕනම වෙලාවක උත්සහකරන්න පුලුවන් කියන එක ගැන අපි දෙන්නටම හොඳ අත්දැකීම් තිබුනා... ඒත් මම හිතුවා වැරදියි කියලා තේරුනේ ඒ තුන්දෙනා පිටිපස්සෙන් පන්නන කෙනා දැක්කම..."ඇනබෙත්... අපිට කන්න ලැබෙන්නෙ නෑ වගේ.... " මම ඇනබෙත්ට පෙන්නුවේ අවන්හලෙන් පිටත දුවගෙන යන නේමියන් සිංහයාව... (ඔව් මට එක එකාගෙ නම් මතක හිටිනවා අඩුයි. ඒත් මම මෙයාව කලින් විනාස කරලා තියෙනවා.)"එයා කොහොමද ආයෙ ආවෙ... පර්සි ඉක්මනට යමු... සාමාන්‍ය මිනිස්සුන්ට කරදරයක් වෙන්න දෙන්න බෑ." කොහේදෝ ඉඳලා ටයිසනුයි ග්‍රෝවරුයි දෙන්නත් එතනට දුවගෙන ආවා... කොහේ ගියත් ටයිසන් එකටම ඉන්න එලාත් ටයිසන්ගෙ උරහිසේ හිටියා.... එයාලගෙ මුහුණුවල තිබුනෙනම් ඒ තරම් හොඳ පෙනුමක් නෙමෙයි."පර්සි.... සියුස්ටම ඔප්පු වෙච්චාවෙ. ටයිසන්ගෙ නහයෙ හොඳකම නිසා හොයාගත්තා. අපි ආවෙ ඔයාලව හොයාගෙන.... මරණයේ දොරටු විවරවෙලා තිබුනු වෙලාවෙ එළියට ආපු සමහර රාක්ෂයො තාමත්..." ග්‍රෝවර්ට ඒක කියලා ඉවර කරන්න ලැබුනෙ නෑ ඇනබෙතුයි මමයි නැගිටලා ඉක්මනට අවන්හලින් එලියට ගියේ ⁣උපදෙවියන් සතු සහජ රාක්ෂයන් ආකර්ෂණය කරගැනීමේ හැකියාව නිසා එහි හිටපු කාටවත් අනතුරක් සිදු වියයුතු නැති නිසයි. මේ දැන් පාර හරහා දුවගෙන ගිය නේමියන් සිංහයාව නොදුටුවාක්මෙන් තම තමන්ගේ රාජකාරිවල නියුතු මිනිසුන් දැක්කම මට හිතුනේ අර කෝටු සාක්කුකාරයන්ව එළවන සතාව මීදුම හරහා මොනවිදිහට ඔවුන්ට පෙනුනද කියලා... තඩි පූසෙක් වගේද?.... දෙවියනේ ඔවුන් මොන තරම් වාසනාවන්තද? කෝටු කාරයෝ දුවන්නේ ඔවුන් නිවැරදිව දකින්න අැති... එහෙනම්.... එයාලා උපදෙවියොද? එහෙමනම් මේ තරම් වැඩෙනකල් කඳවුරට නො ඇවිත් ජීවත් වුනේ කොහොමද? ග්‍රීක හෝ රෝමානු කඳවුරු දෙකේම මම ඔවුන්ව මීට කලින් දැකලා තිබුනේ නෑ. අපි සිංහයාට ළං වෙද්දි සිංහයා නැවතුනා... ඒ වෙද්දි අපි ඇවිත් හිටියේ පිට්ටනියක් වගේ තැනකට. එකපාරටම නැවතුන සිංහයා මගේ දිහාවට ඇස් හැරෙව්වේ මේ කෝටුකාරයන්ට වඩා පොසයිඩන්ගෙ ළමයෙක්ගෙ රහ බලන්න ආසයි වගේ... "මාව මැරුවට විඳවන්න ලෑස්ති වෙයන්" ඌගෙ අැස්වල තිබුනෙ ඒ වගේ පෙනුමක්. කෝටු කබා කාරයෝ තුන්දෙනා අර කෝටු කෑලි අතට ගත්තේ හරියට ලෝකෙ තියෙන භයානකම ආයුදේ වගේ. ඒත්... දිව්‍යමය ලෝකඩවලටවත් කපන්න බැරි කේසර තියෙන සිංහයෙක්ව කෝටු කෑල්ලකින් පරද්දන්නෙ කොහොමද කියලයි මම හිතුවෙ. "මගල්ලා⁣ ඉක්මනට හැංගෙන්න." අර ලස්සන ගෑනු ළමයා කෑගහද්දි මට ඇහුනේ ටයිසන්ගෙ උරහිසේ ඉඳන් කියවන එලාගෙ කටහඬ"හැරී පෝටර්- ⁣හර්මයිනි ග්රේන්ජර් - රොන් වීස්ලි- හොග්වෝර්ට්ස් පාසලින්.... අවාසනාව... නේමියන් සිංහයාව මායාවෙන් මරන්න බෑ.""හැරී.. ඒ හාර්පියෙන්.... තව සයික්ලොප්ස් කෙනෙකුත්.... මම පොතකින් තියෙනවා... එයාලා නපුරුයි. අපිව මරන්න යන්නෙ..." අර ගෑනු ළමයා කිව්වා... සියල්ල දැන හිඳීම පුදුමයක් වුනත් අපිට පුදුම වෙනවට වඩා කරන්න වැඩ තිබුනා... කණ්ණාඩි දාගෙන ආපු හාදයෙක් කෝටු කෑල්ල දික් කරලා මොනවද දෙඩෙව්වට එකපාර ආපු ආලෝකයක් මිසක වෙන මුකුත් නොවෙද්දි ⁣සහකම්පන සම්බන්ධයෙන් මම ග්‍රෝවර්ට කිව්වා ඔවුන්ව ඈතට එක්ක යන්න කියලා. නමුත් ඒක ඒ තරම් ලේසි නොවුන නිසා අපි සටනට අවධානය දුන්නා... මගෙ දිහා බලන් ටික වෙලාවක් මාන අල්ලපු සිංහයා එකපාරම මගෙ දිහාවට පනිද්දි මම බිමට නැමිලා ඉස්සරහට පැන්නම මම උගෙ බඩ යටින් ලිස්සලා ගියා. ඇන බෙත් කිනිස්ස අරගෙන ඌව වෙනතක යොමු කරද්දී ටයිසන් දුවගෙන ඇවිත් සිංහයාගෙ පිටට පහරදුන්නා. නමුත් විශාල සිංහ දේහයට ඒ පහර දැනුන වගක්නම් පෙනුනෙ නෑ. "නේමියන්ගෙ කොණ්ඩෙ කපන්න බෑ. සිංහයො හාර්පිලට නරකයි...." එලා ටයිසන්⁣ව තනි නොකරමින් සටනට සම්බන්ධ නොවෙමින් වුනත් ඔහුට ඉහළින් පියාඹමින් හිටියේ උපදෙස් දෙමිනුයි.ඒ අතරේ මුමුන මුමුන නේමියන්ගෙ ලෝහමය කේසර සහිත හමට කෝට්ටකින් ඇනලා දිවි නසාගන්න එන තුන්කට්ටුව දැකලා හිනාවෙන්න තිබුනා අපිට... නේමියන් අපි සේරම මරන්න හිතාගෙන නොහිටියානම්... ඒ අතරේ තමයි ග්‍රෝවර්ගෙ ⁣එළු මොළේ වැඩ කරන්න ගත්තෙ. සාකුක්වේ දාගෙන හිටපු බටනලාව එළියට අරගෙන මොකද්දෝ තාලෙකට වාදනය වෙද්දි මනුෂ්‍ය කරදරකාරයෝ තුන්දෙනාගේ කකුල්වල ⁣එතුනු එවලේ පොළවෙනු මතුවුන වැල් ඔවුන්ව පොළවට බැඳ තැබුවා. ඊළඟට තවදුරටත් වාදනය කරනවිට තවත් ශක්තිමත් මහත කඳක් සහිත වැලක් පොළවෙන් හටගත්තා. වහා ක්‍රියාත්මක වුනු ටයිසන් ග්‍රෝ‍වර්ගේ වාදනයට වැඩෙන කොළ පාට වැලේ එක කෙළවරක් ගෙන නේමියන්⁣ගේ ඇඟ උඩින් ගෙන ඌව බිමට වට්ටන්න උත්සහ කලත් ඌව වැඩි වේලාවක් රඳවගන්න පුලුවන් වුනේ නෑ. ග්‍රෝවර් නැවතත් ලතාවැල් වලට අණදෙමින් වාදනය කරද්දී උගේ සිවු පා වල එතෙන එතෙන වැල් ඌ ඉක්මනටම කඩා දැම්මත් ඌ අපිව මරාදාන එක ප්‍රමාද කරන්න එයින් පුලුවන් වුනා. "වින්ගාඩියන් ලෙවියෝසා" කණ්ණාඩි දාගෙන හිටපු කෝටුකබා කාරයා කෑගහනවා ඇහුනා... (අමුතු භාෂාවකින්) ඒත් එක්කම ගල් කුට්ටියක් නේමියන්ගෙ ඔලුවට වැටුනා...."වින්ගාඩියන් ලෙවියෝසා" කණ්ණාඩි දාගෙන හිටපු කෝටුකබා කාරයා කෑගහනවා ඇහුනා... (අමුතු භාෂාවකින්) ඒත් එක්කම ගල් කුට්ටියක් නේමියන්ගෙ ඔලුවට වැටුනා...ඒකෙන් වුනේ තවදුරටත් නේමියන්ව කුලප්පු වෙන එක විතරයි. නෙමියන්ගේ අවධානය ⁣කණ්ණාඩි දාපු හැරී කියන කෝටු කබාකාරයට යොමුවෙද්දි ඇනබෙත් ඌට කිනිස්සෙන් අනින්න උත්සහ කලා. නමුත් එය නිෂ්පල වෙද්දි දුවගෙන ආපු මගේ ලොකු ඇඟක් තියෙන චූටි මල්ලි ටයිසන් උගේ ඇඟේ වැදුනාම ඌ පැත්තකට තල්ලුවෙලා ගියා.ඒත් එක්කම ඒ දිහාවට දුවගෙන ආපු තඹ කොණ්ඩෙ තියෙන ⁣පිරිමි ළමයා අර කලුපාට කෝට්ට දික් කරගෙන දුවගෙන ආවත් නේමියන් හදිසියේ දුන් පහරින් ඔහු ඉවතට විසිවුනා...ඊළඟට ටයිසන්ගෙ දිහාවට ඌ මාන අල්ලද්දි ටයිසන් එතනින් ඉවතට ගියා. උගේ ඇස් මෙවර යොමු වුනේ මා දිහාවට. ඌ එකවරම මුව විවර කරගෙන මා දිහාවට පනිද්දි මම රිප්ටයිඩ් ඔහුගේ මුඛය ඇතුලට විසිකලා. (ඌව විනාශ කරන්න පුලුවන් එකම විදිහ ඒක කියල⁣ මම දැනන් හිටියා) එත් එක්කම නැවතුනු සිංහයා වේදනාවෙන් මොනදෙමින් කුඩුවී ගියේ උගේ ලෝහමය හම ඉතිරි කරමින්. ඒ හම සිංහ ලොම්වලින් හැදුන කබායක් බවට පත් වී තිබුනා. ඕ... හිතන්න එපා. සාමාන්‍යයෙන් රාක්ෂයෙක්ව මැරුවම සිහිවටනයක් විදිහට ඒ වගේ තෑග්ගක් ලැබෙනවා..."එ් මොන ජාතියෙ සිංහයෙක්ද?" අර ගෑනු ළමයා ඇහුවා."එයා නේමියන් සිංහයෙක්. පර්සි එක පාරකුත් එයාව මැරුවා සාමාන්‍යයෙන් රාක්ෂයෙක් මැරුවම ආයෙ එන්න ගොඩක් කල් යනවා... ඒත් මේ පාර..." ඇනබෙත් උත්තර දුන්නා."ඔයාලා මායා කාරයොද?" අර තැඹිලි පාට කොණ්ඩකාරයා ඇහුවා."මොකක්? ඕහ් නෑ..." මම කිව්වා. "මම පර්සි, මේ ඇනබෙත් එතකොට අර ග්‍රෝවර්, මගේ මල්ලි ටයිසන්, අනිත් කෙනා එලා.""සයික්ලොප්ස් කෙනෙක් මල්ලි වුනේ කොහොමද?..." හැරී ඇහුවා."ඕ... ඒක දිග කතාවක්... පොඩ්ඩක් ඉන්න. ඔයාලට මීදුම හරහා දකින්න පුලුවන්... ඔයාල කවුද?" මම ඇහුවා."මම හැරී, මේ රොන් , හර්මයිනි...""එලා කිව්වා වගේමයි..." ඇනබෙත් කිව්වා."එලා බුද්ධිමත්... හොග්වෝර්ට්ස් පාසල මායාකාරයන්ට හොදයි. හැරී අඳුරේ ස්වාමියව පැරැද්දුවා..." එලා කියවන්න ගත්තා."ඔයා කොහොමද දන්නෙ?" හර්මයිනි ඇහුවා"ඩයගොන් අැලිවල පොත් ගොඩයි. එලා පොත්වලට කැමතියි." එලා පිළිතුරු දුන්නා."පොඩ්ඩක් ඉන්න. ඔයාලා මායාකාරයො කියලද කිව්වෙ?" මම ඇහුවා. මොකද මට හමුවුනු මායා කාරයෝ ඒ තරම් හොඳ අය නෙමෙයි. විශේෂයෙන්ම සර්සි. එයා ආසයි පිරිමි අයව රටහාවො කරන්න."ඔව්. එ්ත් ඔයාලා මායාකාරයො නෙමෙයිනම් කවුද? මම හිතන්නෙ නෑ මගල්ලා දෙන්නෙක් සැටර් කෙනෙකුයි සයික්ලොප්ස් කෙනෙකුයි එක්ක රාක්ෂයෙක්ව මැරුවා කියලා." හර්මයිනි කිව්වා."මගල් කියන්නෙ කවුද?" මම අහද්දි එයාලා පැහැදිලි කරන්න කලින් එලා ඉස්සර වුනා. "මගල් - මායා බලයක් නැති සාමාන්‍ය මිනිස්සු""ඔහ් නෑ... අපි අර්ධ ලෝහිතයො" ඇනබෙත් කිව්වා."කවුරු?" හර්මයිනි ඇහුවම මම ඇනබෙත් දිහාවට හැරුණා. එයා "කමක් නෑ කියන්න" වගේ මා දිහා බලපු නිසා මම විස්තර කරන්න ගත්තා."මගේ තාත්තා පොසෙයිඩන්, ඇනබෙත්ගෙ අම්මා ඇතීනා. අර්ධලෝහිත කියන්නෙ දෙමාපියන්ගෙන් කෙනෙක් දෙවියෙක් සහ අනිත් කෙනා මනුස්සයෙක් වුනාම." කෝටු කාරයො තුන්දෙනා ටිකක්වෙලා පුදුමවෙලා ඊටපස්සෙ හිනාවුනා."හරි හිනා. ග්‍රීක දෙවියො ඇත්තටම ඉන්නවා කියලද කියන්නෙ?" රොන් ඇහුවා."වචන පරිස්සමෙන්. මං වුනානනම් ඔයිට වඩා කට පරිස්සම් කරගන්නවා" අහසේ කෙළවරකින් අකුණක ඉරි සිත්තම් වෙද්දි ග්‍රෝවර් කිව්වෙ රොන්ට..."හැරී, දැන් දෙකටත් ළඟයි. අපි ඉක්මනට යන්න ඕනි ෆ්ලයිට් එකට." රොන් මතක් කලා."මුනගැහුනට සතුටුයි. අපි යන්න ඕනි. දැනටමත් පරක්කුයි. ට්‍රිප් එකක් ඇවිල්ලත් රාක්ෂයෙක්ව තමයි බලන්න ලැබුනෙ." හැරී කිව්වා. ඔවුන් අපෙන් සමුගෙන යද්දි අපිත් ගිම්හාන කඳවුරට යන්න ගමන ආරම්භ කලා."දේව පහස ලද්දන් උපදෙවියන්ට සහයෝගය දක්වයි!" එලා කියවන්න ගත්තා. එලා හිටිගමන් පොත් පත්වල දෙබස් කියනවා. වැදගත්ම දේ වුනේ එලා පුරාණ අනාවැකි ලියපු පොත්පත්වල වැකි කටපාඩමින් කියන එක. ඒ නිසාම එලා කියන සමහර වැකි ගැන අපි හැමෝම අවධානය යොමු කලා. හරියට මේ දැන් එලා කිව්ව දේ වගේ.සටන කවදාවත් නවතින්නෙ නෑ. ඒක දිගටම තියෙනවා. ලෝකය වෙනස් වෙනවා... ඒත් රාක්ෂයො එකම විදියට ආයෙ ආයෙ එනවා. උපදෙවිවරු උන්ගෙන් ලෝකෙ බේරගන්නවා ඔන්න ඕකයි කතාව.අපි අර්ධ ලෝහිත කඳවුරට යන්න පිටත් වුනේ මේ ගිම්හානයත් හැම අවුරුද්දෙම වගේ වැඩ අධික කාලයක් බව දැනගෙනයි................................................................අපි හිතන් හිටියෙ ටික කාලෙකට සාමකාමීව ජීවත්වෙන්න. ඒත්... අපි උපදෙවියො.... අපිට කොහොමවත්ම සාමකාමීව ඉන්න බෑ... රාක්ෂයො බලන් ඉන්නෙ අපිව කෑමට ගන්න. සාමාන්‍ය මනුස්සයෙක්ව කනවාට වඩා උපදෙවියෙක්ව කන්න එයාලා කැමතියි... ග්‍රෝවර් කියන විදියටනම් එයලා අපිව හොයාගන්නේ අපි ළඟින් එන උපදෙවි ගඳෙන්ලු. කොච්චර සුවඳ විලවුන් තවරගත්තත් අවාසනාවකට මට ඒ ගඳ යටපත් කරන්න පුලුවන් වුනේ නෑ. ඉතින් මම වගකීමෙන් කියනවා... රාක්ෂයන් ආකර්ෂණය කරගැනීමට මට තියෙන සහජ හැකියාව අවතක්සේරු කරන්න එපා. මෙතැනදි ඒ සේරටම වඩා තත්වය දරුණු වෙලා තිබුනා. ලෝකය පුරා සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගේ පවා අතුරුදන්වීම් වැඩිවෙමින් තිබුනා. මිනිස්සු අඳුර වැටෙද්දි ගෙවල්වලින් එළියට බහින්න බය වුනා. මිත්‍යා ලෝකයෙන් සත්‍ය වෙන්කරන මීදුම නිසා මිනිස්සුන්ට තමාව ආහාරයට ගන්න රාක්ෂයා කවුද කියලා තේරුම් ගන්න බැරි වුනත්... අමුත මිනිස්සු, ⁣බලු පැටව් වගේ අය පවා හිටි හැටියෙ මනුෂ්‍යයෙක්ව ගිලිනවා දැකපු සමහරුන්ට ප්‍රතිකාර කරන්න හේකේට් සහ ඇපලෝ කැබින වලට මහන්සිවෙන්න සිද්ධවෙලා තිබුනා. මොකද ඔවුන් බොහො දෙනෙක් මානසික ගැටලු වලට ලක්වුනා. ඔවුන් මේ වෙද්දිත් මිනිස්සුන්ට උදවු කරන්න ලෝකෙ වටේ විසිරිලා හිටියා. විශ්‍රාම ගිය උපදෙවියන්ට පවා කරන්න වැඩ කොටසක් පැවරුණා. ඔව් ඉස්සරත් රාක්ෂයො හිටියා තමයි. ඒ පාලනය කරගන්න පුලුවන් මට්ටමකට... දැන්... ප්‍රමාණය වැඩි නිසා සාමාන්‍ය මිනිස් ජීවිතත් අනතුරේ...කඳවුරේ උපදෙවියො කණ්ඩායම් බැගින් විවිධ ප්‍රදේශවල රැකවල් යොඳලා තිබුනා. කඳවුරේ මේ වෙද්දි ඉතිරිවෙලා හිටියෙ ටික දෙනයි. හැමොම එකට එකතුවෙන කඳවුරු ගිනිමැළය ළඟදි අද විශේෂ සාකච්ඡාවක් තිබෙන බව කයිරෝන් දැනුම්දීලා තිබුනා. මමයි ඇනබෙතුයි ගිනිමැළය අසලට යද්දි රේචල් අපිට එකතු වුනා. එයාගෙ මූනෙ තිබුනෙ බැරෑරුම් පෙනුමක්. කට්ටිය රැස් වුනාම කයිරෝන් කතාව පටන්ගත්තා.