- Ես այստեղ եմ ներս գամ։(Յուն)
- Արի բայց աշխատիր քեզ հանգիստ պահել։(Յ/հ)
- Խի՞, ին՞չ ա եղել։(Յուն)
- Ներս կգաս կտեսնես։(Յ/հ)
- Բայց պապ... (Յուն)
Խոսափողից լսվում էր ոչ թե այդ մարդու ձայնը, այլ անջատելու ազդանշանը։
Յունգին իսկապես լարված էր և նրա ձեռքերը դողում էին։ Նա բացեց դուռը շատ դանդաղ և ներս գնաց, նա դուռը փակեց նույն զգուշությամբ։
- Մամ..(Յուն)
- Նա քնած է աշխատիր բարձր չխոսես։(Յ/հ) - Ցածր ձայնով ասաց Յունի հայրը
- Նար մազերը..(Յուն)
- Բժիշկը ասաց, որ ավելի լավ կլինի նրա մազերը կտրենք, քանի որ նա տեսնելով որ իր մազերը թափվում ա այն էլ մեծ քանակությամբ կարող է սկսել նոպաներ ունենալ։(Յ/հ)
- Պարզ է։(Յուն) - Յունը սա ասաց գրեթե անլսելի ձայնով։
- Ոնց տեսնում եմ քեզ լավ չես զգում ավելի լավ է գնաս տուն։(Յ/հ)
- Չէ ես կմնամ մինչև մաման արդնանա։(Յուն)
Յունը իսկապես վատ էր, նա հասկանում էր թե շուտով ինչ է սպասվում իր ընտանիքին, բայց դեռ ուներ էտ հույս ասվածը։
Փակերի տուն*
Ջիմինը արդեն ընտրել էր երաժշտությունը՝ (ZAYN - Dusk Till Dawn)։
Այն իսկապես հրաշք երաժշտություն է Ջիմինը մեկ անգամ լսեց երեժշտությունը մեծ ուշադրությամբ ապա վեր կացավ աթոռից և նստեց մահճակալին։ Նա 🧘 այսպես նստեց (ուրիշ սմայլիկ չգտա😂) և միացրեց երեժշտությունը, ապա փակեց աչքերը և սկսեց պատկերացնել շարժումներ այդ երաժշտության տակ։
1 ժամ անց.
Ջիմինը մտովի արդեն գիտի պարը մնում է վաղը համալսարանում փորձի։
10 րոպե անց.
Pov Նյան*
Ես արեցի դասերս և մտածեցի որ Ջիմինը էլ վերջացրած կլինի։ Ես գնացի նրա սենյակ ապա դանդաղ բացեցի դուռը։ Իմ առջև այս տեսարանը էր.
Ջիմինը նստած է մահճակալին դրել է ականջակալներ և միացրել երեժշտությունը, իսկ ձայնը մինչև վերջ բարձրացրել։ Նա անկանոն շարժումներ է անում և բարձր բառեր գոռում։ Այո այո սա Ջիմինը է 23 տարեկան յեքա էշ ով հանգստանում է միայն այս ճանապարհով🤦🏻♀️։ Նա վեր կացավ մահճակալին և սկսեց թռվռալով պարել իսկ հեռախոսը օգտագործում էր որպես բարձրախոս։ ԵՒս մեկ անգամ 🤦🏻♀️։ Ջիմինը ինձ չէր նկատել և ես որոշեցի մի բան անել նրա հետ։ Նախ մտածեցի մի մեծ դույլով ջուր լցնել նրա վրա, ապա ափսոսս եկավ հեռախոսի և ականջակալների համար։ Հետո մտածեցի շա՜տ կծու սոուսով ռամյոն տալ, իսկ հետո մտածեցի ականջակալները կտրել, բայց հետո հիշեցի որ դրանք իմը են։ Վերջապես որոշեցի ալյուր լցնել նրա գլխին։ Գնացի խոհանոց և վերջրեվի պարկով ալյուրը ապա գնացի օպպայի սենյակ։ Փառք Աստծո նա շրջված էր և հագուստ էր ընտրում։ Նա դեռ ականջակալներով էր։ Ես կանգնեցի մահճակալին և վերևեից լցրեցի ալյուրը։ Օպպան դարձավ ձմեռ պապ։
Pov Նյան ավարտ։
- Ախ դու (Ջիմ)- Ջիմինը բարկացել էր և սկսեց վազել Նյանի հետևից։
- Հե՜յ կանգնիր սպանելու եմ քեզ...հե՜յ... լսում էս ինձ...ում հետ եմ խոսում։(Ջիմ)
- Օպպա մեկ է ոչինչ չես տեսնում մի տանջվիր։(Նյան)
Նրանք դեռ այսպես երկար կվազեին և ամբողջ տունը ալյուրով կպատեին եթե իհարկե նրանց օմման (մայրիկը) նրանց չկանգնեցներ։
Ջիմինի վազում էր երբ ինչ-որ մեկը չբռնեց իր ականջից։
- Դու կռիվ փոքր երեխա ես այս ինչ է վիճակտ(Ջ/մ) - նա բարկացած չէր բայց ցանկանում էր այդպիսին ձևանալ։
- Օմմա բաց թող ցավում է։(Ջիմ)
- Ինչու՞ էս էս վիճակում։(Ջ/մ)
- Այս ՇեդԵվՌի հեղինակը Նյանը է նրան ասա։(Ջիմ)
- Լավ պարզ է... Նյա՜ան(Ջ/մ)
Նյանը եկավ։
- Այո օմմա կնչում էի՞ր(Նյան)
- Այո...սա ին՞չ է(Ջ/մ) - ձեռքով ցույց տալով Ջիմինին։
- Ախ դա... (Նյան)
Ջիմինի հաղթական ժպիտը հայտնվեց դեմքին։
Նյանը պատմեց ամեն ինչ։
- Ա՜խ ուրեմն այդպե՜ս։(Ջ/մ)- լավ ուրեմն դու պատժված էս։
- Օմմա՜ (Նյան)
-Ոչինչ չլսեմ այլևս - դու պետք է մեզ համար պիցցա պատրաստես։(Ջ/մ)
Նյանը հոգհոց հանեց և ասաց - լա՜վ։(Նյան)
Նա գնաց խոհանոց և սկսեց պատրաստել։
- Իսկ դու մեր տուժած անձնավորություն գնա և լողացիր։(Ջ/մ)
- Ինչպես կասեք տիկին հրամանատար
(Ջիմ)
Ջիմինը գնաց լողանալու.....
___________________________________________
Բարի երեկո բոլորիտ ահա և մյուս մասը։ Հաճելի ընթերցում ❤️❤️❤️❤️
