- Հե՜...ե՜յ ի...նչ էս ան..ում.. ՀԵ..(Ջիմ)
Յունգին թույլ չտվեց նրան արտասանել այդ բառը և իր իսկ շուրթերով փակեց Ջիմինի բերանը։
Ջիմինը սառել էր։ Նա չգիտեր ինչ անի։ Մի պահ ցանկանում էր հետ հրել այդ երիտասարդին և խփել ինչքան ուժեղ որ կարող է։ Բայց հետո ինքն իրեն խոստովանում էր որ այս սատանան իր քայլերով հաճույք է պատճառում իրեն։
Իսկ Յունգին նա չի էլ հասկանում թե ինչ է անում, ում հետ, և որտեղ։ Բայց շաատ լավ գիտակցում է որ այն ինչ անում է ուղղակի հրաշալի է։
Յունգին զգաց որ Ջիմինը իրեն չի պատասխանում և ընդհանրապես ոչինչ չի անում։ Նա իջեցրեց ձեռքս ապա բռնելով Ջիմինի ազդրը վեր բարձրացրեց այն։ Ապա ցանկացավ խորացնել համբույրը և իր իսկ լեզվով շոշափել Ջիմինի ատամները բայց այդ պահին տեղի ունեցավ Յունգիի համար անսպասելի մի բան։ Ջիմինը վեր բարձրացրեց ձեռքերը ապա ամբողջ ուժով հետ հրեց Յունգիին, այնպես որ նա ընկավ գետնին։
- Դու լռիվ էս ցնդել գրողի տարած, մենք նույն սեռի ենք, ի՞նչ էս անում հը՞։(Ջիմ)
Յունգին քմծիծաղ տվեց ապա վեր կացավ հատակից և հագուստը ուղղելով սկսեց մոտենալ Ջիմինին։
Ջիմինը սկսեց հետ հետ գնալ։
- Հեյ փոքրի՜կ ինչո՞ւ էս վախենում, ես չեմ կծում։ (Յուն)
Ջիմինը շրջանցեց դաշնամուրը և շարունակեց հետ-հետ գնալ։
- Հեռու գնա.... ՀԵՌՈՒ ԳՆԱ ԵՍ ՔԵԶ ԱՍՈՒՄ ԵՄ ՄԻ ՅՈՒՆԳԻ։(Ջիմ)
Յունգին սկսեց ավելի արագացնել քայլերը։ Ջիմինը արդեն կպավ պատին։
Յունգին հասավ նրան և երկու ձեռքերը դրեց Ջիմինի գլխի մոտ։
- Լսիր.....մենք հիմա կպարապենք ու դու ՀԱ ՀԵՆՑ ԴՈՒ կմոռանաս այս ամենի մասին, հասկացար։(Յուն)
Ջիմինը դողում էր նա չգիտեր թե ինչ է իր հետ կատարվում և թե ինչպես այս ցնդաց ապուշը կարողացավ խաղալ իր ինքնասիրության հետ։
ԵՒ Ջիմինի ինքնասիրությունը կրկին արդնացավ։ Նա հրեց Յունգիին և սկսեց բղավել.
- Իսկ հիմա դու ինձ լսիր ԴՈՒ ՈՉ ՄԵԿ ԵՍ ՈՐ ԻՆՁ ՈՐԵՒԷ ԲԱՆ ԱՍԵՍ ԵՂԱՎ.... ԵՍ ՉԵՄ ՄՈՌԱՆԱ, ՉԵՄ ՄՈՌԱՆԱ ԹԵ ԻՆՉՊԵՍ ԴՈՒ ԽԱՂԱՑԻՐ ԻՄ ԻՆՔՆԱՍԻՐՈՒԹՅԱՆ ՀԵՏ, ԵՂԱՎ, ԵՍ ՍԱ ԴԵՌ ՔԵԶ ՀԻՇԵՑՆԵԼՈՒ ԵՄ ։ ՈՒ ՄԻՇՏ ՀԻՇԻՐ ՄԻ ԲԱՆ ԴՈՒ ՈՉ ՄԵԿ ԷՍ ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ։ ԻՍԿ ԻՆՉ ՎԵՐԱԲԵՐՎՈՒՄ Է ՊԱՐԱՊԵԼՈՒՆ ՊԱՐԱՊԻՐ ԻՆՔՏ ԵՍ ՀՐԱԺԱՐՎՈՒՄ ԵՄ, ՀԱՍԿԱՑԱՐ։(Ջիմ)
Ջիմինը վերցրեց պայուսակը և դուրս եկավ սենյակից։
Յունգին գոռում էր նրա ետևից.
- ԳՆԱ ՏԵՍՆԵՄ ԻՆՉ ՊԱՏԱՍԽԱՆ ԷՍ ՏԱԼՈՒ ՏՆՕՐԵՆ ԿԻՄԻՆ։(Յուն)
Ջիմինը այս խոսքերը չլսեց քանի որ վազելով հեռացել էր համալսարանի։
- ԱԽԽ՜ ԴՈՒ*Յունգին ոտքով հարվածեց գետնին* լավ համարձակ տղա ես երևում տեսնենք մինչև երբ ինքնասիրությունտ կօգտագործես։(Յուն)
Յունգին վերցրեց պայուսակը և հեռախոսը ապա հեռացավ համալսարանից։
Ջիմինի մոտ*
Նա համալսարանից հեռանալուց հետո գնաց այգի նստեց այնտեղի աթոռներից մեկին և սկսեց բղավելով լաց լինել.
- ԻՆՉՈ՞Ւ ԻՆՉՈ՞Ւ Է ԱՅՍ ԱՄԵՆԸ ԻՆՁ ՀԵՏ ԿԱՏԱՐՎՈՒՄ ԻՆՉԻ ՀԱՅՏՆՎԵՑԻՐ ՀԸ՞ ԵՍ ՔՈ.. *Ինչ լավ է որ Ջիմինը հիշեց թե որտեղ է գտնվում* (Ջիմ)
Ջիմինը գլուխը առավ ափերի մեջ և սկսեց խառնել մազերը
- ԱԻՇՇՇՇ ՄԱՐԴ ՆՈՒՅՆԻՍԿ ՀԱՆԳԻՍՏ ԱՐՏԱՀԱՅՏՎԵԼ ՉԻ ԿԱՐՈՂ ԱՅՍ ԻՆՉ ԵՐԿԻՐ ԷԷԷ ՀԸԸ՞։(Ջիմ)
Այգում գտնվող մարդիկ շատ տարօրինակ էին նայում Ջիմինին։ Դե պարզ է ամեն ուր չէ որ կտեսնես նման «հիստերիկի»։
Մի տղա մոտեցավ Ջիմինին և սկսեց ուշադիր զննել նրան։
Ջիմինը նկատեց դա
- ԻՆՉ ԻՆՉ ԷՍ ՈՒԶՈՒՄ։(Ջիմ)
- Ես ուղղակի...(?)
- ԻՆՉ ՈՒՂՂԱԿԻ ՀԸ՞ ԻՆՉ ՈՒՂՂԱԿԻ ԳՆԱ ԳՐՈՂԻ ԾՈՑԸ ԽԵԼԱԳԱՌԻ ՄԵԿԸ։(Ջիմ)
Անծանոթը զարմացած, վիրավորված և բարկացած հեռացավ այդտեղից։
- Այիիշշշ ավելի լավ է գնամ տուն։(Ջիմ)
Ջիմինը գնաց տուն
__________________________________________
Բարև ձեզ։ Ներողություններ կներեք շաաաաաատ ուշացնելու համար բայց դե ինձ էլ հասկացեք համալսարան գործ տուն դաս, համալսարան գործ դուն դաս և այդպես ամեն օր։ Այսօր տեղադրեցի քանի որ համալսարան չէի գնացել հիվանդ եմ։ Դե ինչ կսպասեմ կարծիքների։♥️♥️♥️♥️♥️❤️❤️❤️❤️💜💜💜💜💜
