Նա պտտվեց ապա կտրուկ շարժումով հեռախոսը վերցրեց Նյանի ձեռքից ինչից Նյանը զարմացավ։
Ջիմինի ներսում ամեն ինչ տակնուվրա եղավ նա համոզված է որ դա Յունգին է և չի ցանկանում պատասխանել, վախեցած է, լարված է, նաև ներքուստ դողում է։ Բայց նորից այդ ինքնասիրություն ասվածը արդնացավ Ջիմինի ներսում նա արագ պատասխանեց զանգին միաժամանակ ձեռքով ցտեսություն հայտնեց տան անդամներին և դուրս եկավ տանից։
- Այո, լսում եմ։(Ջիմին)
- Ջիմին(?)
- Ներեցեք ո՞ւմ հետ եմ խոսում։(Ջիմին)
- Հիմարի մեկը ինչ է ձայնիցս էլ չճանաչեցիր, Թեն է Թե՜ն։ (Թե)
- Ախ դու.... վախեցրիր գիտե՞ս։(Ջիմին)
- Վախկոտ(քմծիծաղ)։ Լսիր եթե ես քեզ չզանգեմ դու իմ մասին չես էլ հիշի չէ։(Թե)
- Մեկ օր է ինչ չեմ զանգել։(Ջիմին)
- Լավ լավ մոռացիր։ Այսօր երեկոյան գնում ենք տեղ ժամը 20։00-ին պատրաստ լինես եղավ։(Թե)
- Լավ։ Բայց ուր ենք գնում։(Ջիմին)
- Կասեմ։ Առայժմ։(Թե)
- Առայժմ։(Ջիմին)
Ջիմինը այդ ընթացքում հասավ կանգառ, նստեց ավտոբուս և գնաց համալսարան։
Ջիմինը որոշել էր որ չի նկատի Յունգիին և իրեն կպահի այնպես ինչպես մինչև նրա գալն էր:
Նա հասնելով համալսարան անմիջապես մտավ լսարան և իր տեղը զբաղեցնելով պայուսակից հանեց այն ամենը ինչ առաջին դասի համար հարկավոր էր։ Քիչ անց ուսուցիչը ներս մտավ և դասը սկսվեց։ 3 ժամ անելուց հետո Ջինիմը հասկացավ, որ այլևս չի կարողանում մնալ լսարանում և դուրս եկավ այստեղիվ։ Նա հասկացավ որ իրեն սթափվել է պետք և մտավ տղանների զուգարան որպեսզի լվացվի։
Նա գլուխը իջեցրեց և թիկունքից մի շատ ծանոթ ձայն լսվեց.
- Փաք Ջիմին։(?)
*Դա նա է, հաստատ նա է։ Լավ հանգիստ* - Ջինիմը խորը շնչեց և արտաշնչեց ապա գլուխը բարձրացնելով ասաց.
- Ինչ է եկել էս ներողություն խնդրելու։(Ջիմ)
Յունգին քմծիծաղ տվեց - Կերազեիր։ Պարոն Կիմին ես երեկ ասեցի որ դու հրաժարվում ես, և նա ասեց, որ մեզ ընտրողը ինքը չի եղել և մենք հրաժարվել չենք կարող։(Յուն)
- Ես կխոսեմ պարոն Կիմի հետ։(Ջիմ)
- Նա 4 օր համալսարան չի գալու։ Իսկ ինձ ասեց որ այսօրվանից սկսենք պարապել:(Յուն)
Ջիմինը ոչինչ չասելով դուրս եկավ այդտեղից և գնաց լսարան։*
Pov Յունգի*
- Ես քեզ խաբել չէի ուզում, բայց պետք էր։
Յունգին լսարան գնալու ճանապարհին տեսավ Հոբբիին։ Նա ցանկություն չուներ որևէ մեկի հետ խոսելու, բայց անցնել Հոբբիի մոտով և ժամերով զրույցի չբռնվել անհնար է։
- Յոո՜ Յունգիշիիի՜ բարև։(Հոբբի)
- Բարև։(Յուն)
Նրանք ձեռք սեղմելով բարևեցին միմյանց։*
- Այս ի՞նչ է եղել սովորականից ավելի մռայլ ես։(Հոբբի)
- Ոչինչ էլ չի եղել, ուղղակի ծանրաբեռնված օրեր եմ ունեցել, ուրիշ ոչինչ։(Յուն)
- Պարզ է։ Իսկ ինչ կասես եթե այսօր....(Հոբբի)
- Լսիր շտապում եմ հետո կխոսեն:(Յուն)
- Լավ ինչպես կուզես բռո։(Հոբբի)
Նրանք սկսեցին գնալ հակառակ ուղղություններով, սակայն Յունգին ձայն տալով նրան ասաց.
- Հեյ Հոբբի Ջիմինի համարը ունե՞ս։(Յուն)
- Ահա ունեմ:(Հոբբի)
- SMS-ով կուղարկես։(Յուն)
- Լաավ բռոո:(Հոբբի)
Յունգին լսարան մտնելով տեսավ որ Հոբբին արդեն համարը ուղղարկել է։ Նա իր տեղը զբաղեցնելով գրանցեց Ջիմինի համարը և "I need you" երգի ձայնագրությունը նրան ուղղարկելով ավելացրեց.
- Ես եմ Յունգին։
- Երգի վերնագիրը "I need you"։
- Այսօր դասերից հետո փորձ ունենք չգնաս առանձ ինձ տեսնելու։
Pov Յունգի ավարտ*
Ջիմինը վերցնելով հեռախոսը տեսավ որ անծանոթ համարին նամակ է ստացել։ Նա կարդաց նամակը և պատասխանելով "լավ" մի կողմ դրեց հեռախոսը։
Դասերը ավարտվեցին։*
Յունգին նախորդ սենյակի դիմաց Ջիմինին էր սպասում և հասկանալով, որ դեռ երկար է սպասելու, մտավ հեռախոսի մեջ։
10 րոպե անց Ջիմինը եկավ:*
- Ես եկա։(Ջիմ)
Ջիմինը իրեն սառն էր պահում և Յունգին շատ լավ հասկանում էր, որ նա ստիպված, բայց չգիտես ինչու հավատաց իր ասածներին և հիմա այստեղ է։
- Գնանք, սկսենք։(Յուն)
Ջիմինը գլխով համաձայնության նշան տվեց։
Ջիմին *Ինչ գործ ունեմ ես այստեղ, ինչի համաձայնվեցի, այշշշշ չգիտեմ, չգիտեմ ինչի *-
- Լսիր, երեկվա համար, արի զրուցենք։(Յուն)
- Ես երեկվա հետ կապված ոչնչի մասին չեմ ուզում զրուցել։ Սա պարտականություն է, և ես կատարում եմ, այնպես որ արագացրու, ես շտապում եմ։(Ջիմ)
- Դու գիտես։(Յուն)
Յունգին նստեց դաշնամուրի առջև և սկսեց նվագել, իսկ Ջիմինը աթոռին նստած լսում էր, բայց մտքում խառնաշփոթ էր։*
Յունգին արդեն 4-րդ անգամ էր նվագում երգը, սակայն այն կիսատ թողնելով պտտվեց դեպի Ջիմինը և ասաց.
- Ի՞նչ է, մինչև երբ ես այդպես նստելու, վեր կաց, արդեն 4-րդ անգամ եմ նվագում։(Յուն)
- Գիտեմ..... Ես հենց այնպես չեմ նստած, պարը մտքումս եմ բեմադրում։(Ջիմ)
- Ահա, դե կգաս ու բեմին մտքումտ կպարես: - Ծիծաղելով ասաց Յունգին։ Ապա հանդարտվելով շարունակեց։ - Լսիր ինձ տհաճ ա էս պահվածքը եթե նոռմալ փորձ էս անելու ապա վեր կաց և պարիր, իսկ եթե ոչ ես գնում եմ։ (Յուն)
- Իսկ հիմա դու ինձ լսիր, եթե քեզ տհաճ ա, պատկերացրու թե ինձ համար ինչքան տհած ա քո նմանի հետ նույն սենյակում գտնվելը, իսկ ինչ վերաբերվում է իմ փորձ անելուն կամ չանելուն դա ես եմ որոշում իսկ դու քո երգը նվագիր։(Ջիմ)
Յունգին հոգոց հանելով ասաց.
- Ես նվագել կարողանում եմ իսկ դու նույնիսկ պարը չես բԵմԱդՐեԼ։ Ես մեր համալսարանի և պարոն Կիմի մասին եմ մտածում, թե չէ ինձ համար մեկ ա դու կպարես թե ոչ։(Յուն)
Ջիմինին զանգ եկավ*
- Ո՞վ ա:(Յուն)
- Քեզ ինչ։(Ջիմ)
- Այո:(Ջիմ)
- Հեեեյ Ջիմինշիիի չես մոռացել չէ այսօր տեղ էինք գնալու։(Թե)
- Չէ չեմ մոռացել։ Իսկ ո՞ւր ենք գնալու:(Ջիմ)
- Դե լավ ա։ Կիմանաս, առայժմ։(Թե)
- Լավ, առայժմ առայժմ։ (Ջիմ)
- Յունգին տեղից վեր կացավ և գնաց դեպի Ջիմինը:*
- Նորի՞ց:(Ջիմ)
- Ո՞վ էր ու ո՞ւր ես գնալու:(Յուն)
- Իսկ քեզ խի՞ հետաքրքրում դու փորձդ արա։(Ջիմ)
- Ես հենց փորձի համար էլ ասում եմ, մենք էսօր փորձ ունենք ու դու չես կարա ոչ մի տեղ գնաս։(Յուն)
Սա ասելով նա սկսեց ավելի մոտենալ Ջիմինին։
.......
___________________________________________
Բարև բոլոր անհամբեր սպասողներիիին։🙈🥰 Ինչպե՞ս եք❤️❤️ Վերջապես ես մեկ մաս ավելացրեցի։ Դե ինչ սպասում եմ կարծիքներիիի 😘😘
