VIVID REVERIE

PROLOGUE

SOMEONE'S POV.

"HAHAHAHAHAH!" Tanging tawa na lang ang nagawa ko nang malaman ang buong katotohanan. "Sa dami ng tao... Ikaw? Jerk!"

Lahat ng tao sa loob ng office ay napalingon sa'kin dahil sa poot at galit na kitang-kita sa aking mukha.

"Tangina! Ikaw lang palang gago ka! AHHHHHHH!!!" Sigaw ko dahil hinding-hindi ko kakayaning tanggapin ang katotohanan na nalaman ko.

"Don't you even dare come near me!" Pagbabanta ko sa doctor na palapit sa'kin. May balak pa ata akong patulugin ng mokong na 'to.

"You! You! You! All of you! Contact the police and come with me." Pagtuturo ko sa lahat ng kasamahan ko na agad namang kumilos.

There's no reason that they won't follow my order? I'm their boss for Pete's sake!

Nagsikilusan ang lahat, dumating na rin ang mga police.

For years of searching of that certain jerk. Siya lang pala? Damn that traitor!

Agad kaming sumakay sa mga sasakyan na nakaparada sa labas.

Huminga ako ng malalim tsaka tiningnan ang aming usapan kahapon. I'm sure he's there already. The prison is waiting for him, that'll be his lovely dovey home forever.

"We are coming for you jerk." I whispered as we trail the path towads that guy.

Halos mangilabot ako nang makita ko itong tumatakbo.

"He found out what's happening huh? That fast? Mautak kang hayop ka pero hindi ka na makakawala!" Sigaw ko sa loob ng sasakyan. "Follow him! FAST!!!"

Tarantang pinaandar ng driver ang engine. Kami ang nasa unahan kaya agad namang nagsunuran ang lahat kabilang na ang mga police.

If you're going to ask what the freakin' traitor is doing? Ayon, tumatakbo.

Kinilabutan ako nang makita ang mukhang tumatawa nito. What a psychopath. He's freakin' feeling grateful that we knew about his dirty acts. What a fucking jerk!

"Bilisan niyo!!!" Hindi na ako makapag-antay pa nang nasalat kami sa traffic.

I forced to open the door and run as fast as I can.

"JERK! FUCK YOU!" Sigaw ko rito na ikinalingon ng lahat. But who cares right? I want to kill that traitor! Tinuring ko siyang kaibigan for years. He has even the guts to help me investigate tapos siya lang pala ang matagal ko ng hinahanap-hanap.

I can't help but to laugh so loud kahit na hinahabol-habol ko ang tinuring kong kapatid ngayon.

Sinira niya lahat ng plano ko sa buhay. Is he happy for ruining everything?

Nagsunuran lahat ng police at rinig na rinig ang siren ng mga ito sa dami nila.

"I'll catch you! Kahit saan ka pa pumuntang gago ka! Susundan kita kahit kamatayan pa!" Buong lakas kong isinigaw ito dahil sa napakabilis nitong tumakbo. "Tang-ina ka!" Muling bumuhos ang luha ko dahil bumalik lahat sa ala-ala ko ang nangyari.

Hindi pa din ako makapaniwala. Ilang taon kong inaantay ang oras na 'to. Ilang taon kong gustong maghiganti sa lahat ng nangyari. Damn him and his whole existence!

I wiped off the tears that were forming in my eyes. Kailangan kong magfocus sa ginagawa ko ngayon. Hindi ko hahayaan na masayang lahat ng oras na ginalugad ko mahanap lang siya, mahuli lang siya.

"What are you guys doing? MOVE!!!" Ani ko sa walky talky na hawak ko.

"ROGER!" Sabay-sabay nilang tugon. Nakita ko na lang na nagsunuran na lahat sila sa akin. A smile curved on my lips. Nababaliw na ba ako? Siguro nga.

We cornered the man who's the reason behind why I'm an investigator. Why I'm going crazy like this. Why I happened to have a roller coaster life like.

"HAHAHAHAHAH! Bagal mo naman, bro! Ngayon mo lang nalaman? Tanga!" Sigaw nito sa akin. Ni wala akong makita na bahid ng takot sa kanyang mga mata. Was he ready for this? "Investigator ka nga! Boss ka nga! Tanga ka naman HAHAHAHAH!" He laughed like there's no tomorrow. He must be crazy. He's a fucking psychopath.

"Bakit?" Lahat ng galit na namumuo sa akin kanina ay nawala. I realized that I can't accept the fact that he's the man behind all of these shits. Nawala siya, pati ba naman ang lalaking kaharap ko ngayon? "Paano mo nagawa 'to sa'kin?" Kalalaking tao ko, umiiyak ako.

"Gusto mo malaman bakit?" Muli itong tumawa ng nakababaliw. "Patayin mo muna ako." Sumilay ang nakakakilabot na ngisi sa kanyang mukha.

"Point your guns on him." I uttered. Agad naman na nagsunuran ang lahat.

"Oh, I'm so scared! Gago ka ba? Nagpapatawa ka? Hindi ako matatakot dyan!" Kahit na anong sabihin nito ay hindi na magbabago ang isip ko. Even if the time has come that he'll kneal down on his knees and beg for forgiveness. I can and will never accept his apologies.

Tiningnan ko ang mga kasamahan ko na nasa likod nito. Senyales na dapat ay magsigalawan na sila. In just a swift hawak-hawak na nila ang kamay nito. Isang maling galaw nito ay papasabugin ko ang ulo niya. May utak naman siya kaya hindi ito gumalaw at hinayaan lang siyang pusasan ng mga kasamahan ko.

I stepped closer on him with my gun pointed on his forehead. I threw him punches that he deserves.

"Lahat ng sakit hindi mo na mababawi eh. Nagawa mo na. Pero sa lahat ng tao, bakit ikaw pa? Nakakatang-ina ka pre!"

Inawat na ako ng mga police dahil baka mamatay na ang lalaking kaharap ko kapag pinagpatuloy ko pa ang ginagawa ko.

Hindi ko man lang namalayan ang walang tigil na pag-agos ng luha ko. Ilang taon na ang nakalipas pero ang sakit pa rin talaga. Akala ko kahit kaunti lang ay tanggap ko na pero hindi pa rin pala. Hindi ko pa rin pala talaga matatanggap.

"Thank you. I mean... Congratulations, dude! You succeeded in ruining my whole god damn existence!"

~Please do vote~

You are loved by me!
-someoneastonishing