Sol Yanım -4 serisi

13.Bölüm

İyi okumalar.
O akşamı kesinlikle o çocuğu düşünerek  uyumadım desem yalan olurdu.Aklımda deli sorular vardı.O çocuk yani mert denen kişi kimdi?
Yada  o kızın ölümünden kimin sorumlu olduğu?
Ve en önemlisi başka bir kız daha vardı.

Bunlar artık benim boyumu aşan  olaylardı acilen yardım almam gerekiyordu.
Ama kimden?
Beni en iyi kim anlayabilirdi ki?

Bu sefer sabah alarmı ile çalmadan uyanıp. Okula erken gittim. Bizimkiler zaten kavgaları ile çok meşgul oldukları için beni görmüyorlardı bile.Okula erken saate gelen çok fazla öğrenci yoktu buda benim aleyhimeydi. Çantamı çıkarmadan. Olayın olduğu yere döndüm .Bu sefer sadece  olduğum yerden aşağı baktım. Anlamaya çalışıyordum intihar  ettiğine inanamıyordum hala.  Hala aklım da deli sorular vardı.Cevaplarını bulamamak herşeyi dahada karmaşıklaştırıyordu.
  En son çözüm olarak kızı bulmaya karar verdim.
İkinci olan kızı bulmalıydım.
Öğretmenim olacak  kişiyi takibe almaya başladım. Kimle konuşuyor ,nerelere gidiyor saati saatine yazıyordum. Bunu bir iki hafta boyunca gözlemlemeye devam etmiştim.
O sıralarda mertten haber alamamıştım.Oysa ki bana çok yardımı dokunabilirdi.
Her gün eve gidip aldığım saat ve mekanlara bakıyordum. Karşılaştırıyordum.
Genel olarak  okul çıkışları saat 4 yada5 arası çıkıyordu.  Genel olarak evindeydi çok fazla dışarı çıkmıyor,yemek sipariş ediyordu .Ama bunlar bana yetmiyordu.Hala eksik olan parçalar vardı. Saat 8'den sonra eve gitmek zorunda kalıyordum. Nelerin olup bittiğini bilmem şarttı.
2 hafta sonunda pes etmek üzere okula doğru gitmeye başladım.
Hala bir umut bir şey gelir aklıma diyordum ama  aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Derslerime bile bu kadar kafa yormazken buraya kadar gelmem bile bir mucizeydi.
Annem her gün  odama kapanıp ders çalıştığımı sanarken  ben ise  kendi dünyamda dedektifçilik oynuyordum.
Okula yolunda  ilerlemeye devam ederken yanımdan yavaş bir şekilde gelen arabayı gördüm. Peşimdeydi..

Mert olduğunu düşünüp döndüğümde ...
"Sen " dedim.

O ise "Arabaya bin" dedi.

"Hayır,binmiyorum"dedim.

Bir anda araba durdu ve kapısı açıldı. Yanıma hızlıca gelerek gözlerini bana dikti.

"Arabaya bin defnesu " dedi.

Ne kadar binmek istemesemde şuan yapabilceğim çok fazla bir şey yoktu. Yanından ayrılıp arabaya doğru gittim.Kapıyı açmadan bekleyip ona baktım.
Ona güveniyor muydum?
Bana bir şey yapar mıydı?
Bilmiyordum..
Ama adıl binmezsem arza çıkacağını anlamıştım.Kapıyı açıp arabaya bindim. Yanımda ki kişi gözlerini dikmiş bana bakarken ,ben ise yola bakıyordum.2 haftadır takip ettiğim kişi ile yüz yüze gelmiştim.
Neden yanındaydım ,bilmiyordum...
Güveniyor muydum, anlayamıyordum..

Ama bildiğim bir şey varsa başım çok kötü derde gireceğiydi.

#Bela