Defne 7.bölüm

64 41 20
                                    

İyi okumalar..

Aklımda ki deli sorularla dolu bir dersin daha sonuna gelirken,herkezden önce bu sefer sınıftan çıkan ben olmuştum.Bahçede ne aradığımı tam olarak bilemezken,etrafımda yavaş bir şekilde dönerek bakmaya başladım..

Şu kız mıydı acaba hem tek bekliyordu.?

tabi sonra yanına annesi gelince o ihtimal kalktı.

Biraz daha bakındım şu sarışın kız evet o olabilir derken,onunda yanına kız arkadaşların gelmesi ile plan dışıydı..

Okulda değil ,bahçede yok..

Kesin kaçırmıştım..

Yavaş yavaş okuldan çıkarken..

Arkamdan gelen bir kız grubun sesi ile olduğum yerde kaldım, önüme geçmelerine izin verdim..

O sesi nerde olsam tanırdım bu o kızdı..

Saçları beline kadar kızıla boyalıydı.Benden olduçka kısa eteği ise onu oldukça dikkat çekici yapıyordu..

Aramızda biraz mesafe bırakarak takip etmeye başladım.Kendimi paranoyak gibi hissetsemde o erkeğin kim olduğunu bilmeden bana uyku yoktu..

Okuldan çıkmış merkeze doğru giderken kız arkadaşlarına sarılıp vedalaşarak bir süre olduğu yerde bekledi.Bende ondan az ötede duvara yaslanmış snki birisini bekliyor gibi saatime bakıp uf 'luyordum.

Bir süre sonra kız olduğum tarafa gelirken,kafamı önüme eğip yüzümü saçlarımla kapatmaya çalıştım.Kız ise sanki varlığımdan habersiz gibi yanımdan geçip gitmişti ..

Dışımdan 'ukala ' dedim.

Sinirmi bozmuştu.

Birkaç dakika sonra kızın olduğu yere döndüp , kızın eşinden tekrar gitmeye başladım .İlk başta nereye gittiğimizi anlamsamda sonradan çözmüşütüm,Okula geri dönüyorduk..

Kendimi herşeye hazırlıyordum.En çokta onun olmaması için. Zaten bunun gibi bir kızı ancak onun gibiler severlerdi. Ama o öle biri değildi.

O olmasına imkan yoktu.

Kız okula girerken..

Ben durup düşündüm..

Madem güveniyordum,neden buradaydım..

Olduğum yerde gerilerken gözlerim onu gördü.Elinde çantası ,boynunda kravatı ile okulun bahçesine giriyordu.Oydu tüm gün arayıp durduğum kişi karşımdaydı.Gitmekte olduğu yeri tekrar düşününce ..

'hayırr' dedim sesli şekilde..

Ama yinede belkim cebimde hazırdı..

Belki okulla ilgili için gelmişti,belkide birşeyini unutmuştu...

Görmem gerekiyordu.

Biraz bekledikten sonra bende onların peşinden okula girdim..

Okulda kimsenin olmayışı büyük bir sessizliğe boğmuştu..

Buda beni biraz germişti.Okulun içine girdiğimde kimsecikler yoktu ve yürürken oldukça sessiz olmalıydım.Nasıl olduysa arada ki mesafeyi çok açmıştım ve buda onları kaybetmeme neden olmuştu.

Evet koca okulda nerden bulucaktım ki !

İlk olarak öğretmenler odasına sonra ise lavobolara baktım.Ama kimseler yoktu.Ne o ,ne de o kız ...

Sinirden ağlamak üzereydim artık !

Yer yarıldı içine girdiler sanki,birinden birini görsemde yeterdi..

İkisinin olmayışı beni geriyordu..

Son olarak ise aşağı taraflar kalmıştı.

Kantin,ingilizce sınıfı ,teknoloji tasarım sınıfı , konferans ve kütüphaneler oradaydı..

Buradan birinde olmalıydılar..

İlk kantine, sonra kütüphaneye .sonra da konferans salonuna baktım .

Ama burda da değildiler.

En son ise sınıflar kalmıştı.Sessiz bir şekilde ingilizce sınıfın kapısını açıcakken...

Bir ses duydum ,teknoloji tasarım sınıfın kapısı açılacakken geri kapanmıştı.Adım atamamış orda bekliyordum,sesleri az geliyor heryer bulanıklaşıyordu.İngilizce sınıfın kapısını açarak içeri girdim.Kapıda tam o anda açılmıştı.Hafif aralık bırakarak onları görmek için bekledim.İlk kız

çıktı.Karşısındakine oldukça minnoş hareketler yaparak elini uzatıyordu.Sonunda elleri o kişi ile buluştu.Ve kendine çekip dudakları dudaklarını bulmuştu.Kapıyı hafifçe kapatıp ,olduğum yerde yere çöktüm.Elimle ağzımı kapatırken, ihanetin bedelini iliklerime kadar hissetim. Onlar  gittimi?

Yoksa hala yiyişiyorlar mıydı?

Bilmiyordum..

Ama olduğum yerde yere yatmayı tercih ettim...

#ilkaşkihaneti

yorumlarınızı,düşüncelerinizi bekliyoruz..

Sol Yanım -4 serisiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin