ARAF

Göz Göze

Yeni bir bölüm ve ben...

Söz verdiğim gibi yeni bölüm geldi...

"Elya!"

Elya yönünü sesin sahibine çevirdi.

"Hoşgeldin. Bana mı geldin. Bir gün benim bu yakışıklı halime dayanamayıp gelecegini biliyordum."
Elya, Yusuf'un espirili haline ciddi bir ifadeyle yanıtladı.

"Yok. Ömer'e geldim. Galiba evde yok"

Yusuf esprili tavrından ödün vermiyordu. Belki de hayatı alaya aldığı içindir.

"Ömer sabah erken çıktı. Önemli bir işimi ne varmış?"

Elya anladım dercesine kafasını saladı. Arkasını döndü. Ve merdivenlere yöneldi.

O esanada kapıya doğru gelen Aysel'in sesi duyuldu.

"Kiminle konuşuyorsun."

"Müstakbel gelinle..." diyerek sırıttı.

Sonra yanına gelen annesine merak dolu bakışlarını yönlendirdi.

"Anne sen ceyizimi hazırladın mı?"

Annesi hala anlamaz ifadeyle Yusuf'a baktı.

"Ne diyorsun oğlum."

Kapıya geldiğinde Elya'yı gördü. Yüzünde edinen kocaman gülümseme kondu.

"Hoş geldin kızım."

Elya, Aysel hanımın elini öptükten  sonra kucaklaştı.

"Işte bu yüzden sordum. Elya buraya gelmiş. Vazgeçmeden yüzükleri takalım. "

Aysel ensesine bir tok vurdu.

"Ömer'in tokadını unuttun herhalde."

"Yok unutmadım. Ama değer."

Aysel bıkınlıkla Yusuf'a baktı. Sonra yönünü Elya'ya çevirdi.

"Kızım bizim oğlanın kusuruna bakma."

"Estağfurullah abla. Yusuf'un ciddiyetle söylemediğinin farkındayım."

"Yooo! Gayet ciddiyim."

Ikisi sinirle Yusuf'a baktı.
Ellerini havaya kaldırarak konuştu.

"Tamam tamam. Gelin kaynana dayanışması, bu olsa gerek."

Aysel ayağındaki terliği alıp fırlatacağı sırada Yusuf kaçtı.

"Bizim hergele de  böyle"

Yusuf kafasını kapı pervazından uzatarak konuştu.

"Anne ayıp oluyor. Hergele falan demeler.  Bir de müstakbel gelinin yanında."

Aysel terliği firlatınca Yusuf odaya girdi.

"Tekrardan kusura bakma kızım."

"Estağfurullah."

Elya, Yusuf gibi hayatı alaya  almak isterdi. Onun gibi dertsiz tasasiz yaşamak isterdi. Ama bilmiyordu ki hiçbir insan dertsiz değildir.

Aysel merakla sordu.

"Hayırdır kızım ne oldu."

Elya elindeki bilgisayarı göstererek, üzgün yüz ifadesiyle konuştu.

"Azadın bilgisayarını getirdim. Kapıyı birkaç defa çaldım, kimse açmadı. Sanırım  evde yok."

Aysel onun ellerini kendi elleri arasına aldı.