Ilang oras din kaming nag b'yahe at hindi parin nakibo si boss Adriane.
Hanggang sa narito na kami sa bahay nila muli.
Pinagbuksan niya parin naman ako, at kaagad nag lakad papunta sa loob ng bahay nila.
Kaya naka sunod lang ako sa kanya, habang ang mga yaya na sumalubong sa kanya ay nag bubolungan ay rinig ko parin ang sinasabi nito.
"Hala si sir galit ata"
"Mukhang may naganap ah"
"May problema ata siya"
Yan lang yung narinig ko sa kanila kahit alam kong marami silang sinabi ay hindi ko nalang 'yon pinakinggan.
Baka kasi na apektuhan ata siya sa sinabi ko sa kanya, kaya nag iisip ako kung manghihingi ba ako ng tawad.
Pumunta siya sa isang kwarto, at maya maya pa ay lumabas ito.
At tinignan lang ako saka muling tumalikod.
Kaya sumunod ako sa kanya, dahil 'yun ata ang ipinaparating niya sakin.
Nag lakad lakad kami sa mahabang pasilyo ng bahay nila hanggang sa nakarating na kami rito sa isang kwarto.
Inabot niya sakin ang isang susi. Tinignan ko naman siyang ng nag tataka.
"Para saan 'to sir?"tanong ko rito, bumuntong hininga muna 'to saka
nag salita.
"Pansamantala jan ka muna mag kwarto, habang kasalukuyan kitang Assistant"mahabang sambit nito.
Saka ko lang natitigan ang kwarto, malawak ang lugar na 'yon at lahat ng kulay ng ding-ding nito ay kulay pink.
Nababalutan din ang mga kagamitan ng puting tela, kaya nilibot ko muna 'yon at hinawakan ang mga bagay na nakatakip sa telang puti.
Tingin ko ay babae ang dating nag ma-may ari ng kwartong 'to.
Meron 'yong bintana na di gaanong kalakihan, kaya sumilip ako roon at nakita ko ang likod ng bahay nila.
Maraming iba't-bang halaman ang naroon kung ang sa harap ay mga bulaklak, duon naman ay may mga naglalakihang mga halaman at mapupulang rosas.
Mula rito tanaw ko ang ganda ng likod
ng bahay nila.
Pagkatapos ko tumingin ro'n ay inisa-isa ko tanggalin ang mga telang puti at malinis ang mga gamit sa loob non.
May aparador at maliit na mesa na may roong isang lampara, at isang maliit rin na salamin ang nakatago ron.
Ang nakapukaw pansin sakin ay ang isang piano na di gaanong kalakihan, at sinubukan ko 'yon tipain, Tumutunog panaman 'yon.
Matagal narin kasi akong hindi naka tugtog ng piano, panigurado ay limot ko na ang ilang tunog nito.
Pagkatapos ko mag ligpit ng gamit ron ay naisipan ko na rin maligo muna.
"Ms dian?"tawag ng isang yaya sakin, kaya lumingon muna ako sakanya at nanlaki pa ang mga mata nito nang humarap ako sa kanya.
"AHHH!!"sigaw nito, kaya kaagad akong naalarma, at nakapa ko na wala pala akong pang itaas.
Nakita n'ya ang pakwan ko!.
Agad akong tumakbo sa tabi ng pinto at kinuha ang twalya na naroon,
Dahan dahan naman nito tinanggal ang kamay niyang naka takip sa mga mata niya.
"Sorry ho ms dian,di kasi ako kumatok"hingi nito ng tawad sakin.
"Wala 'yon sa susunod kumatok ka muna ha, saka wag mo 'yon ipag sasabi ha!"sambit ko rito, kaya ngumiti naman 'yon ng nakakaloko.
"Impernes ms dian ang laki ng pakwan n'yo ah, yung akin kasi Parang pwede nang ipang hampas sa mga taong matigas ang ulo, wala naman kasi akong pakwan, straight and daan dito e"sambit nito, kaya napangiti ako sa sinabi nito.
Ngayon lang kasi may roon kumausap sakin na isang yaya, at mukhang mabait pa.
"Nako, kung alam mo lang"sambit ko sakanya at muli kong inalog ang pakwan ko.
"Wag mo na 'ko inggitin ms dian tawag ka na roon sa dining area"sambit nito sakin, kaya nag bihis na ako st sumabay sa kanya papunta ron.
Aba hindi ko alam kung saan ang dining area e, alam nyo namang boba ako diba?.
Nang makarating kami roon ay naroon sina carl, at yung matanda pati narin si boss Adriane.
Kumakain sila uli ng laman ng baka na hilaw nanaman.
"Hey dian,bukas ang simula mo sa kompanya ko, kaya maaga ka magising bukas, understand?"sambit nito kaya tumango nalang ako at tumuloy sa kinakain ko.
Nakakabusog pala kasi ang laman ng baka na 'yon, kaya 'di na rin ako nag kanin kasi masyadong mabigat na sa tiyan ko.
Pagkatapos ng hapunan ay dumiretsyo na rin ako sa pansamantala kong kwarto.
Naisipan ko munang mag piano dahil sobrang tagal ko na talagang 'di nakaka tipa ng piano.
Kaya inisa-isa ko 'yon pinindot at maya-maya lang ay sinubukan kong patugtogin yun ng paborito kong kanta.
[Playing my heart will go on by: Celine dion]
~Every night in my dreams
I see you, I feel you
That is how I know you go on~
Ipinikit ko ang mata ko saka 'ko dinama ang kinakanta ko
~~Far across the distance
And spaces between us
You have come to show you go on~~
Tinuloy ko lang ang pag tipa sa piano habang nakapikit ang dalawa kong mata.
~~Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on
Once more, you open the door
And you're here in my heart
And my heart will go on and on~~
~~Love can touch us one time
And last for a lifetime
And never let go 'til we're gone~~
~~Love was when I loved you
One true time I'd hold to
In my life, we'll always go on~~
~~Near, far, wherever you are
I believe that the heart does go on (why does the heart go on?)
Once more, you open the door
And you're here in my heart
And my heart will go on and on~~
~~You're here, there's nothing I fear
And I know that my heart will go on
We'll stay forever this way
You are safe in my heart and
My heart will go on and on~~
Tinapos ko ang pag tipa sa piano at unti unti kong dinilat ang mga mata ko na may roon na palang luha na tumulo.
Kaya pinunasan ko muna 'yon pagkaharap ko sa pinto ng kwarto ay naroon si boss adriane at carl naka tingin sila mula sakin.
Hindi ko alam kung bakit parehas silang may luha ngayon, ang mga mata nila ay nakatitig parin sakin.
"Sir?"
.......
BINABASA MO ANG
Ang Bobitang Babaita
RomanceSiya si dian kilala sa pinaka bobitang babae sa buong lugar Nila, hindi siya nakatapos ng pag-aaral dahil sa hirap nga ng buhay. Sa araw-araw nitong paghananap ng trabaho ay hindi niya aakalain na mas higit pa ang makukuha niyang trabaho. Ngunit sa...
