Amaranthus

Chapter V

"Hyun? Is that the name of my doctor? Yung kahapon?",i asked as i taste the cake.

"Why? Are you interested in him?",tanong niya na magkasalubong nanaman ang kilay. Napansin kong hindi manipis ang kilay niya.

"He's actually handsome. What is this called?",turo ko sa cake tsaka sumubo uli akong cake. Hmm~ ansarap!

"Tsk, it's Tiramisu",he said coldly. Tiningnan ko siya ng magkasalubong ang kilay. Napano nanaman ba tong lalaking to? Parang tanga lang.

"From where? Starbucks?"tanong ko para makabili ako sa susunod. "Just the cafe near the hospital",he said, not looking at me. May tinitingnan siya sa phone niya ngayon while sipping his drink.

I stared at the paper bag. May laman pa kasi eh, tsaka wala ba akong drink? He stop scanning his phone when he notice i fell silence.

"Are you okay?",now he look worried. "Yeah",still looking at the paper bag, unconsciously.

He look at the direction where I was looking ,then he realized. "Oh",he said then chuckled.

"Strawberry shake for my princess"he take out the pink drink then handed to me. Ooohh stawbeeeeerry~ Kukunin ko na sana kaso na distract ako sa sinabi niya. Anong my princess? Kuya ko ba talaga to?

Kinuha ko na, nauuhaw na ako eh."You can just say it, Autumn, you know?",then mess my hair.

I glared at him for messing my hair pero strawberry is life kaya tinikman ko kaagad.

Hmmm~ strawberry^^~ Para naman akong adik neto eh hahahha. "Glad that you still like it",he smiled, showing his small cute dimple.

"By the way"I looked at him while still sipping the drink."Do you remember us? Or anyone?"

I slowly stop sipping my drink. I'm bothered to tell him that I don't remember but I think I he has rights to know.

I shake my head. "Sorry", yun nalang nasabi ko. "It's not your fault",he smiled a little but i know that's not a happy smile.

I notice something missing. Where's mom? I look around my room, there is no sign of mom. "What are you looking for?",he asked, curiousity is drawn in his face.

"San si mommy?",i look directly at him. "Oh. She went out to talk to your doctor and she need to take new clothes"

"Kailan babalik si mom?",tanong ko kasi hindi ako masyadong makagalaw ng maayos kung ito ang kasama ko. Gusto ko panaman sanang lumabas ng hospital at maglakad-lakad.

"Why? Are you bored?" ,tanong niya. Pano niya nalaman? Mind reader ba siya? Tumawa siya tapos nagsalita,"I know what your thinking, Autunn. I'm not a mind reader, alright?"

Whooow! Nabasa nanaman niya ang iniisip ko. "Weh? Eh bakit mo alam ang iniisip ko? Di ako naniniwala",sabay lagay sa mesa ang inumin ko at tiningnan siyang maigi.

Tumawa lang siya at ginulo nanaman ang buhok ko. Sir@ulo talaga tong lalaking to. Aso siguro tingin neto sa'kin!

Sa inis ko sa panggugulo niya sa buhok ko, sinugod ko siya at mahinang itinulak sa upuan ng hindi ko namalayan ang sunod na nangyari.

"DUG!",tunog ng pagkahulog naming dalawa sa upuan. When i pushed him, he suddenly hold my clothes so I threw myself at him.

Magagalit na sana ako sa kaniya ng napansin ko na sobrang lapit ng mukha namin sa isa't-isa. I feel his breathing to my face. Amoy kape ahahaha.

He slowly lifted his head, nearing my face. Tinakpan ko bigla ang bibig ko at dali-daling tumayo.

He chuckled at what i did and smirked. "B-bakit ka tumatawa?",galit at hiya ang nangibabaw sa boses ko kaya mas nakakatawa pakinggan.

"I didn't say anything",sabi niya na parang wala talaga siyang ibig ipahiwatig kanina.

Tumalikod ako at nagmaktol sa sarili,"Ano ba naman kasi ang iniisip mo Autumn? Magkapatid kayo okay?" sabi ko ng mahina ang boses, baka marinig niya ako, sabihin niya pang may gusto ako sa kapatid ko. No to family stroke to no!

"Aaw!"narinig ko ang mahinang sigaw niya. Dali-dali akong pumunta sa kaniya para tingnan kung anong nangyari sa kaniya. "Are you okay?!",napasigaw ako sa pagtanong at tiningnan ang katawan niya.

Mukhang nahawakan ko yata kung saan masakit sa kaniya kaya napasigaw ulit siya. "Aw! Autumn, wag mong hawakan! Aw!",binitawan ko siya agad.

"Hmrphsbzbxvns!!"pigil niyang sigaw. Hinawakan niya ang isa niyang kamay para alalayan. "I'm sorry",mahinang sabi ko sabay palobo sa bibig ko.

He tried to stand up so i assisted him. Mukha kasing masyadong masakit ang kamay niya. "Where does it hurts?",tanong ko para malaman ko kung saan ang pwedeng hawakan para maalalayan ko siya.

"Here",he said in a low tone, sabay pakita sa kanan niyang braso."Let's go outside, that should get check",i said, not hearing anything back from him.

I lightly pulled his clothes, buti nga nagpadala siya. Hmp!Ang bigat mo kaya kung hindi ka magpapadala.

"Excuse me",i said to caught the attention of these two chatting nurse. "Can someone check his arm?"saad ko.

"It's okay, Autumn. It's just minor injury. We should go back to your room"mahinang sabi niya sabay hawak sa balikat ko gamit ang isang kamay.

Nagpabalik-balik ang tiningin sa dalawang nars dahil walang gumagalaw sa kanilang dalawa. Tila ba'y sila'y estatwa. I look where they're looking at, or should I say who?

Etong kasama ko lang naman ang tinititigan nila. My ghad! How unprofessional naman ng dalawang to! I know that this guy is handsome but they should treat a patient!

"Is that Sayden Sevilla? Omg! Siya nga! Lapitan natin!!!"narinig ko ang tili mula sa malayo. Nilingon ko kung saan nanggagaling ang tili at nakita ko ang dalawang babae, papalapit sa direksyon namin.

"Godd*mit!"he hissed under his breath but i still heard it. Marami siguro ang mga taong nakarinig kanina sa dalawang babae at maraming takbo din sa kanila papunta sa direksyon namin.

Parami ng parami at palapit ng palapit na sila sa'min. Todo ikot ko naman ng tingin sa paligid ngunit wala namang mukhang artista dito ah. Sino ba 'yung pinagsasabi nila?

Nagulat ako nung sumulpot ang doktor ko. "Follow me, faster."he said, still calm.

Nataranta ako bigla kasi nagsimula nang tumakbo si Mr. Hoodie. Napapag- iwanan na nila ako pero buti nalang binalikan ako ng doktor ko.

"Ms. Carreon, can you run? I think we should run right now",my doctor suggested pero di ko parin gets kung bakit kami tatakbo pero tumango nalang ako.

Tumakbo na kami papunta sa room ko. When we got there, we three were panting heavily.

"You shouldn't have gone out of the room without wearing hats and mask Mr. Sevilla. Thank god we manage to get out of there",the doctor ranted to the guy.

Oh my g! Did i do something wrong?

~~
Pls support my story until the end guys!
#Amaranthus
#Mauemi_Series
#Giasemí