Η Αγαπημένη του Διαβόλου

6

Για το υπόλοιπο της βόλτας μας στην γη, ο Λούσιφερ συμπεριφερόταν πολύ περίεργα. Περπατούσε γρήγορα και κοιτούσε συχνά πίσω του, σε τέτοιο βαθμό, που να πιστεύω ότι κάποιος μας παρακολουθεί. Παρόλα αυτά, του πρότεινα να πάμε στο διαμέρισμά μου, με σκοπό να πάρω μερικά από τα πράγματά μου. Ήξερε πως δεν θα σταματούσα μέχρι να πάρω αυτό που θέλω, γι' αυτό και δεν έφερε αντίρρηση.

'Μικρό είναι το σπίτι σου.' διαπίστωσε αφού περπάτησε λίγο στον χώρο.

'Ναι, το ξέρω. Εγώ βλέπεις δεν είμαι βασίλισσα της κόλασης για να έχω ολόκληρο παλάτι για την πάρτη μου.' είπα ειρωνικά, αλλά δεν ήταν ψέματα.

'Ξέρεις ότι τώρα έχεις ένα ολόκληρο παλάτι για την πάρτη σου, έτσι;' τον κοίταξα με απορία. 'Πάρε όλα σου τα πράγματα και παράτα αυτό το αποπνικτικά μικρό διαμέρισμα.' είπε με τόσο πάθος, που παραλίγο να πειστώ.

'Δεν θα είσαι με τα καλά σου. Εγώ-' άρχισα να μιλάω υπερασπίζοντας τον εαυτό μου, αλλά δύο χτυπήματα στην πόρτα με διέκοψαν.

'Μερ, είσαι μέσα;' ακούστηκε ο Ζιγκ από την άλλη πλευρά της πόρτας. Την άνοιξα δειλά.

'Που είχες εξαφανιστεί; Σε έψαχνα τόσες μέρες.' φώναξε μόλις με αντίκρυσε. Το βλέμμα του έπεσε στον Λούσιφερ. 'Βασικά μην μου πεις. Ξέρω ακριβώς μου ήσουν' ένα πονηρό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό του.

'Γεια σου και σε εσένα βλακώδη πράγμα.' τον χαιρέτησε υποτιμητικά ο Λούσιφερ και έμεινα για λίγο να τους κοιτάζω με περιέργεια. Τι στο καλό συμβαίνει;

'Αγαπητέ μου, μπορείς να αποχωρήσεις τώρα. Θα είμαι εγώ από εδώ και πέρα με την Μερ.' συνέχισε ο Ζιγκ, αγνοώντας παντελώς την ύπαρξή μου.

'Σκασμός.' φώναξα, κερδίζοντας την προσοχή και των δύο 'Θα μου εξηγήσετε τι έχει γίνει;'

'Ο φίλος σου, δεν είναι και τόσο φίλος σου. Είναι απεσταλμένος του πατέρα μου, με αποστολή να σε προσέχει, διότι έμαθε ότι είμαι κοντά σου. Το κάνει συνέχεια, όταν πλησιάζω κάποιον δαίμονα στην γη, από φόβο μήπως τους αποκαλύψω την αλήθεια. Αλλά, εγώ το έκανα, γεγονός που σημαίνει ότι ο φύλακας άγγελος σου απέτυχε στην αποστολή του.' ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του, το χαμόγελο της "νίκης".

Κοίταξα δύσπιστη τον Ζιγκ, αλλά εκείνος κούνησε το κεφάλι του, δηλώνοντας πως ό,τι υπώθηκε δεν ήταν κάποιου είδους αστείο.

Προδομένη, έτρεξα στο δωμάτιο μου και κλειδωσα την πόρτα πίσω μου. Έπεσα με τα μούτρα στο μαλακό μαξιλάρι που μου είχε λείψει και άρχισα να κλαίω με λυγμούς.