My Mafia Boy

30

Ishte shtrire ne dhomen e saj qe nga momenti qe kishte degjuar ato fjale nga Aleksi dhe disa lot po i rridhnin nga syte. As vete se dinte se pse ishte lenduar aq shume, vec shpresonte qe te mos ishte ajo qe ajo mendonte, shpresonte qe te mos kishte rene ne dashuri me te por mesa duket ishte teper vone per ta menduar kete gje.

Dera e dhomes se saj ra dhe pas saj ishte Gabrieli.

Gabrieli: Gloriaa. A mund te hy?

Gloria: po, eja.

Gabrieli hapi deren dhe e pa Glorian me syte e skuqur ku dallohej fare lehte qe kishte qare.

Gabrieli: Glor, moterz, mos qaj te lutem.

Tha duke iu afruar dhe e perqafoi dhe Gloria aty plasi duke qare.

Gabrieli: shhh te lutem, po qave ti do qaj edhe une.

Gloria: nuk..kk mun..demm... - tha duke qare

Gabrieli: qetesohu.

Gloria: po.. fejo..hhet

Gabrieli: e di qe te dhemb por mundohu te qetesohesh te lutem. Nuk ia vlen te qash.

Gloria: une s dua te rri me ketu, ne te njejten shtepi. Do te jene para syve te mi.

Gabrieli: shhh, do ta rregullojme. Do vish te hajme darke?

Gloria tundi koken ne mohim.

Gabrieli: hap vend pra, te shtrihem edhe une- tha duke hequr kepucet dhe xhaketen dhe u shtri ne krevat me te- pra zonjush Gloria jam i gjithi ne disposicionin tend, qaj, shfryhu, bertit cfare te duash ti.

Gloria: sa mire qe te kam Gabriel- tha duke e puthu ne faqe dhe u mbeshtet ne kraharorin e tij,

Gabrieli: gjithmone do te jem perkrah teje moter - tha dhe e puthi mbi koke dhe filloi ti ledhatonte floket dhe Glorian filloi ta merrte gjumi ngadale.

Nga ana tjeter edhe Aleksi po rrinte ne ballkon duke pire cigare dhe alkol sikur te hiqte pak merzine.

Askush s mund ta kuptonte ate. Gjate gjithe jetes se tij ishte perpjekur te ishte njeriu ideal, pa gabime, kur pa qe kete s mund ta arrinte kurre u perpoq te bente te lumtur njerezit perreth tij, as kete se arriti dot, kut mendoi se mund te gjente nje fije shprese te ishte  i lumtur per vete kjo shpresa u fik akoma pa u ndezur. S dinte  se cfare te bente, pse jeta e tij ishte kaq e mbrapshte, pse s mund te ishte kurre i lumtur. Pse nuk mund te buzeqeshte kurre.

Sa e padrejte ishte jeta, pas dy ditesh do te fejohej me nje person qe as nuk e njihte dhe do te humbte totalisht mundesine te ishte me Glorian, e dinte mire kete gje por asgje s ishte ne doren e tij.

Gjithcka ishte per sigurine e Glorias dhe personave te tjere, vetem prandaj po e bente, po te ishte per veten e tij s do ta bente kurre ate gje, si interesonte nese per vete vdiste, mjaftonte qe te tjeret te ishin mire por fati s ishte asnjehere ne anen e tij.