Hikaye yeni başlıyor...
Nur her gördüğü kişiye bebeği sorar fakat bebek yoğun bakımda olduğu için kimseye gösterilmemiştir.Nur dayanamıyor içi içini yiyordu uyuşukluğu geçmiştir yavaş yavaş yürütülmeye başlamış annesi .Henüz farkında olmadığı annelik duygusu ile yoğum bakıma gitmeye çalışmış fakat çok geçmeden güçü tükenmiş ve bir köşede çömelip kalmış.
Ertesi gün zorlada olsa yoğum bakıma gidebilmiş.Önlem amaçlı kıyafetler giyindirilmiş maskeler ,boneler,galoşlar ve içeriye girmeye hazırdı .
-Nur;kuzular kocaman sürülerin içinde yavrular ve annelerin kavuşması gibi diye tabir ediyor.
-Yüzlerce bebek minicikler benim bebeğim hangisi ?Labirent gibi odalar oda içinde odalar ...
-Birinci odada yüzlerce bebek var ,ikinci odada onlarca bebek var,üçüncü odada ise yanlızca çok ama çok minik bir bebek var tıpkı kedi yavrusu gibi.Mavi ışıklar yanıyor haraketsiz ve mosmor bir bebek .
-Ben hiç bu kadar küçük bir bebek görmemiştim çaresizce yatıyordu
İşte o yanlız bebek nurun bebeğiydi annesinin geldiği hisseden miniğin kalp atışları hızlanmış hemşire;sizin geldiğinizi hisseti demiş.
-Ona dokunanamak ,kucağına alamamak ,sesini duyamamak bu dünyadaki en büyük acı diye tarif ediyor.
Hıçkırıklarla ağlayarak yoğun bakımdan çıkar nur ama diğer yarısını orada bırakmıştır.
Doktorlar i; Prametüre bebekler yalancı yaz gibidir dakikaları dakikalarını tutmaz herşeye hazırlıklı olun der.
-Hissizleştim Ağlasam mı ? Bağırsam mı ? Ölsem mi ?
-Ruhum çıkmıştı sanki ben ona daha doyamamıştım nasıl toprağa verecektim .Hem o daha küçücük korkmazmı ölümden küçük bedenini buz gibi toprak mı örtecekti peki beni kim sarıcak kim ilaç olacak benim yaralarıma ben anne olamadan nasıl kaybederim kafamda bitmeyen düşünceler.
Haklıydı nur arkasında durmayan ona teselli bile vermeyen bir eşi vardı bu ölümlerin en büyüğü değilmiydi?
