PLEASURING ME R-18

kabanata 49

Jhayvies pov

Tatlong oras na ang lumipas ngunit hindi padin lumalabas ang doktor na tumingin kay isabelle. Kanina pa umalis si jarred at hanggang ngayon ay hindi padin sya bumabalik

"Mom hanapin ko lang sya" tumayo ako sa aking inuupuan at umalis. Nag alala ako sa kalagayan ni jarred, alam kong hindi biro ang naramdaman nya at naintindihan ko sya. Masama ang kutob ko kaya napagpasyahan kong hanapain sya, halos malibot ko na ang lahat ng sulok ng hospital pero hindi ko sya makita. Bigo man ay sinubukan kong tahakin ang nag iisang lugar na mayroon ang hospital na ito. Nagbabasakali akong natagpuan ko sya don.

Halos hiningal ako ng marating ko ang lugar na yun.
"Jarred" nilapitan ko ang isang bulto na nakasandig sa sirang bubong, si jarred iyon na nakatingin sa kawalan.

Umupo ako sa tabi nya "hindi ka pa ba babalik?" Tanong ko

"Para saan pa at babalik ako" walang ganang saad nya

"Bro, si Isabelle she needs you" Ngunit hindi sya tumugon

"Stop being like this. Its not so you"

"Ang kilala kong jarred hindi ganyan kaya nakikiusap ako sayo bumalik kana sa katinuan mo, Isabelle needs you"

"She also needs you kuya, shes still your responsibility" natigilan ako sandali

"But the divorce papers were being processed"

"I know pero hindi ba yun natigil" mas lalo akong natigilan sa sinabi nya. Fuck i forgot. How can i forget stupid!

"Look jarred, si Isabelle ang pinag uusapan natin hindi Yung about sa papel na yun"

"But, i still sense that you still cares for her more than me"

"Jarred" bumuntong hininga muna ako "of course i care for her, shes important to me, just like you"

"But i saw it" nagbaba sya ng tingin

"What did you saw?" Naguguluhan kong saad

"And now im doubting if im the real father or not"

"What do you mean?" May ideya na pumasok sa isip ko kung ano ang tinutukoy nya pero napaka impossible nyang malaman. Tanging kami lang ni isabelle ang nakakaalam non.

"Come on" i urged him

"Jarred, ano bang ibig mong sabihin na nakita mo?"

"W-wala, kasi ammm"

"Ano?"

"Naisip ko lang pag palaging naglilihi si Isabelle" napalunok ako sa tinuran nya

"Palagi syang nagpapabili ng pakwan" pagpapatuloy nya

"Ngunit- bak-"

"Mas mabuti pa sigurong bumalik na tayo, nagpaalam lang ako kay mom na hanapin ka. Tara na" mabilis kong iniwas ang tingin Sa kanya at tumayo. Nilahad ko Ang kamay ko para tulungan sya

"Thanks bro" ngiti nya

Nagsimula na kaming maglakad pabalik " by the way nagpaaalam ba si zack sayo?' tanong ko

"Yes, sabi nya kaunting araw nalang daw ang matitira at uuwi na sya"

"Good then dahil may problema tayo, kailangan natin ang tulong nya"

"Kuya ano na gagawin natin sakanya"

"Hindi ko alam" namomoblemang saad ko "mahirap kalaban si peter, may antas sya"

"Kung gayon, tawagan mo si attorney sevirino!"

"Wag" agad na tutol ko "maghanap nalang tayo ng ibang paraan"