--
1. Bölüm
Ayaklarını sürükleyerek biraz daha ilerledi.
Karanlıktı.
Deminden beri şiddetle yağan yağmur, şimdi hafiflemişti.
Gökyüzündeki yıldızlar parıldıyordu, muhteşem bir manzara bekliyordu onu. Fakat o hiçbir zaman ilgilenmemişti.
Başını yerden kaldırmazdı.
İnsanlarla zorunluluk sebebiyle konuşurken bile, yere bakardı. Gördüğü tek şey siyah asfalt ve ayakkabılardan ibaretti.
Bunun sebebi.. Onun tamamen vazgeçmiş olmasıydı. Her şeyden, herkesden.. Hiçbir şey yoktu onu bu hayata bağlayan. Hiçbir şey..
Çok değil.. Belki..
2 yıl öncesine kadar, Dünya'nın en mutlu çocuğu olabilirdi Jimin. Her şey yolundaydı. O kadar hayat dolu bir çocuktu ki.. Mutluydu, cıvıl cıvıldı.
Ailesi vardı.
Evi vardı.
Karanlıktan korktuğunda sarılacağı bir annesi vardı.
Gök gürültüsünden korktuğunda yanına konuşacağı bir babası vardı.
Normal bir şekilde ölmelerini hazmedebilirdi.
Ama babasının cinnet geçirip, gözleri önünde önce annesini öldürmesi, ardındansa intihar etmesini küçük bünyesi.. Kaldıramıyordu.
Tek çocuktu Jimin. Bu yüzden üzerine çok titremişlerdi. Birden bu şekilde.. Hayatı tek başına göğüslemeye çalışması canını çok yakıyordu.
Akrabaları yoktu. Varsa da bilmiyordu. Ailesi öldüğünde çocuk esirgeme kurumuna alınmıştı.
Ve yaklaşık 4 ay önce de 18 yaşına girdiği için kaldığı yurttan ayrılmıştı. Ailesinden kalan bir evi ve parası vardı. Maddi bir sıkıntı çekmiyordu.
Fakat o olayın yaşandığı eve tek başına girmek onu normal halinden bin beter bir hâle getirmişti.
Tek başına.. Duramıyordu.
Özellikle geceleri.
Korkudan kalbi patlayacakmış gibi hissediyordu.
Üstelik bugün.. Gece 2 suları elektrik gitmişti.
Evden kendisini nasıl attığını bilememişti. Çok karanlıktı.. Çok sessizdi. Korkmuştu.
Sokaklar da karanlıktı.. Telefonunun feneriyle etrafta dolaşarak kendine gelmeye çalışıyordu.
Gece saat 3 olduğundan dışarıda insan göremiyordu ve iyice delirmek üzereydi.
"Anne~!"
Duyduğu sesle irkilerek etrafına bakındı.
Gözlerini yukarıya doğru çevirmişti.
