--
8. Bölüm
Bitmişti.
Her şey..
Bir anda üzerine yıkılmıştı.
Karin'in elleriyle tek tek Jimin için oluşturduğu Dünya, bir anda başına geçmişti.
Küçük odadaydı.
Birçok kişi doluşmuştu Karin'in fotoğrafının olduğu odaya.
Algılayamıyordu.
Buraya nasıl gelmişti ki?
Dün gece yağmurun altında sarılan onlar değil miydi?
Kendisini sevdiğini söyleyen o kız.. Resimdeki kız mıydı cidden?
Bu kadar acıtması normal miydi?
Jungkook sağ tarafında duruyordu.
Tepki vermiyordu o, dalmış gibiydi.
Hoseok ve Namjoon karşı taraftaydı. Karin'in annesini sakinleştirmeye çalışıyorlardı.
Sol tarafında Yoongi vardı. Jimin'i buraya o getirmişti. Çünkü Jimin'in adım atacak kadar bile gücü yoktu.
Taehyung ve diğer arkadaşları da odadaydı. Birkaçı ağlıyordu.
Jimin'in ağlamaya bile.. Gücü yoktu.
Yumruklarını sıkıyordu.
Niye hep böyle olmak zorundaydı ki?!
Niye sevdiği herkesi kaybetmek zorundaydı?!
Yoongi endişeyle arkadaşına bakıyordu. Bitmiş gözüküyordu.
Duyduğundan beri şoktan ağlayamamıştı bile Jimin.
Babası söylemişti, Karin'in hasta olduğunu.
Son günlerini yaşıyormuş meğer.
1 ay önce öğrenmiş Karin de.. Jimin ile tanıştıktan sonra yani.
Jungkook şimdi anlıyordu Karin'in son zamanlardaki neşesinin ve sürekli gezme isteğinin nedenini.
Mutlu olmak istiyordu.
En son denizi görmek istemişti mesela..
Fakat Jungkook her şeyi mahvetmişti.
Jimin öfkeyle Jungkook'a baktı.
"Senin yüzünden,"
Jungkook'un sinirli bakışları Jimin'e çevrildi.
"Dün senin yüzünden mutsuz oldu."
Cevap verememişti Jungkook.
"Denizi- görmek istemişti,"
Gözleri yanıyordu.
"Sen-.."
Şoktan çıkıyordu. Karin'in ölümünü şimdi fark ediyordu.
"O sadece-"
Ağlamaya başlamıştı.
Eğer daha önce..
Daha önce cesaretli olup.. Jungkook'un karşısına dikilebilseydi..
Hiç değilse..
Hiç değilse birkaç gün elini tutabilirdi..
